Τα βήματά μου με οδήγησαν συνειδητά, λίγες ώρες μετά το συμβάν, στην πλατεία Συντάγματος για να αποχαιρετίσω με τον τρόπο που εγώ αισθανόμουν ότι έπρεπε να κάνω, τον Έλληνα συμπολίτη μας.
Όταν έφθασα, τα «ίχνη» είχαν εξαφανιστεί, και μόνο η απορία, η αγανάκτηση, ο πόνος, αλλά και η οργή που ήταν ζωγραφισμένες στα πρόσωπα των πολιτών που στέκονταν στο σημείο, έδιναν την τραγική διάσταση του δράματος που εκτυλίχτηκε κάτω από τον συννεφιασμένο ουρανό της πρωτεύουσας.
Πλησίασα στο δέντρο, που η φυλλωσιά και ο κορμός του ένοιωσαν την αγωνία και το τέλος του συμπολίτη μας.
Είδα εκεί στον κορμό του, τα πολλά σημειώματα που είχαν τοποθετήσει οι περαστικοί. Διάβασα τις αυθόρμητες σκέψεις τους, ένοιωσα την απελπισία τους, συμφώνησα με την οργή τους.
Δεν είναι αυτοκτονία...
«Δεν είναι αυτοκτονία. Είναι δολοφονία» έγραψε κάποιος συμπολίτης μας, ενώ κάποιος άλλος έγραψε δυο μονάχα λέξεις : «Φτάνει πιά».
Νομίζω ότι στα δύο αυτά σημειώματα, με τις επτά λέξεις περικλείεται το δράμα αλλά και η αποφασιστικότητα των Ελλήνων πολιτών.
Απομακρύνθηκα, έχοντας ένας κόμπο στο λαιμό και η ματιά μου έπεσε στο κτήριο του Κοινοβουλίου.
Όταν μπροστά στο Ναό της Δημοκρατίας οι πολίτες οργίζονται, αγανακτούν και πεθαίνουν, η Δημοκρατία έχει ατιμωθεί.
Οι συνειρμοί ήταν αναπόφευκτοι. Από εκεί άρχισαν όλα και γι΄ αυτό εκεί πρέπει να τελειώσουν όλα και μάλιστα πολύ σύντομα.
Στις επερχόμενες εκλογές, οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, αλλά κυρίως την υποχρέωση να βάλλουν τα πράγματα σε τάξη. Ούτε οι διαδηλώσεις, ούτε οι αυτοχειριασμοί, ούτε οι κραυγές μπορούν να δώσουν λύσεις, όταν το απόλυτο όπλο βρίσκεται στα χέρια μας. Είναι η ψήφος, που θα έχει μέσα της την εμπειρία και τα διδάγματα του χθες, την σοφία και τις εικόνες του σήμερα, αλλά και την αποφασιστικότητα για ένα καλύτερο αύριο.
Εύχομαι και ελπίζω ότι αυτή την φορά οι Έλληνες πολίτες θα αποδείξουν στους αποτυχημένους και αυτόκλητους σωτήρες, ότι η τύχη της πατρίδας είναι στα δικά μας χέρια, εξαρτάται από την δική μας αποφασιστικότητα και όχι από τις συνεδριάσεις και τις τηλεδιασκέψεις των δανειστών και των ενεργουμένων τους στην Ελλάδα.
Εύχομαι και ελπίζω ότι οι ψηφοφόροι θα βροντοφωνάξουν σε λίγες εβδομάδες ότι ο συνταξιούχος φαρμακοποιός είναι το τελευταίο θύμα στο βωμό του μνημονίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ
