Πολλά έχουν ειπωθεί κι έχουν γραφτεί το τελευταίο διάστημα σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα για τις τούρκικες τηλεοπτικές σειρές, τους ηθοποιούς, τους συντελεστές και την αμφίβολη... ποιότητά τους. Συνήθως, αντιμετωπίζονται με υποτιμητικά σχόλια, χωρίς να διαφοροποιείται η ποιότητα κάποιων απ’ αυτές, καθώς η προβολή τους από τα ελληνικά κανάλια αποβαίνει εις βάρος των αντίστοιχων ελληνικών παραγωγών και των Ελλήνων ηθοποιών. Μέχρι εδώ, γίνεται κατανοητή η αποστροφή του καλλιτεχνικού και δημοσιογραφικού κόσμου προς τις τηλεοπτικές παραγωγές της γειτονικής χώρας, χωρίς όμως να ερμηνεύεται η όλο και αυξανόμενη τηλεθέασή τους από γυναίκες, κυρίως, ώριμης ηλικίας. Πολλές, άλλωστε, είναι οι πιέσεις σε ελληνικά κανάλια για ποιοτικά και βραβευμένα «Τούρκικα» που κέρδισαν τις εντυπώσεις σε άλλες χώρες, όπως το «Άσι», το οποίο, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, διαπραγματεύεται ο ΑΝΤΕΝΑ.
Όσο κι αν τα περισσότερα μέσα, με υποτιμητικά και ειρωνικά σχόλια, αμφισβητούν τη νοητικό και πολιτιστικό επίπεδο καθώς και το αισθητικό κριτήριο όσων παρακολουθούν τέτοιου είδους σειρές, μια βόλτα στο διαδίκτυο θα πείσει για το αντίθετο. Δεκάδες ιστοσελίδες (Face Book) έχουν εμφανιστεί τον τελευταίο χρόνο με θέμα τους τις τούρκικες σειρές που προβάλλονται όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, ακόμα και σε Αμερική και Αυστραλία, οι οποίες μεταβάλλονται συχνά σε φόρουμ ανταλλαγής απόψεων αλλά και συντροφικότητας από γυναίκες, κυρίως, αναμφίβολα υψηλού μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου. Πολλές από αυτές τις σειρές μεταφράζονται από εθελοντές, όπως η σειρά «Άσι» και άλλες, όπως το “SUSKUNLAR” παρακολουθούνται ζωντανά μέσω δορυφόρου από πλήθος τηλεθεατών που συχνά «διαξιφίζονται» για καλύτερη πρόσβαση στην ιστοσελίδα της σειράς. Επιπλέον, οι εκδηλώσεις αγάπης και υπέρμετρου θαυμασμού προς τους τούρκους ηθοποιούς ξεπερνούν κάθε προηγούμενο, με τελευταίο παράδειγμα την εκδήλωση για τον εορτασμό των γενεθλίων του τηλεοπτικού «Σαββάς», κατά κόσμο Μουράτ Γιλντιρίμ, πριν λίγες μέρες στην Κων/πολη που διοργανώθηκε από θαυμάστριές του, ώριμης ηλικίας, απ’ όλον τον κόσμο. Ακόμα και ο ίδιος ο ηθοποιός, που μετά το 2007 έχει δει τη δημοτικότητά του να εκτινάσσεται και εκτός Τουρκίας, αιφνιδιάστηκε ευχάριστα απ’ αυτή την υπέρμετρη εκδήλωση αγάπης και ευχαρίστησε με σεμνότητα τις θαυμάστριές του που ξόδεψαν πολύτιμο χρόνο και χρήμα για να τον συναντήσουν από κοντά.
Αναρωτήθηκε, επομένως, κανένας από τους ειδήμονες της ελληνικής τηλεοπτικής βιομηχανίας αλλά και από τους έγκριτους κοντυλοφόρους των τηλεοπτικών δρώμενων, γιατί οι Ελληνίδες παρακολουθούν τα «Τούρκικα»; Μήπως όχι, γιατί είναι εύκολο να ποιούν τη στρουθοκάμηλο χώνοντας το κεφάλι στην άμμο, αποκρύβοντας ότι τουρκικές σειρές, όπως το «Άσι», βραβεύονται σε διεθνή φεστιβάλ όπως αυτό το Μόντε Κάρλο ή ότι η τουρκική τηλεοπτική βιομηχανία ξοδεύει εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για να παράγει σειρές, όπως το Suskunlar”, με σκηνοθέτες και φωτογράφους που μετακαλούνται από το Χόλυγουντ; Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με δημοσιεύματα, παράγονται περίπου 100 τουρκικές σειρές το χρόνο και πολλές από αυτές εξάγονται σε πάνω από 60 χώρες του κόσμου. Είναι, επομένως λογικό πολλές από αυτές να είναι χαμηλής ποιότητας αλλά αυτό δε δικαιολογεί τη γενικευμένη απαξίωσή τους, που επικρατεί στη χώρα μας.
Πριν, λοιπόν, οι δήθεν κουλτουριάρηδες εξαπολύσουν μύδρους κατά των τουρκιών σειρών και όσων τις προτιμούν, ας ρίξουν μια ματιά στις θλιβερές αντίστοιχες ελληνικές παραγωγές και τα αμερικανόφερτα πανσεξουαλικά και αμφισεξουαλικά πρότυπα που προβάλλουν. Και τότε ας σκεφτούν, γιατί οι γυναίκες λατρεύουν το «Σαββάς» ή τον «Εζέλ» ή τον «Ντεμίρ» που τις έκαναν να ξανανιώσουν ξεχασμένα συναισθήματα και επιθυμίες πίσω από μια ματιά ή ένα απαλό άγγιγμα. Μήπως για τον ίδιο λόγο οι παλιές καλές ελληνικές ταινίες, που υπηρετούν τις παραδοσιακές μας αξίες για το σύντροφο και την οικογένεια, κάνουν τα μηχανάκια της AGB να γράφουν σαν τρελά, κάθε φορά που προβάλλονται;
Όσο κι αν τα περισσότερα μέσα, με υποτιμητικά και ειρωνικά σχόλια, αμφισβητούν τη νοητικό και πολιτιστικό επίπεδο καθώς και το αισθητικό κριτήριο όσων παρακολουθούν τέτοιου είδους σειρές, μια βόλτα στο διαδίκτυο θα πείσει για το αντίθετο. Δεκάδες ιστοσελίδες (Face Book) έχουν εμφανιστεί τον τελευταίο χρόνο με θέμα τους τις τούρκικες σειρές που προβάλλονται όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, ακόμα και σε Αμερική και Αυστραλία, οι οποίες μεταβάλλονται συχνά σε φόρουμ ανταλλαγής απόψεων αλλά και συντροφικότητας από γυναίκες, κυρίως, αναμφίβολα υψηλού μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου. Πολλές από αυτές τις σειρές μεταφράζονται από εθελοντές, όπως η σειρά «Άσι» και άλλες, όπως το “SUSKUNLAR” παρακολουθούνται ζωντανά μέσω δορυφόρου από πλήθος τηλεθεατών που συχνά «διαξιφίζονται» για καλύτερη πρόσβαση στην ιστοσελίδα της σειράς. Επιπλέον, οι εκδηλώσεις αγάπης και υπέρμετρου θαυμασμού προς τους τούρκους ηθοποιούς ξεπερνούν κάθε προηγούμενο, με τελευταίο παράδειγμα την εκδήλωση για τον εορτασμό των γενεθλίων του τηλεοπτικού «Σαββάς», κατά κόσμο Μουράτ Γιλντιρίμ, πριν λίγες μέρες στην Κων/πολη που διοργανώθηκε από θαυμάστριές του, ώριμης ηλικίας, απ’ όλον τον κόσμο. Ακόμα και ο ίδιος ο ηθοποιός, που μετά το 2007 έχει δει τη δημοτικότητά του να εκτινάσσεται και εκτός Τουρκίας, αιφνιδιάστηκε ευχάριστα απ’ αυτή την υπέρμετρη εκδήλωση αγάπης και ευχαρίστησε με σεμνότητα τις θαυμάστριές του που ξόδεψαν πολύτιμο χρόνο και χρήμα για να τον συναντήσουν από κοντά.
Αναρωτήθηκε, επομένως, κανένας από τους ειδήμονες της ελληνικής τηλεοπτικής βιομηχανίας αλλά και από τους έγκριτους κοντυλοφόρους των τηλεοπτικών δρώμενων, γιατί οι Ελληνίδες παρακολουθούν τα «Τούρκικα»; Μήπως όχι, γιατί είναι εύκολο να ποιούν τη στρουθοκάμηλο χώνοντας το κεφάλι στην άμμο, αποκρύβοντας ότι τουρκικές σειρές, όπως το «Άσι», βραβεύονται σε διεθνή φεστιβάλ όπως αυτό το Μόντε Κάρλο ή ότι η τουρκική τηλεοπτική βιομηχανία ξοδεύει εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για να παράγει σειρές, όπως το Suskunlar”, με σκηνοθέτες και φωτογράφους που μετακαλούνται από το Χόλυγουντ; Αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με δημοσιεύματα, παράγονται περίπου 100 τουρκικές σειρές το χρόνο και πολλές από αυτές εξάγονται σε πάνω από 60 χώρες του κόσμου. Είναι, επομένως λογικό πολλές από αυτές να είναι χαμηλής ποιότητας αλλά αυτό δε δικαιολογεί τη γενικευμένη απαξίωσή τους, που επικρατεί στη χώρα μας.
Πριν, λοιπόν, οι δήθεν κουλτουριάρηδες εξαπολύσουν μύδρους κατά των τουρκιών σειρών και όσων τις προτιμούν, ας ρίξουν μια ματιά στις θλιβερές αντίστοιχες ελληνικές παραγωγές και τα αμερικανόφερτα πανσεξουαλικά και αμφισεξουαλικά πρότυπα που προβάλλουν. Και τότε ας σκεφτούν, γιατί οι γυναίκες λατρεύουν το «Σαββάς» ή τον «Εζέλ» ή τον «Ντεμίρ» που τις έκαναν να ξανανιώσουν ξεχασμένα συναισθήματα και επιθυμίες πίσω από μια ματιά ή ένα απαλό άγγιγμα. Μήπως για τον ίδιο λόγο οι παλιές καλές ελληνικές ταινίες, που υπηρετούν τις παραδοσιακές μας αξίες για το σύντροφο και την οικογένεια, κάνουν τα μηχανάκια της AGB να γράφουν σαν τρελά, κάθε φορά που προβάλλονται;
