δεν έχω αρκετό χρόνο να ασχοληθώ με οποιοδήποτε άλλο θέμα. Από τα λίγα που έχω δει, η βαθιά συντηρητική Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) μπορεί να έχει την ευκαιρία να αρχίσει να αλλάζει αν και μόνο αν ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί χάσει στις 29 Απριλίου.
Ο Σαρκοζί έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στο να φτάσει η Ευρώπη μέσα στο βούρκο που βρίσκεται τώρα. Στην αρχή της θητείας του ταξίδευε σε όλο τον κόσμο, καθώς ήταν πολύ πιο εύκολο να το παίζει μεγάλος παγκόσμιος ηγέτης και να προσποιείται ότι λύνει τα προβλήμματα άλλων χωρών και όχι της δικής του. Είχε μείνει με την εντύπωση ότι ο γάμος του με την Κάρλα Μπρούνι ήταν αρκετός για να παραμείνει δημοφιλής στη Γαλλία.
Πέραν του γάμου δημοσιότητας με την Κάρλα, στη συνέχεια ερωτεύθηκε, πολιτικά αυτή τη φορά, τη Γερμανία. Η συμμαχία αυτή προκάλεσε ασφυξία στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είναι τυχαίο ότι η κοινωνική καταστροφή και η οικονομική κρίση στις χώρες των λεγόμενων P.I.I.G.S. (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα και φυσικά Ισπανία) ήρθε εν μέρει με τους χειρισμούς των 2 μεγαλύτερων οικονομιών της Ευρωζώνης: Αυθαιρεσία, θράσος, απειρία, απληστία, κοντόφθαλμη λογική. Οι συντηρητικές ευρωπαϊκές χώρες αποφάσισαν να στηρίξουν το τραπεζικό σύστημα παρέχοντάς τους χρήματα των φορολογουμένων, αντί να αποφασίσουν να υποστηρίξουν τους πολίτες τους. Οι μαριονέτες των αγορών έκαναν σπουδαία δουλειά στη μείωση του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού τους. Ο Σαρκοζί μπορεί να λέει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας ότι έσωσε το Ευρώ, αλλά στην πραγματικότητα οι χειρισμοί του, μαζί με αυτούς της Γερμανίδα Καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ, οδήγησαν σε μεγάλο βαθμό στα συμπτώματα της κρίσης στην Ευρώπη.
Στο εσωτερικό μέτωπο, η γαλλική οικονομία είναι στη χειρότερη κατάσταση από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ανεργία και η δυστυχία αυξάνονται κάθε μέρα. Τα προβλήματα διαρκώς διογκώνονται από το 2007 όταν ο «Σαρκο» ανέλαβε την εξουσία. Οι συντάξεις και οι συνθήκες εργασίας έχουν επιδεινωθεί ενώ οι τιμές ανεβαίνουν συνεχώς. Προσπαθώ να θυμηθώ έστω μία σημαντική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Σαρκοζί στη Γαλλία, η οποία να άλλαξε τη ζωή των ανθρώπων προς το καλύτερο. Χωρίς ομολογώ ενδελλεχή έρευνα, δυσκολεύομαι να βρω έστω και μία σημαντική πρωτοπόρα πρόταση από έναν πρόεδρο για τον οποίο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναφέρονται ως «ιδιαίτερα ευφυή».
Το αντίπαλο δέος, ο Σοσιαλιστής προεδρικός υποψήφιος Φρανσουά Ολλάντ λέει ότι ανήκει στην Αριστερά και ότι θέλει να επιστρέψει η κοινωνική δικαιοσύνη. Αν τον συγκρίνουμε με άλλους «Σοσιαλιστές» ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών, του όχι πολύ μακρινού παρελθόντος, (Τόνι Μπλερ στη Μεγάλη Βρετανία, Χοσέ Λουίς Θαπατέρο στην Ισπανία, Γιώργος Παπανδρέου στην Ελλάδα), είναι απίθανο ότι να κάνει όσα λέει. Χρησιμοποιεί μόνο μια ρητορική για να χαϊδεύει τα αυτιά των Γάλλων που τον προτιμούν σε σχέση με την αλαζονεία του Σαρκοζί.
Ο Ολλάντ ισχυρίζεται ότι θέλει μια πιο δίκαιη φορολογική νομοθεσία, καθώς και τη μεταρρύθμιση του τραπεζικού συστήματος. Σίγουρα τα έχουμε ακούσει αυτά πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά παίρνει ένα θετικό πρόσιμο από εμένα από την ώρα που δεν αρέσει καθόλου ούτε στη Μέρκελ, ούτε στους τραπεζίτες ...
Γεγονός είναι ότι, αν ο Ολλάντ κερδίσει τις εκλογές, όπως λένε οι δημοσκοπήσεις, δε βλέπω πωςμπορεί να κάνει ριζικές αλλαγές σε σημαντικά ζητήματα, όπως η γραφειοκρατία της ΕΕ, ο μονόδρομος των «Μερκοζί» και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) στην οικονομία, χωρίς άλλους συμμάχους στην Ευρώπη. Περαιτέρω, δεν μπορώ να προβλέψω ποιο δρόμο θα ακολουθήσει για την καταπολέμηση των εσωτερικών θεμάτων: την ανεργία, τη φτώχεια, τα προβλήματα πιστοληπτικής ικανότητας, το μεταναστευτικό την εγκληματικότητα. Ποιοι είναι οι στόχοι του, ποιες είναι οι πολιτικές του θέσεις, ποια είναι η ιδεολογία του, το σχέδιό του για το μέλλον;
Τέλος, η αριστερή προοπτική του Μελενσόν μοιάζει να μπορεί να δώσει κάποια ελπίδα. Πιστεύει σε μια διαφορετική προσέγγιση για την επίλυση των ζητημάτων που αφορούν τόσο τη Γαλλία, όσο και την Ευρώπη. Δεν ήταν υπέρ της αλλαγής στο ασφαλιστικό το 2010, και έφυγε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα πριν από λίγα χρόνια, όταν κατάλαβε πολιτικές αντιφάσεις του. Μόλις προχθες (Πέμπτη βράδυ στο Παρίσι), είπε: «Θα πω σε όλους εκείνους που λένε ότι πρέπει να σφίξουμε το ζωνάρι [...] θα τους πω ότι δεν έχει νόημα, γιατί οι Έλληνες αδελφοί μας έσφίξαν το ζωνάρι τους, και τώρα ξεπουλανε τα πάντα, έχασαν τα πάντα. Στο τέλος, δεν πήραν τίποτα σαν αντάλλαγμα, απολύτως τίποτα. Πρέπει να αντισταθούμε! »
Δεν πιστεύω ότι ο Μελενσόν θα μπορούσε να περάσει στο 2ο γύρο της επόμενης εβδομάδας, γεγονός που σημαίνει ότι οι ψηφοφόροι του θα υποστηρίξουν πιθανότατα τον Ολλάντ, μια «αναπόφευκτη επιλογή» για τους Γάλλους αριστερούς ... Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι περισσότερο από το 80% των υποστηρικτών του Μελενσόν λένε ότι θα ψηφίσουν υπέρ του υποψηφίου των Σοσιαλιστών στο 2ο Γύρο. Φυσικά και ο Σαρκοζί θα λάβει τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους στο 2ο γύρο, αλλά δεν θέλω να μιλήσουμε περισσότερο για τους ξενοφοβικούς υποστηρικτές στη Γαλλία σε αυτό το άρθρο καθώς θα ήταν χάσιμο χρόνου και ενέργειάς να ασχοληθώ με αυτούς τους μικρόμυαλους.
Η πρόταση μου είναι για τους Γάλλους να ψηφίσουν το Μελενσόν στον 1ο γύρο αυτή την Κυριακή. Αν ήμουν Γάλλος αυτό θα έκανα. Είναι ο μόνος που θα μπορούσε να αλλάξει τη Γαλλία για τα καλά. Και ακόμα κι αν δεν εκλεγεί, ένα πολύ υψηλό ποσοστό του στις εκλογές θα μπορούσε να είναι ένα μήνυμα προς όλη την Ευρώπη ότι η Αριστερά είναι παρούσα σε αυτή την κρίση, έτοιμη να παίξει ένα μεγάλο ρόλο και να αντισταθεί σε νεο-φιλελεύθερη ιδεολογία. Όσο για το δεύτερο γύρο ... Θα το αφήσω ίσως για την επόμενη εβδομάδα.
greekragnaroker.weebly.com
