Τρεις επιτροπές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εργάζονται ώστε να διαμορφωθεί η τελική άποψη του Ευρωκοινοβουλίου για την Πράσινη Βίβλο της Κομισιόν, που διερευνά την σκοπιμότητα των ευρωομολόγων- ή ομολόγων σταθερότητας, όπως προτιμά να τα αποκαλεί η Κομισιόν.Η Πράσινη Βίβλος, που κατατέθηκε το Νοέμβριο του 2011, διερευνά τρεις επιλογές για τα ευρωομόλογα, που κυμαίνονται από μια πλήρη αντικατάσταση της έκδοσης εθνικού χρέους μέχρι ένα μίγμα μεταξύ εθνικού και ευρωπαϊκού συστήματος.
Αν και τους ερχόμενους μήνες οι συζητήσεις στο Κοινοβούλιο θα παραμείνουν θεωρητικές σε αυτό το στάδιο (άλλωστε η Πράσινη Βίβλος αποτελεί πρόσκληση για συζήτηση), θα αποτελέσει μια καλή ένδειξη για το πού κινούνται τα κύρια πολιτικά κόμματα.Το πρώτο όργανο που θα εκδώσει τη γνώμη του είναι η επιτροπή νομικών υποθέσεων, μέχρι τα τέλη Απριλίου.
«Η πλήρης αντικατάσταση του εθνικού χρέους από ομόλογα σταθερότητας θα αποτελέσει την πιο βιώσιμη απάντηση στην κρίση χρέους, παρόλο που στερείται βασικών προϋποθέσεων στο πλαίσιο της οικονομικής και πολιτικής ένωσης», είπε η χριστιανοδημοκράτης ευρωβουλευτής Raffaele Baldassarre από την Ιταλία καθώς και υπεύθυνη για την σύνταξη της γνώμης της επιτροπής νομικών υποθέσεων.
Παρά την στήριξή της στα ευρωομόλογα επί της αρχής, η επιτροπή νομικών υποθέσεων αναμένεται να απορρίψει την επιλογή πλήρους αντικατάστασης των εθνικών ομολόγων με ευρωπαϊκά, με την αιτιολόγηση ότι αυτό απαιτεί αλλαγές στις συνθήκες. Από την άλλη, θα προτείνει να προχωρήσουν τα ευρωομόλογα χρησιμοποιώντας «ένα συνδυασμό προσεγγίσεων».Έπεται η επιτροπή εσωτερικής αγοράς, η οποία και αναμένεται να εκδώσει γνώμη μέχρι τις αρχές Μαΐου.
Την τελευταία λέξη θα την έχει η επιτροπή οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων. Υπεύθυνος για το θέμα των ευρωομολόγων σε αυτή την επιτροπή είναι η φιλελεύθερη γαλλίδα ευρωβουλευτής Sylvie Goulard, η οποία και τάσσεται υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγων για την αντιμετώπιση της κρίσης της ευρωζώνης.
«Είμαστε πεπεισμένοι ότι τα ευρωομόλογα μπορούν να διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο στην ενίσχυση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στην Ευρώπη. Μπορούν επίσης να αποτελέσουν εργαλείο-κλειδί για την έξοδο από την τρέχουσα κρίση», τόνισε πρόσφατα σε δήλωσή της.
Αμέσως μετά τη δημοσίευση της Πράσινης Βίβλου για τα ευρωομόλογα από την Κομισιόν, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμφώνησε σε ένα κοινό προκαταρκτικό κείμενο.
Ευρωβουλευτές υπό την Goulard και τον επικεφαλής της οικονομικής επιτροπής φιλελεύθερο βρετανό Sharon Bowles, υπογράμμισαν ότι το Κοινοβούλιο «πιστεύει ότι η προοπτική των ομολόγων σταθερότητας μπορεί να ενισχύσει τη σταθερότητα στην ευρωζώνη μεσοπρόθεσμα».
Το κείμενο παρουσίασε επίσης και μια σειρά μέτρων που πρέπει να ληφθούν προκειμένου να καταστούν πιο εφικτές οι επιλογές της Κομισιόν, όπως «τα αποτελεσματικά κίνητρα της αγοράς για τη μείωση των επιπέδων χρέους», «ένα σύστημα διαφοροποίησης των επιτοκίων μεταξύ των κρατών μελών με διαφορετικές αξιολογήσεις», «δημοσιονομική πειθαρχία και αύξηση της ανταγωνιστικότητας».
Η ιδέα της χρήσης ευρωομολόγων εισήχθη για πρώτη φορά από πρώην Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jacques Delors στα πλαίσια ενός σχεδίου, το 1993, για την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση : ο πρόγονος της Ατζέντας της Λισσαβόνας και της Στρατηγικής Ευρώπη 2020.
Στόχος του ήταν, μέσω των ευρωομολόγων να χρηματοδοτηθεί ο προϋπολογισμός της Ένωσης. Ένας ακόμη πρώην Πρόεδρος της Επιτροπής, οRomano Prodi, υποστήριξε αυτή την ιδέα. Δεν υπήρξε όμως ποτέ συμφωνία για κάτι τέτοιο μεταξύ των κρατών μελών.
Η ιδέα αυτή ξαναήρθε στην επιφάνεια με την έναρξη της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη το 2008. Με πολλά κράτη μέλη αναγκασμένα να έχουν ένα κόστος δανεισμού το οποίο καθιστά το χρέος τους μη βιώσιμο, η προοπτική χαμηλότοκων ευρωομολόγων ακούγεται ελκυστική σε πολλούς. Σε αυτούς δεν περιλαμβάνεται η Γερμανία, η οποία έχει χαμηλό κόστους δανεισμού και φοβάται πως η εξασφάλιση της σταθερότητας στην Ευρωζώνη θα γίνει με δικό της κόστος.
Τόσο ο πρώην Επίτροπος για την ΟικονομίαJoaquin Almunia όσο και ο διάδοχος του OlliRehn υποστήριξαν την ιδέα επί της αρχής, αλλά κατέληξαν ότι δεν ήταν εφικτό λόγω της γερμανικής αντίδρασης.
