Θα πρέπει καταρχήν να γίνει αντιληπτό ότι χωρίς ανάπτυξη θα συνεχίσουμε να τρώμε τις σάρκες μας, με οποιαδήποτε κυβέρνηση και ασχέτως... των «εντολών» της Τρόικα. Όπως επίσης θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ευθύς ως επιτευχθεί η επανεκκίνηση της οικονομίας και αρχίζει να φωτίζει την ανάπτυξη, οι όποιοι επαχθείς όροι των Μνημονίων, θα ακυρωθούν αφ’ εαυτών!
Αδήριτη ανάγκη επομένως να τεκμηριώσουμε τις προϋποθέσεις και τις πηγές ανάπτυξης. Στο προηγούμενο σημείωμά μας τονίσαμε δύο από αυτές, οι οποίες είναι η εξάλειψη της γραφειοκρατίας και η εδραίωση κλίματος εμπιστοσύνης στους επενδυτές, ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη στιγμή που η εμπιστοσύνη έχει εξαϋλωθεί.. Αυτά μπορούν να επιλυθούν με δύο απλές κινήσεις, ως άλλο αυγό του Κολόμπου.
Εξάλειψη γραφειοκρατίας
Κατά την αδειοδότηση που είναι η πρώτη σημαντικότερη αλλά και δυσκολότερη στιγμή
Ι.- Κάθε αδειοδοτούσα Αρχή, θα συντάσσει μία κατάσταση με τις ενέργειες/πιστοποιήσεις και γενικά τα «χαρτιά» που χρειάζεται να προσκομισθούν από τον επενδυτή.
ΙΙ.- Δίπλα από κάθε απαιτούμενο «χαρτί» θα αναγράφεται η Υπηρεσία από την οποία θα εκδοθεί, και λόγω προηγούμενης εμπειρίας, ο κατ’ εκτίμηση απαιτούμενος χρόνος για την έκδοσή του.
ΙΙΙ.- Όλα αυτά θα καταγράφονται σε έντυπο «υπεύθυνης δήλωσης» και θα αναγράφεται και ένα επιπλέον περιθώριο χρόνου 15%, μέσα στο οποίο θα πρέπει ο επενδυτής να το προσκομίσει.
IV.- Ο επενδυτής θα παίρνει το έντυπο αυτό της υπεύθυνης δήλωσης και αφού το μελετήσει και με τους ειδικούς συμβούλους του για την δυνατότητα να επιτύχουν την έκδοση των «χαρτιών» αυτών, θα υπογράφει την υπεύθυνη αυτή δήλωση και θα παίρνει την άδεια επί τόπου! Χωρίς καμιά άλλη διαδικασία και θα έχει την ευθύνη να προσκομίσει τα απαραίτητα «χαρτιά» όπως πιο πάνω αναφέρθηκε. Άλλως η άδεια θα ακυρώνεται χωρίς ευθύνη του δημοσίου.
Με τον τρόπο αυτό θα παρακάμπτεται η όποια γραφειοκρατική ταλαιπωρία και με το χρόνο, όλο και θα ελαττώνονται οι απαιτήσεις και ενδεχομένως να μειώνονται τα απαιτούμενα «χαρτιά», αλλά και όπου αλλού επενεργεί η «δυναστεία» της γραφειοκρατίας.
Εδραίωση κλίματος εμπιστοσύνης επενδύσεων
Η πολυνομία και η συχνή αλλαγή των νόμων, δημιουργούν κατ’ αρχή ένα δυσμενές επενδυτικό περιβάλλον. Η φορολογική και η εργατική νομοθεσία, είναι μια άλλη αλλά σημαντική παράμετρος, που χρήζει προσεκτικής και ορθολογικής διαμόρφωσης, για τη προσέλκυση επενδύσεων.
Στο σημείο αυτό θα επικαλεστώ το άρθρο 13 του ν.2687/1953, η εφαρμογή του οποίου συνετέλεσε στη θεαματική αύξηση της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας, διότι δημιούργησε την εμπιστοσύνη των ξένων Τραπεζών που χρηματοδοτούσαν τους Έλληνες Εφοπλιστές. Την ενεργοποίηση του νόμου αυτού ή την ψήφιση ενός παρόμοιου και εκσυγχρονισμένου νόμου, βάσει του οποίου, για κάθε επένδυση, θα εκδίδεται ένα ΦΕΚ στο οποίο θα συμπεριλαμβάνονται όλοι οι νόμοι και ισχύουσες διατάξεις που αφορούν την συγκεκριμένη επένδυση, θα υπογράφεται από όλους τους συναρμόδιους υπουργούς και οι όροι αυτοί θα ισχύουν τουλάχιστο για μια 20ετία για την επένδυση, αν όχι για όλη τη διάρκεια της επένδυσης όπως ισχύει για τα πλοία, με δυνατότητα επέκτασής τους ή τροποποίησή τους, με αμοιβαία συμφωνία. Οι όροι αυτοί θα ισχύουν έστω και αν αλλάξουν στο μεταξύ επί τα χείρω, αλλά θα ισχύουν οι τυχόν βελτιώσεις.
Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο και άκρως απαραίτητο στην προκειμένη συγκυρία, ώστε να εδραιωθεί η εμπιστοσύνη σε ένα επενδυτικό κλίμα.
Γεωργία – Κτηνοτροφία
Στο προηγούμενο σημείωμά μας τονίσαμε ότι η γεωργία και η κτηνοτροφία είναι δύο τομείς που έχουν ατροφήσει και μπορούν και πρέπει να αναπτυχθούν αμέσως, με σύγχρονα μέσα και αντιλήψεις ώστε να ασχοληθούν οι νέοι μας με λαμπρές προοπτικές, για να καταστεί αυτάρκης η χώρα μας όπως ήταν στην προ Ανδρέα εποχή. Η παθογένεια που επικρατεί τώρα με το αίτημα των «μεσαζόντων» να ζητούν αυξημένα τιμολόγια από τους αγρότες, επειδή κάτι τέτοιο δεν επηρεάζει τα φορολογικά τους, και έτσι φθάνουν υπέρογκες τιμές στον καταναλωτή, θα θεραπευθεί αυτομάτως ευθύς ως υποχρεωθούν οι αγρότες να τηρούν βιβλία έστω εσόδων – εξόδων, βάσει των οποίων και θα φορολογούνται.
Αυτά προς το παρόν και σε επόμενο σημείωμά μας θα αναπτύξουμε τους άλλους τομείς ανάπτυξης, όπως Τουρισμός, Μουσειακός τουρισμός, Ναυτιλία, Εφοπλιστές κ.ά.
Αδήριτη ανάγκη επομένως να τεκμηριώσουμε τις προϋποθέσεις και τις πηγές ανάπτυξης. Στο προηγούμενο σημείωμά μας τονίσαμε δύο από αυτές, οι οποίες είναι η εξάλειψη της γραφειοκρατίας και η εδραίωση κλίματος εμπιστοσύνης στους επενδυτές, ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη στιγμή που η εμπιστοσύνη έχει εξαϋλωθεί.. Αυτά μπορούν να επιλυθούν με δύο απλές κινήσεις, ως άλλο αυγό του Κολόμπου.
Εξάλειψη γραφειοκρατίας
Κατά την αδειοδότηση που είναι η πρώτη σημαντικότερη αλλά και δυσκολότερη στιγμή
Ι.- Κάθε αδειοδοτούσα Αρχή, θα συντάσσει μία κατάσταση με τις ενέργειες/πιστοποιήσεις και γενικά τα «χαρτιά» που χρειάζεται να προσκομισθούν από τον επενδυτή.
ΙΙ.- Δίπλα από κάθε απαιτούμενο «χαρτί» θα αναγράφεται η Υπηρεσία από την οποία θα εκδοθεί, και λόγω προηγούμενης εμπειρίας, ο κατ’ εκτίμηση απαιτούμενος χρόνος για την έκδοσή του.
ΙΙΙ.- Όλα αυτά θα καταγράφονται σε έντυπο «υπεύθυνης δήλωσης» και θα αναγράφεται και ένα επιπλέον περιθώριο χρόνου 15%, μέσα στο οποίο θα πρέπει ο επενδυτής να το προσκομίσει.
IV.- Ο επενδυτής θα παίρνει το έντυπο αυτό της υπεύθυνης δήλωσης και αφού το μελετήσει και με τους ειδικούς συμβούλους του για την δυνατότητα να επιτύχουν την έκδοση των «χαρτιών» αυτών, θα υπογράφει την υπεύθυνη αυτή δήλωση και θα παίρνει την άδεια επί τόπου! Χωρίς καμιά άλλη διαδικασία και θα έχει την ευθύνη να προσκομίσει τα απαραίτητα «χαρτιά» όπως πιο πάνω αναφέρθηκε. Άλλως η άδεια θα ακυρώνεται χωρίς ευθύνη του δημοσίου.
Με τον τρόπο αυτό θα παρακάμπτεται η όποια γραφειοκρατική ταλαιπωρία και με το χρόνο, όλο και θα ελαττώνονται οι απαιτήσεις και ενδεχομένως να μειώνονται τα απαιτούμενα «χαρτιά», αλλά και όπου αλλού επενεργεί η «δυναστεία» της γραφειοκρατίας.
Εδραίωση κλίματος εμπιστοσύνης επενδύσεων
Η πολυνομία και η συχνή αλλαγή των νόμων, δημιουργούν κατ’ αρχή ένα δυσμενές επενδυτικό περιβάλλον. Η φορολογική και η εργατική νομοθεσία, είναι μια άλλη αλλά σημαντική παράμετρος, που χρήζει προσεκτικής και ορθολογικής διαμόρφωσης, για τη προσέλκυση επενδύσεων.
Στο σημείο αυτό θα επικαλεστώ το άρθρο 13 του ν.2687/1953, η εφαρμογή του οποίου συνετέλεσε στη θεαματική αύξηση της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας, διότι δημιούργησε την εμπιστοσύνη των ξένων Τραπεζών που χρηματοδοτούσαν τους Έλληνες Εφοπλιστές. Την ενεργοποίηση του νόμου αυτού ή την ψήφιση ενός παρόμοιου και εκσυγχρονισμένου νόμου, βάσει του οποίου, για κάθε επένδυση, θα εκδίδεται ένα ΦΕΚ στο οποίο θα συμπεριλαμβάνονται όλοι οι νόμοι και ισχύουσες διατάξεις που αφορούν την συγκεκριμένη επένδυση, θα υπογράφεται από όλους τους συναρμόδιους υπουργούς και οι όροι αυτοί θα ισχύουν τουλάχιστο για μια 20ετία για την επένδυση, αν όχι για όλη τη διάρκεια της επένδυσης όπως ισχύει για τα πλοία, με δυνατότητα επέκτασής τους ή τροποποίησή τους, με αμοιβαία συμφωνία. Οι όροι αυτοί θα ισχύουν έστω και αν αλλάξουν στο μεταξύ επί τα χείρω, αλλά θα ισχύουν οι τυχόν βελτιώσεις.
Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο και άκρως απαραίτητο στην προκειμένη συγκυρία, ώστε να εδραιωθεί η εμπιστοσύνη σε ένα επενδυτικό κλίμα.
Γεωργία – Κτηνοτροφία
Στο προηγούμενο σημείωμά μας τονίσαμε ότι η γεωργία και η κτηνοτροφία είναι δύο τομείς που έχουν ατροφήσει και μπορούν και πρέπει να αναπτυχθούν αμέσως, με σύγχρονα μέσα και αντιλήψεις ώστε να ασχοληθούν οι νέοι μας με λαμπρές προοπτικές, για να καταστεί αυτάρκης η χώρα μας όπως ήταν στην προ Ανδρέα εποχή. Η παθογένεια που επικρατεί τώρα με το αίτημα των «μεσαζόντων» να ζητούν αυξημένα τιμολόγια από τους αγρότες, επειδή κάτι τέτοιο δεν επηρεάζει τα φορολογικά τους, και έτσι φθάνουν υπέρογκες τιμές στον καταναλωτή, θα θεραπευθεί αυτομάτως ευθύς ως υποχρεωθούν οι αγρότες να τηρούν βιβλία έστω εσόδων – εξόδων, βάσει των οποίων και θα φορολογούνται.
Αυτά προς το παρόν και σε επόμενο σημείωμά μας θα αναπτύξουμε τους άλλους τομείς ανάπτυξης, όπως Τουρισμός, Μουσειακός τουρισμός, Ναυτιλία, Εφοπλιστές κ.ά.
