Το wikipedia δίνει τον εξής ορισμό:
Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Κεντρικό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας είναι η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορία: των πολιτών, στην άμεση δημοκρατία, ή κάποιων αντιπροσώπων τους, στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία.
Τρία ρήματα σε μία πρόταση, πηγάζει, ασκείται και υπηρετεί, πραγματικά εντυπωσιακό! Τι από τα τρία αυτά γίνεται στη μοντέρνα Ελλάδα των τελευταίων 38 ετών;
Για να πηγάζει η εξουσία από τον κυρίαρχο λαό, προϋποθέσεις είναι δύο. Πρώτον, η συμμετοχή στα κοινά, δηλαδή στις εκλογές και δεύτερον, το μερίδιο ευθύνης. ΔΕΝ υπάρχει ανεύθυνος πολίτης στη Δημοκρατία και για το λόγο αυτό πρέπει να σκεφτούμε πολύ καλά ΠΡΙΝ ψηφίσουμε... μετά ίσως να είναι λίγο αργά!
Όσο για το ασκείται και υπηρετεί θα αμφιβάλλουμε πολύ εδώ! Σε μία χώρα που ο παρασιτισμός ενός παρακράτους που κατακλέβει ότι έχει απομείνει στον παραγωγικό ιστό της χώρας η λέξη υπηρετεί μοιάζει ταινία επιστημονικής φαντασίας. Στη χώρα που ο μισθωτός και ο συνταξιούχος πληρώνει ΠΑΝΤΑ τα σπασμένα και τα κλεμμένα του κάθε Άκη, ούτε από το λαό ασκείται ούτε και από τους ίδιους τους κυβερνώντες. Μερικές κλίκες και συντεχνίες κυβερνούν αυτόν το τόπο, σαν φεουδάρχες ή τσιφλικάδες της μοντέρνας εποχής.
Παρακάτω παραθέτω τρεις φράσεις δύο πολύ μεγάλων φιλοσόφων της Αναγέννησης, δυο του Ζαν Ζακ Ρουσσώ και μία του Βολταίρου χωρίς επιπλέον σχόλια. Απλά σκεφτείτε τι σας θυμίζουν.
«Όταν η υπηρεσία του πολίτη προς το κράτος παύει να είναι πρωταρχικής σημασίας και ο πολίτης μπορεί να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του πληρώνοντας, τότε το κράτος βαδίζει στην καταστροφή.»
«Όταν ο πολίτης λέει για τα ζητήματα του κράτους "Τι μ' ενδιαφέρουν εμένα;", αυτό το κράτος είναι καταδικασμένο να χαθεί.»
«Η δημοκρατία δεν είναι καθόλου θεμελιωμένη πάνω στην αρετή. Είναι θεμελιωμένη στηφιλοδοξία κάθε πολίτη που περικλείνει και τη φιλοδοξία όλων των άλλων.»
