Ξεκίνησε χθες με μία πολύ προσεχτική –και αμφίσημη, θα έλεγε κανείς– γραπτή δήλωση στήριξης προς τη...
ΝΔ και τον Αντώνη Σαμαρά, όπου έγραφε μεταξύ άλλων:
«Η χώρα πρέπει να μπορεί να κυβερνηθεί με ξεκάθαρη πολιτική στόχευση και χρονικό ορίζοντα τετραετίας. Διαφορετικά η πρωτοφανής περιπέτεια που βιώνει ο τόπος μπορεί να επιδεινωθεί σε όλα τα επίπεδα, οικονομικά, κοινωνικά, ακόμα και εθνικά.
Αναγκαία προϋπόθεση για την πολιτική και κυβερνητική σταθερότητα είναι η ενίσχυση της Νέας Δημοκρατίας. Όσο μεγαλύτερη στήριξη έχουν η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς, τόσο πιο βάσιμη γίνεται η ελπίδα ότι μπορούμε να βγούμε από την κρίση χωρίς ακόμα μεγαλύτερο κόστος».
Στη δήλωση αυτή στήριξης, ο πρώην Πρόεδρος της ΝΔ μιλάει για την ανάγκη που υπάρχει να κυβερνηθεί η Ελλάδα, με ξεκάθαρη πολιτική στόχευση (μεταρρυθμίσεις, αλλαγές, Ευρωπαϊκή προοπτική, να επιτύχει τους στόχους του μνημονίου) και χρονικό ορίζοντα τετραετίας.
Είναι πολύ προσεχτικός στις εκφράσεις του και δεν χρησιμοποιεί σε κανένα σημείο την έκφραση «κλειδί» που προβάλλουν σε κάθε περίσταση οι επιτελείς της Συγγρού: δηλαδή «αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ».
Αντίθετα, ο κ. Καραμανλής κάνει λόγο για «ενίσχυση της ΝΔ» και στήριξής της. Το γεγονός ότι δεν μιλάει για αυτοδύναμη κυβέρνηση ΝΔ, μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι ο πρώην πρωθυπουργός δείχνει προς μία κυβέρνηση συνεργασίας, με ισχυρή Νέα Δημοκρατία και ορίζοντα τετραετίας, ώστε να προχωρήσουν όλες οι διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτούνται.
Αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί και ως απάντηση στην «απειλή» Σαμαρά για συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι την απόκτηση της πολυπόθητης «αυτοδυναμίας», αλλά και ως δείγμα ρεαλισμού, δεδομένου του δημοσκοπικού και όχι μόνον κλίματος για το κόμμα της ΝΔ.
Από την άλλη πλευρά –και σε συνάρτηση με τη σημερινή «αρχηγική» εμφάνιση του Κ. Καραμανλή στη Θεσσαλονίκη, όπου δεκάδες υποψήφιοι αλλά και απλοί ψηφοφόροι συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη για να τον υποδεχθούν – θα μπορούσε να εκληφθεί και ως κινητικότητα για την «επόμενη μέρα».
Και η «επόμενη μέρα» δεν πρόκειται να αργήσει για τον Αντώνη Σαμαρά, ιδιαίτερα αν την 7η Μαΐου, το ποσοστό που καταγράψει το κόμμα του κυμανθεί κάτω του ιστορικά χαμηλού 33,47% των εθνικών εκλογών του 2009. Ένα χαμηλό ποσοστό για τη ΝΔ (ορισμένοι κάνουν λόγο και για κάτω από 25%), σε συνάρτηση με την διάχυτη δυσαρέσκεια (σε βουλευτές και ψηφοφόρους) για τους χειρισμούς του Α. Σαμαρά σε μια σειρά από ζητήματα, κατά τα τελευταία δυόμιση χρόνια, θα μπορούσε να φέρει μεγάλες ανατροπές και γρήγορες αλλαγές στην παράταξη της κεντροδεξιάς.
