πιστόλι και ο Τσίπρας ο Μπίλι δε Κιντ, γρήγορος αλλά χωρίς μέλλον. Ο Καμμένος είναι ο άνθρωπος των Πίνκερτον, με τις διφορούμενες προθέσεις, ενώ ο Κουβέλης παίζει τον ρόλο του τοπικού πάστορα, που βγήκε για κήρυγμα, κάποιοι προσπαθούν κρυφά να του κάψουν το σπίτι. Η Αλέκα είναι η σκληρή κτηνοτρόφος που φτύνει απαξιωτικά κάθε φορά που περνάει από την πόλη. Οι υπόλοιποι είναι μάλλον κομπάρσοι σε ένα στόρυ που κορυφώνεται στις 6 Μαϊου έξω από το κεντρικό σαλούν της πόλης.
Οι ελληνικές εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 θα περάσουν στην ιστορία ως οι εκλογές της αποθέωσης του θυμικού. Οι περισσότεροι πολίτες θα ψηφίσουν αυτό που γουστάρουν. Θα είναι πράγματι έτσι; Θα ξεσπάσουν την οργή τους στις κάλπες και τρέχα γύρευε, ή θα μετρήσουν τα κουκιά της συσπείρωσης και θα συνδράμουν κόμματα εξουσίας για να φτάσουμε στη δεξιο-σοσιαλιστική συγκυβέρνηση; Θα ανταμείψουν επαναστάτες χωρίς σχέδιο; Θα δώσουν την ευκαιρία στην Ντόρα και τον κ. Στέφανο να δημιουργήσουν το πρώτο πραγματικά φιλελεύθερο cluster του ελληνικού Κοινοβουλίου; Θα πάνε αριστερά; Μήπως αριστερότερα; Ή σκοπεύουν να προσπεράσουν επιδεικτικά τον Καρατζαφέρη και να “την ρίξουν” δεξιότερα του ΛΑΟΣ γιατί έχουμε έλλειψη από μπόντυγκαρντς;
Προς το παρόν, όπως και να το δεις, ο Μπένι νικά στα σημεία χωρίς να έχει κόμμα να τον ακολουθήσει… επιστολή στον Μπαρόζο (μέχρι κι ο Παπαδήμος ήρθε δεύτερος), μέτρα “κοινωνικής πολιτικής”, ατάκες πολιτικής από νέα, ξεσκονισμένα μυαλά, με στρατηγική taylor-made στην στείρα αυθάδεια του κλειστού πυρήνα της Συγγρού. Εκεί τα πράγματα είναι συγκεχυμένα. Η ανυπαρξία σύγχρονης πολιτικής (ανεξαρτήτως κρίσης), αλλά και ιδεών κατατάσσουν τη ΝΔ χαμηλότερα και από το record low που πέτυχε ο Καραμανλής όταν αποχωρούσε. Και όσο περνάει ο καιρός, η βάση ξεφλουδίζεται. Ο συναισθηματικός που κουβαλούσε ο Καραμανλισμός ξέφτισε μετά τις περικοπές μισθών και συντάξεων και ως γνωστόν, η ιδεολογία και οι θύμησες από την εποχή του θείου δεν τρώγονται.
Από την άλλη πλευρά η τακτική Καμμένου έχει φέρει αποτελέσματα, με τα “ειδικά” μπλογκς να δημοσιεύουν υπαινιγμούς για Ρώσικα συμφέροντα (γιατί όχι και ακριβώς το αντίθετο;), ο Κουβέλης ξεφουσκώνει και είναι σχεδόν έτοιμος να χάσει την αστική του ευγένεια, ενώ οι Τσιπραίοι συνεχίζουν να τσιμπολογούν μετακινήσεις από το λαϊκό (μη ιδεολογικό) πλευρό της ΝΔ, που “τα ‘χει πάρει” με τις περικοπές και τη λιτότητα χωρίς τέλος. Την ίδια στιγμή πιέζουν αριστερότερα για μετεκλογική συνεργασία με στόχο την… κυβέρνηση. Το πείραμα όμως θα είναι τόσο θρίλερ, όσο και οι ορδές μετανάστευσης που θα ακολουθήσουν…
Η παρομοίωση με την Αγρια Δύση παραπέμπει σε ένα άναρχο, υπό διαμόρφωση σκηνικό, στο οποίο η αξία της ζωής ήταν μικρότερη σε σχέση με τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο. Την ίδια στιγμή είναι η γη των ευκαιριών, στην οποία όλοι έχουν θέση κάτω από τον ήλιο, αρκεί να δουλέψουν σκληρά, ατομικά και συλλογικά.
Οι πρωταγωνιστές της εισαγωγής είναι απλώς αναλώσιμοι, όπως και οι πρώτοι ανίδεοι πιονέροι.
postnews.gr
