της Μαρίας Γιαχνάκη
Δεν ξέρω αν θέλω να γράψω για την οργή που νιώθω ή για τη θλίψη που έχω από χθες μέσα μου όταν έμαθα για την αυτοκτονία του 38 χρονου λέκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών.Ο Νίκος Παλυβός είναι άλλο ένα θύμα της ανεργίας και της κοινωνικής κατάρρευσης της εποχής μας.
Νιώθω οργή γιατί δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι είναι τόσο ανίκητοι αυτοί που μας έφτασαν εδώ…και να δεχόμαστε παθητικά και μοιρολατρικά τη ζωή μας. Νιώθω οργή γιατί αυτοί που μας έφτασαν εδώ τολμούν και ζητούν την ψήφο μας και την υποστήριξή μας.
Νιώθω οργή γιατί φοβάμαι ότι στο τέλος θα καταφέρουν να μας την αποσπάσουν και μετά θα γελούν πίσω από την πλάτη μας. Νιώθω οργή γιατί μέσα σε διάστημα λίγων μηνών ο άνεργος λέκτορας που αυτοκτόνησε απλώς μπήκε στη λίστα με τους προηγούμενους αυτόχειρες με τα πεθαμένα όνειρα.. και κάποιοι που τον ήξεραν απλώς θα κλάψουν σε κάποιους άλλους απλώς θα λείψει κάποιοι από μας θα κουνήσουν απλώς το κεφάλι με θλίψη αλλά αυτοί που πραγματικά τον έσπρωξαν σε αυτήν την πράξη απλώς δεν θα νιώσουν ίχνος ντροπής.
Νιώθω όμως και θλίψη γιατί ξέρω ότι θα έρθουν και οι επόμενοι. Νιώθω θλίψη γιατί ο Νίκος μέχρι προχθές το πρωί σε όλη του τη ζωή μάζευε γνώσεις για να κάνει πράξη το όνειρό της ακαδημαϊκής καριέρας. Πήρε το πτυχίο του με υποτροφία , ολοκλήρωσε με άριστα τη διδακτορική του διατριβή , έκανε μεταδιαδακτορικό ερευνητικό έργο , δημοσίευσε τη δουλειά του σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά έκανε αμέτρητα μεταπτυχιακά σεμινάρια και όμως παρέμενε άνεργος . Ήταν ένας από τους 1.100 εκλεγμένους πανεπιστημιακούς που περίμεναν ματαίως επί δύο χρόνια τον διορισμό τους . Ως τώρα όμως δήλωνε ως εξής την επαγγελματική του ταυτότητα : «Ελεύθερος επαγγελματίας. Τύποις. Κατ ουσίαν άνεργος με μπλοκάκι .»
Η θηλιά που έβαλε στο λαιμό του «ο υπό αναμονή τοποθέτησης» λέκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών σφίγγει λίγο λίγο και το δικό μας λαιμό ίσως και των παιδιών μας αλλά πρέπει να το καταλάβουμε νωρίς και να κουνηθούμε από την καρέκλα μας να ορθώσουμε το ανάστημα σε όλους αυτούς που οδηγούν τους λαούς σε απελπισία.
Ο Νίκος ήταν ένα θύμα της κυβέρνησης όχι μόνο του μνημονίου αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων που μας έφτασαν εδώ που μας άφησαν να κολυμπάμε στην λάσπη και εμείς οι γελοίοι νομίζαμε ότι ήταν χρυσός.
Δεν ξέρω αν εσείς αντέχετε να αυτοκτονούν δίπλα σας οι άνθρωποι και να θάβουν τα όνειρα μιας ζωής οι νέοι που βρίσκονται πάνω στο άνθος της ηλικίας τους και της δημιουργικότητάς τους αλλά εγώ δεν το αντέχω.
