περιθώρια αντοχής του συστήματος, για να επιτύχουν τη χρεοκοπία της Ελλάδας, και τη συνεπακόλουθη απορύθμιση συνολικά της ευρωζώνης.
Ο Γάλλος άλλοτε πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας του, κράτησε με στιβαρό τρόπο στα χέρια του τα ηνία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Υπήρξε σταθερή και υπολογίσιμη φωνή αμφισβήτησης της αρτηριοσκληρωτικής προσέγγισης της Γερμανίας, αναφορικά με το πώς θα έπρεπε να δρομολογηθεί η διαχείριση της κρίσης χρέους της Ελλάδας, και συνολικά της ευρωζώνης.
Είχε φυσικά και εκείνος τα… θέματά του. Σε αντίθεση με τη στρατηγική του Αμερικανού ομολόγου του, Μπεν Μπερνάνκι, επένδυσε περισσότερο στη δημοσιονομική πειθαρχία, επομένως στις περιοριστικές πολιτικές, και στέρησε από την ευρωζώνη αναπτυξιακά αντίβαρα.
Ο συνολικός απολογισμός του έργου του ωστόσο, ήταν άκρως θετικός. Μετά την αποχώρησή του από τη Φρανκφούρτη, και την παράδοση του… θησαυροφυλακίου στον Μάριο Ντράγκι, ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ είχε ξεκαθαρίσει ότι επιθυμούσε να παρέλθει κάποιος εύλογος χρόνος προκειμένου να ξεκουραστεί, και στη συνέχεια να αποφασίσει τι άλλο θα ήθελε να κάνει στη ζωή του.
Φαίνεται ότι ο εύλογος αυτός χρόνος παρήλθε, και έτσι, όπως ανακοινώθηκε επίσημα, ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ τοποθετείται στη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Μελετών Bruegel, με έδρα στις Βρυξέλλες.
Πρόκειται για ένα ευρωπαϊκό think tank, το οποίο λαμβάνει αποφάσεις για προγράμματα έρευνας και στρατηγικές μελέτες, και στο παρελθόν στη θέση του προέδρου του βρέθηκε ο σημερινός πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Μόντι.
Η επιστροφή του Τρισέ σε έναν ρόλο Ευρωπαίου «σοφού», δείχνει ότι στις Βρυξέλλες εξακολουθούν να αναζητούν πολιτικά ισοδύναμα στην επέλαση των γραφειοκρατών, που έχει «τσαλακώσει» το όραμα για το μέλλον.
