ίδια πολιτική. Εκείνο που επιλέγει ο λαός, δεν είναι η πολιτική, είναι οι πολιτικοί. Δεν είναι η λύση των προβλημάτων (αυτή έχει προεπιλεγεί), είναι το πώς θα πείσουμε για το ότι αυτή η λύση, είναι η καλύτερη. Δεν είναι η ανεξάρτητη πορεία της χώρας, (δεν υπάρχει ούτε ως ιδεατός στόχος), είναι η υποταγή στα αφεντικά της «μεγάλης Ευρωπαϊκής οικογένειας» ακόμα και αν σε φτύνουν.
Μπορεί οι πολιτικοί μας να ισχυρίζονται πως ‘Δεν υπάρχει αδιέξοδο στη δημοκρατία’. Σκοπός τους όμως είναι , να μας κάνουν να πιστέψουμε πως μπορούν όλα τα προβλήματα, να λυθούν με προσφυγή στις κάλπες.
Σε μια κοινωνία όπου το πολίτευμα, είναι δημοκρατία, μπορεί και να ισχύει κάτι τέτοιο. Αλλά με κάποιες προϋποθέσεις. Ενδεικτικά και μόνο, αναφέρουμε: ο λαός να αποφασίζει άμεσα για τα πιο σημαντικά ζητήματα. Όλοι οι εκπρόσωποι να είναι άμεσα ανακλητοί. Να υπάρχουν συνέπειες για οποιονδήποτε, που με μια του απόφαση, προξένησε ζημιά στο κοινωνικό σύνολο. Όλοι να έχουν την δυνατότητα να γίνουν μέτοχοι εκπαίδευσης που να αναπτύσσει στο έπακρο τις δυνατότητές τους. Να μην υπάρχουν μεγάλες οικονομικές διαφορές και όλοι να έχουν ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.
Υπάρχουν και άλλες βέβαια προϋποθέσεις αλλά ας περιοριστούμε στις παραπάνω. Ποια από όλες ισχύει στην Ελλάδα του σήμερα; Με μεγάλη μας λύπη, διαπιστώνουμε: καμία. Είναι πασιφανές αυτό και δεν νομίζουμε πως χρειάζεται αιτιολόγηση.
Στο σημερινό σύστημα, όταν οι ιθύνοντες μιλούν για εκλογές, εννοούν, πως θα θέσουν σε άμεση ψηφοφορία την επιλογή ατόμων, ήδη προκατασκευασμένων από τα ΜΜΕ, που όλα στην πράξη, θα ακολουθήσουν την ίδια πολιτική. Εκείνο που επιλέγει ο λαός, δεν είναι η πολιτική, είναι οι πολιτικοί. Δεν είναι η λύση των προβλημάτων (αυτή έχει προεπιλεγεί), είναι το πώς θα πείσουμε για το ότι αυτή η λύση, είναι η καλύτερη. Δεν είναι η ανεξάρτητη πορεία της χώρας, (δεν υπάρχει ούτε ως ιδεατός στόχος), είναι η υποταγή στα αφεντικά της «μεγάλης Ευρωπαϊκής οικογένειας» ακόμα και αν σε φτύνουν.
Τι σημασία έχει να ψηφίζει ο λαός, και ο,τι και αν ψηφίζει, από την κάλπη να βγαίνει η ίδια τεράστια επιδότηση (ανακεφαλαίωση το ονομάζουμε τώρα) στις τράπεζες; Ή, η ίδια υποστήριξη προς τους έχοντες και κατέχοντες και το ίδιο ξεζούμισμα των αδυνάτων; Ή, η πολιτική του ‘μπάτε σκύλοι αλέστε’;
Τι μας καλούν να ψηφίσουμε στις εκλογές; Ποιος θα πάρει τον τίτλο του πρωθυπουργού; Ποια κόμματα θα συνεργαστούν για να συγκροτήσουν την κυβέρνηση της υποτέλειας; Έχει καμιά σημασία το όνομα του πρωθυπουργού ή των υπουργών όταν η πολιτική καθορίζεται στις Βρυξέλλες και στα εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας;
Είναι πιο τίμιο και συνάμα πιο οικονομικό να διορίζεται η κυβέρνησή μας, κατ’ ευθείαν από τις πολυεθνικές. Αφού έτσι και αλλιώς ως υπάλληλός τους θα λειτουργήσει. Αν και μια τέτοια θεώρηση, φαίνεται αντιδημοκρατική, μας βοηθάει στο να διαλυθούν οι ψευδαισθήσεις μας περί Δημοκρατίας και περί του ποιος κυβερνάει την Ελλάδα. Είναι σημαντικό να έχουμε λιγότερες ψευδαισθήσεις.
Τις ημέρες των εκλογών, τείνουμε να ξεχνάμε τη σημασία τους (που φυσικά δεν είναι πως θα σωθεί η χώρα, η χώρα αυτή μόνο να καταστραφεί περισσότερο από τους πολιτικούς μπορεί) και να θέλουμε να διατηρήσουμε την ελπίδα πως αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά. Αυτή τη φορά, οι πολιτικοί δεν θα μας γελάσουν. Θα υλοποιήσουν όσα υπόσχονται και θα φερθούν ως Έλληνες. Αλλά, -ελπίζουμε οι περισσότεροι από εμάς-, έχουμε καταλάβει πως ο μόνος ρόλος των εκλογών, είναι να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του λαού πως τάχα αυτός είναι κυρίαρχος. Είναι να αποφασίζουν για το περιτύλιγμα. Είναι για να ζούμε το παραμύθι της «συμμετοχής»
Οι εκλογές στο υπάρχον πολιτικό σύστημα, μη επιλύοντας προβλήματα, βγάζοντας συνέχεια τα ίδια πρόσωπα, που ακολουθούν την ίδια πολιτική, οδηγούν σε αδιέξοδο τον Ελληνικό λαό. Τις επιζητούν οι επαγγελματίες πολιτικοί, που θέλουν να βελτιώσουν την θέση τους στον πολιτικό χάρτη της χώρας, τις αποφεύγουν όσοι βλέπουν από τις δημοσκοπήσεις ότι θα χάσουν. Σε καμία όμως περίπτωση, δεν αποτελούν λύση για τα προβλήματα του λαού.
Ποιο είναι το άριστο που μπορούμε να περιμένουμε από τις εκλογές σήμερα; Κατά την άποψή μας, θα πρέπει να ανασταλεί δια νόμου η λειτουργία των κομμάτων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, βάσει του συντάγματος, γιατί δωροδοκήθηκαν (υπόθεση Siemens), σύμφωνα με απόφαση Γερμανικού δικαστηρίου που καταδίκασε τον Χριστοφοράκο, απόφαση ήδη αμετάκλητη, (το έγγραφο το κατέθεσε ο αντιστράτηγος εα και συγγραφέας Γεώργιος Αϋφαντής στον ΄Άρειο Πάγο).
Τουλάχιστον τα δυο κόμματα που έχουν δωροδοκηθεί θα πρέπει να αποκλειστούν από τις εκλογές. Όχι βέβαια πως και τότε το σύστημα δεν θα βρει πρόθυμους να παίξουν το ρόλο τους. Ίσως όμως με την έξοδο των δυο κομμάτων, να τολμήσουν άνθρωποι που είναι στο περιθώριο της κοινωνίας σήμερα, να θέσουν υποψηφιότητα. Αν λοιπόν οι εκλογές, αναδείξουν το πολύ τα μισά μέλη, ενός ανακλητού ανά πάσα στιγμή κοινοβουλίου, (τα άλλα μισά, να αναδειχτούν με κλήρωση), και αυτό το σώμα, έχει ως μόνο σκοπό να θέσει τις βάσεις για άμεση δημοκρατία, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτές οι εκλογές, είναι σημαντικές.
Διαφορετικά, είναι ένα παραμύθι συμμετοχής.
Δηιδάμεια
