''Αγαπητοί συμπολίτες μου. Εδώ που βρίσκομαι είναι πολύ άσχημα τα πράγματα. Έχει φοβερή υγρασία, το φαγητό είναι χάλια και όλοι μου μιλάνε με τρομερή αγένεια. Παρόλα αυτά... σας σκέφτομαι συνέχεια. Όλους εσάς που γνώρισα τόσα χρόνια και κάνετε πως δεν με ξέρετε, δεν με είδατε.
Όλους εσάς που βοήθησα, κάνοντας καλύτερα απ’ όλους αυτό που έκανε το ΠΑΣΟΚ: να μοιράζω τα λεφτά σας! Γιατί αν αυτό δεν είναι σοσιαλισμός τότε τι είναι; Να παίρνεις τα λεφτά απ’ τους λίγους και να τα μοιράζεις στους πολλούς!
Θα μου πείτε κράτησα κάτι και για τον εαυτό μου. Δίκιο έχετε, όμως ο διαχειριστής της μπίζνας δεν πρέπει να πάρει κάτι παραπάνω; Να παίρνει τα ψίχουλα της πολιτικής όταν έχει την Ελλάδα στα πόδια του; Όταν όλοι θέλουν να τον κάνουν Πρωθυπουργό;
Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου; Τότε που με χτυπούσατε στην πλάτη και μου λέγατε: ‘’Χαλάλι σου Άκη! Να φας εσύ να φάμε και μείς!’’. Και πίνατε στην υγειά μου σκορπώντας τα λεφτά που ΕΓΩ σας έδινα;
Και τώρα θέλετε να με σταυρώσετε! Χωρίς ανάσταση χωρίς τίποτα! Όλοι εσείς που με τόση απλοχεριά συνεργαστήκαμε τόσα χρόνια! Και να μου λέτε ‘’ας πρόσεχες Άκη;’’ Σε μένα, στον αδελφός σας;
Αλλά ήξερα τι αχάριστα γαϊδούρια είστε όλοι σας. Στριμωχτήκατε με τα μνημόνια και τα βάλατε μαζί μου. Ζηλέψατε το κωλόσπιτο στην Ακρόπολη (πανάθεμα το μ’έκαψε) και βαλθήκατε να με καταστρέψετε αντί να βρούμε όλοι μαζί κανα κολπάκι να συνεχίζουμε να δουλεύουμε τους Ευρωπαίους (τι ζώα…) και να ζούμε βασιλικά όπως μέχρι σήμερα.
Η τελευταία μου επιθυμία είναι να δικαστώ από ενόρκους. Απλούς ανθρώπους, δημοσίους υπαλλήλους, στρατιωτικούς, μαγαζάτορες, μεροκαματιάρηδες. Και αν έχουν τα κότσια ας με καταδικάσουν, θα το δεχτώ. Μόνο αυτό. Καλή μου ανάσταση!''
Πάντα δικός σας.
Άκης
Κελί 33
ΓΑΔΑ
