Ωστόσο, μια ρωμαϊκή πόλη ακολούθησε μια διαφορετική προσέγγιση προκειμένου να στρατολογήσει εθελοντές για να υπηρετήσουν στον στρατό του Αυτοκράτορα.
Μία νέα μεταφρασμένη επιγραφή, 1.800 ετών, αποκαλύπτει ότι η Οινόανδα, αρχαία Ρωμαϊκή πόλη στη ΝΔ Τουρκία, απευθύνθηκε σε πρωταθλητή πολεμικών τεχνών προκειμένου να στρατολογήσει άνδρες για τον Ρωμαϊκό στρατό και να φέρει νέους στρατιώτες στην πόλη Ιεράπολη της Φρυγίας, που βρισκόταν εκατοντάδες μίλια ανατολικά προς την Συρία.
Το όνομά του ήταν Lucius Septimius Flavianus Flavillianus και ήταν πρωταθλητής στα αγωνίσματα της πάλης και του παγκρατίου, μιας βίαιης πολεμικής τέχνης αρκετά διαδεδομένης στον αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό κόσμο.
Ο Flavillianus αποδείχθηκε τόσο επιτυχημένος ως στρατολόγος ώστε να τιμηθεί ως «σημαντική προσωπικότητα ανάμεσα στους ήρωες» μετά τον θάνατό του, με κάθε φυλή της πόλης να ανεγείρει άγαλμα προς τιμήν του. Η επιγραφή αυτή, γραμμένη στα ελληνικά, είναι χαραγμένη στην βάση του αγάλματος που βρέθηκε στην Αγορά της Οινοάνδας. Αν και ανακαλύφθηκε το 2002 , μόλις πρόσφατα μεταφράστηκε και δημοσιεύτηκε από τους ερευνητές.
«Πρόκειται για ένα ασυνήθιστο κομμάτι απόδειξης που ήρθε στο φως» δηλώνει ο Nicholas Milner, ερευνητής του Βρετανικού Ινστιτούτου της Άγκυρας, που δημοσίευσε την μετάφραση στην τελευταία έκδοση του περιοδικού «Anatolian Studies».
Ο Milner εξηγεί για ποιον λόγο αυτού του είδους ο ηρωισμός είναι πολύ σπάνιος στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Η επιγραφή που αναφέρεται στον Flavillianus
Η επιγραφή επευφημεί τον Flavillianus ως «πρωταθλητή» και βασισμένοι σε άλλες επιγραφές που έχουν βρεθεί στην Οινόανδα, οι ερευνητές γνωρίζουν ότι κέρδισε πρωταθλήματα στην πάλη και στο παγκράτιον.
Το παγκράτιον ήταν ένα θανάσιμο άθλημα που διεπόταν από δύο κανόνες: κανένα χτύπημα στα μάτια και κανένα δάγκωμα. Εκτός από αυτούς τους περιορισμούς, οτιδήποτε άλλο επιτρεπόταν. Ο Φιλόστρατος, αρχαίος συγγραφέας που έζησε την ίδια χρονική περίοδο περίπου με τον Flavillianus, έγραψε ότι οι αθλητές του παγκράτιον είχαν φοβερές ικανότητες στα διάφορα είδη στραγγαλισμού: «Λυγίζουν αγκώνες και συστρέφουν χέρια, ενώ πηδούν και δίνουν γροθιές στους αντιπάλους».
Την χρονική στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντα του στρατολόγου ο Flavillianus πρέπει να ήταν ώριμος σε ηλικία, με αρκετές μάχες και νίκες στο ενεργητικό του. Ο ίδιος ο πατέρας του καυχιέται για τις νίκες του γιού του σε μια επιγραφή στο μαυσωλείο του όπου γράφει ότι ο Flavillianus «που εκπαιδεύτηκε στο παγκράτιον κέρδισε διαδήματα για τις νίκες του στους ιερούς αγώνες».
Αυτή η εμπειρία του πρωταθλητή μαχητή, και η ανάλογη φήμη που τον συνόδευε, βοήθησαν σημαντικά τον Flavillianus στο έργο του. «Ήταν ικανός να επιλέξει τους κατάλληλους νεοσύλλεκτους και πιθανότατα τους γνώριζε « αναφέρει ο Milner. «Επίσης, ως κορυφαίος αθλητής αποτελούσε διασημότητα της Ρωμαϊκής εποχής. Ένας διάσημος άντρας θα είχε μεγαλύτερη ικανότητα να στρατολογήσει μεγαλύτερο αριθμό εθελοντών από κάποιον άλλο.» Είναι βέβαια πιθανόν ότι κάποιοι στρατιώτες του Flavillianus να στρατολογήθηκαν παρά την θέλησή τους.
Μυστήριος άντρας
«Ο Flavillianus θα συνόδευσε προσωπικά τους στρατολογούμενους στην Ιεράπολη, αλλά εκτός από αυτό, οι ερευνητές δεν γνωρίζουν αν ο ίδιος ο πρωταθλητής κατατάχθηκε στον Ρωμαϊκό στρατό» δηλώνει ο Milner.
Ο Milner δεν είναι σίγουρος για ποιον λόγο ο Flavillianus έγινε στρατολόγος, αν και υποθέτει ότι παρακινήθηκε από την τιμή που του έγινε από τον Ρωμαϊκό στρατό. Εάν δεν δεχόταν αυτή την δουλειά, θα κατέπεφτε στα μάτια της κοινωνίας (ειδικά στους αριστοκράτες της εποχής) να υπηρετήσει τον Αυτοκράτορα.
«Πρόκειται για μια κοινωνία που χαρακτηριζόταν από ιδιαίτερο ανταγωνισμό σε θέματα τιμής, ειδικά στις πιο υψηλές κοινωνικές τάξεις» εξηγεί ο Milner. «Ανταγωνιζόντουσαν με στόχο να επισκιάσουν ο ένας τον άλλον στα μάτια της τοπικής κοινωνίας, ελπίζοντας και στα μάτια των Ρωμαϊκών αρχών».
Παραλληλισμοί με το σήμερα
Ειρωνικά, πολλά από τα θέματα που αναφέρονται στην επιγραφή τα αντιμετωπίζουμε και σήμερα. Την τελευταία δεκαετία, οι πολεμικές τέχνες έχουν γίνει ένα δημοφιλές άθλημα στην δυτική κουλτούρα, κατέχοντας και περισσότερους από έναν ρόλους. Οι μέθοδοι στρατολόγησης είναι ένα καυτό θέμα ακόμα και σήμερα.
Αυτοί οι παραλληλισμοί μεταξύ του αρχαίου και του σύγχρονου κόσμου δεν αγνοούνται από τον Milner. Ο ρωμαϊκός πολιτισμός, αντιμέτωπος με τις συνεχείς εξωτερικές απειλές, είχε την τάση να στρατιωτικοποιείται ανάλογα. Η ιδέα της χρησιμοποίησης ενός διάσημου αθλητή προκειμένου να στρατολογήσει εθελοντές θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ακόμα και σήμερα.
«Εάν αντιμετωπίζαμε μια παρόμοια κατάσταση ίσως να βλέπαμε τους εαυτούς μας να συμπεριφερόμασταν με τους ίδιους ακριβώς τρόπους» αναφέρει ο Milner. «Με κάποιο τρόπο, οι άνθρωποι του αρχαίου κόσμου δεν διέφεραν τόσο πολύ από εμάς και πολλές φορές μπορούμε να δούμε τους εαυτούς μας σε αυτούς.»
erroso.blogspot.com
