ΤΟ «σύστημα» δεν κατέρρευσε-ταρακουνήθηκε. Κι έσπευσαν υποστηριχτές του δεκαετιών και κάθε λογής συμφεροντολόγοι μη σωριαστεί και λιγοστέψει το ψωμί τους.
Κι εμείς είδαμε την αγωνία στο πρόσωπο και τον ξεσηκωμό τους, βγάλαμε το συμπέρασμα. Για να θέλουν το «κεφάλι» του Λοβέρδου, άρα πάει καλά. Για να αντιδρούν με πάθος για χρόνιες διεκδικήσεις «κλείνοντας» φαρμακεία και αρνούμενοι συνταγογραφήσεις, κάτι πάει…καλά για τον καταναλωτή και αποδέκτη των υπηρεσιών τους.
ΕΧΕΙ την αγριάδα του ο κ. Λουράντος, διαθέτει βροντερή φωνή, υπερασπίζεται το «λειτούργημα επιστημόνων» (για πολλούς «επάγγελμα φαρμακοπωλών») και καλά κάνει, ωστόσο, δεν μας λέει την αλήθεια ως προς τα πραγματικά αίτια της αντίδρασης του κλάδου. Περνάει από χρέη του δημοσίου, αγριεύει για τα καθυστερούμενα, αλλά σιωπά για τα γενεσιουργά αίτια της αντίδρασής τους. Και είναι τα ποσοστά κέρδους που απειλούνται και η «φτώχια» των στιγμιογραφήσεων. Η καταπόνηση του κρίκου της αλυσίδας λίγο πριν τη θραύση…Τόσα χρόνια συνυπήρξαν αρμονικά, συνεργάστηκαν καταποντίζοντας τα ταμεία, εμπιστεύονταν το Κράτος με τις καθυστερήσεις στα χρέη του συμβάλλοντας στην κρίση…
ΝΑ πάμε στους (πολλούς) γιατρούς που αντιδρούν κωλυσιεργώντας και πάνοπλους για «αγώνα». Δεν ήξεραν από…κομπιούτερ και αντέδρασαν λυσσωδώς στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Συνέχισαν τη μάχη με τα γενόσημα και πέρασαν στη φάση της «δραστικής ουσίας». Κάτι έχουν στο μυαλό και δεν (μας) το λένε ανοιχτά, κάτι τους απασχολεί και δεν το ομολογούν κι είναι περίεργο να απειλούν(;!) με παραιτήσεις (διακοπή της σύμβασης).
Ο ένας κοίταξε τον άλλο κι όλοι τους μαζί κοιτάχτηκαν. «Και οι εταιρίες το θα γίνουν;», συλλογίστηκαν. «Τους προμηθευτές τους τρώει το σκοτάδι;». Και πώς ξεκόβεις από συνήθειες γλυκές του παρελθόντος για ένα καπρίτσιο του Υπουργού, για τη σειρήνα που σου τελειώνει(;) το πάρτι, με τι καρδιά αποκαθηλώνεις την πραμάτεια σου απ’ το πανηγύρι;
ΕΙΝΑΙ η πρώτη φορά που τρόμαξαν πραγματικά οι «ενδιαφερόμενοι». Για τη διαφάνεια των ενεργειών τους και τη δημόσια μεταφορά της δράσης τους (υπερσυνταγογράφηση) στα «κεντρικά». Περιορίζεται ο τσίρος των κυριών (και κυριών) με τη λευκή μπλούζα που σου σερβίρουν φάρμακα εργαζόμενοι σε απίθανα ευνοϊκές συνθήκες «πιέσεως και θερμοκρασίας». Και σου βγαίνουν…απαξιωτικοί για το επάγγελμα. Μην ανοίξει και εισχωρήσουν κι άλλοι στην…κόλαση. Καινούριοι φαρμακοποιοί που δικαιούνται το μερδικό τους στον ήλιο που βγαίνει για όλους. Χωρίς να εμπρεύονται άδειες και με τα ποσοστά κέρδους φυσικά, φυσιολογικά και…ανθρώπινα.
