Γράφει ο Παναγιώτης Παπακωστόπουλος
Αρκετοί ισχυρίζονται ότι οι επικείμενες εκλογές είναι το άνοιγμα της βαλβίδας εκτόνωσης της οργής του λαού για το πολιτικό προσωπικό που μας έβαλε στο τρένο της χρεοκοπίας.Μπας και προλάβουν με τη συμπίεση του χρόνου να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι πολιτικοί μπαχαλάκηδες. Πιθανόν και να έχουν δίκαιο. Έχει όμως καμία σημασία; Αν το παθογενές μέρος του συστήματος ανοίγει βαλβίδες και καπάκια από χύτρες για να μην σκάσει και πάει στον αγύριστο είναι άμυνα αυτοσυντήρησης. Μάχη επιβίωσης του χθες απέναντι στο αύριο. Κατανοητό και θεμιτό.
Αυτό άλλωστε είναι το διακύβευμα της κάλπης. Αυτή είναι και η δική σου ευκαιρία ψηφοφόρε. Εσύ ψηφίζεις και...προσδίδεις σημασία και αξία στην ψήφο σου. Εκτονώσου. Βγάλε την οργή σου. Αφού πρώτα όμως σκεφτείς. Διότι δεν αρκεί μόνον να ζητάς και να κριτικάρεις για το τι έκανε ή δεν έκανε ο Σαμαράς. Οφείλεις να καταθέσεις με την ψήφο σου την πρόταση σου που θα διαμορφώσει την επομένη των εκλογών ένα διαφορετικό πολιτικό σκηνικό. Ο αρχηγός δεν είναι και δεν πρέπει να είναι ο αποκεφαλιστής που βγάζει το μαχαίρι και κόβει μονομιάς κεφάλια. Ενεργεί συμβολικά και δίνει τη σκυτάλη σε σένα. Δεν είναι αγώνας μιας ανάσας οι μεγάλες ανατροπές. Σκυταλοδρομία είναι με το μήνυμα να μεταφέρεται από τον ένα στον άλλο. Εμπρός λοιπόν. Κλείσε οριστικά το καπάκι της χύτρας του παλαιοκομματισμού. Κλείσε τη βαλβίδα διαφυγής σε εκείνους που σε έφεραν στη σημερινή κατάντια. Έχεις το όπλο στο χέρι σου. Κάντο χρήση. Δες την ούγια των υποψηφίων στην εκλογική σου περιφέρεια και επέλεξε με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις πίσω. Αν γίνεις αυτόχειρας έκανες την επιλογή σου. Τσιμουδιά όμως μετά.
ΥΓ. Ναι, το κείμενο είναι καθαρά συνθηματολογικό. Ένα σύνθημα από την αρχή μέχρι το τέλος. Ξέρετε γιατί; Διότι αρκετά πια με τις βαθυστόχαστες αναλύσεις της πουδραρισμένης προπαγάνδας που σπρώχνει με τα πολλά λόγια στο λαβύρινθο της μπερδεμένης σκέψης…
