Η άτιμη ιστορία! Μας περιγελά και μας κοροϊδεύει για όσα λέγονται και (δεν) γίνονται. Επί μήνες άκουγε μαζί με εμάς τα όσα έλεγαν υπουργοί και στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Οι τελευταίοι περιέγραφαν την προοπτική των εκλογών με τα μελανότερα χρώματα. Ως έναν κίνδυνο για το μέλλον της χώρας. Προάγγελο και δρόμο καταστροφής. Αιτία υπονόμευσης της οικονομίας. Από τότε κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι. Το ΠΑΣΟΚ συμφώνησε μαζί με την τρόικα και τη ΝΔ στη διεξαγωγή των εκλογών που είχε χαρακτηρίσει ως «επικίνδυνες» και «καταστροφικές». Αποκορύφωμα αυτής της πορείας «προς την καταστροφή» είναι ο Α.Σαμαράς που προαναγγέλλει αλλεπάλληλες εκλογές μέχρι να αποκτήσει η ΝΔ αυτοδυναμία.Στην πραγματικότητα, βέβαια, όλοι μας γνωρίζουμε ότι το ζητούμενο Νδ και ΠΑΣΟΚ, δεν είναι η αυτοδυναμία του ενός εκ των δύο, που φαντάζει προς το παρόν απίθανη, αλλά η εξασφάλιση ότι ο δικομματισμός θα αποκτήσει την δυνατότητα συγκυβέρνησης (στόχος που χρειάζεται ένα άθροισμα ψήφων γύρω στο 38-39% - ανάλογα με τα ποσοστά των σχηματισμών που δεν θα εισέλθουν στη βουλή) και ακόμα περισσότερο ότι θα έχει συνταγματική και προεδρική πλειοψηφία (αντίστοιχα 47-49%). Αυτό που συγκρατώ είναι ότι μετά τις κραυγές για «την επικινδυνότητα των εκλογών» έρχονται με τύμπανα «αυτοδυναμίας» το παιχνίδι της φωτιάς των συνεχιζόμενων εκλογών.Η προαναγγελία αλλεπάλληλων εκλογών δεν γίνεται μόνο για λόγους εντυπωσιασμού ή εκβιασμού. Γίνεται, πάντα κατά τη γνώμη μου, στα πλαίσια μιας στρατηγικής επιλογής να τελειώνει το κυρίαρχο σύστημα με την αριστερά ως σύνολο. Πριν από 68 χρόνια αυτό έγινε με τη δύναμη των όπλων, ντόπιων και ξένων, ενώ αξιοποιήθηκαν οι συνεχείς τότε ταλαντεύσεις και ασυνέπειες της αριστεράς. Σήμερα επιδιώκεται να γίνει το ίδιο, ασφαλώς δεν έχουν εξασφαλίσει την επιτυχία, εκ νέου με τις πλάτες των ξένων, με την προβολή του κινδύνου της ακυβερνησίας αν δεν πάει ψηλά ο δικομματισμός.Η στρατηγική του Κόμματος του Μνημονίου είναι να κερδίσουν τα κόμματά του τις εκλογές και αν γίνεται να αποκτήσουν κυβερνητική, συνταγματική και προεδρική πλειοψηφία. Ταυτόχρονα, πιο ρεαλιστικά, διαμορφώνει χωρίς να το έχει αποκρυσταλλώσει, ένα εναλλακτικό σχέδιο για την περίπτωση που δεν αποκτήσει αυτές τις πλειοψηφίες, ιδιαίτερα εκείνη της διακυβέρνησης. Βλέπει, καταγράφει, αναλύει, λαμβάνει υπόψη στην πολιτική του, την πολυδιάσπαση της αριστεράς. Για αυτό επείγει για την τελευταία η διαμόρφωση και προβολή του ουσιαστικού και εναλλακτικού σχεδίου για το μέλλον της Ελλάδας. Ενός σχεδίου που θα γνωρίζει τις δυσκολίες, θα συγκεντρώνει πολλαπλές δυνάμεις ώστε με αποφασιστικότητα, ταχύτητα, συνέπεια να οδηγηθεί στην εφαρμογή.Όλες οι πλευρές βλέπουν να πλησιάζει η ώρα που κανείς δεν θα είναι σε θέση να κυβερνήσει. Αλλά το Κόμμα του Μνημονίου διαθέτει επάρκεια ραγιαδισμού και στήριξης από τον ξένο παράγοντα ώστε να προωθεί το σχέδιο της τρόικας για την παραπέρα νεοφιλελεύθερη διάλυση της κοινωνίας και της χώρας. Αντίθετα, ο άλλος πόλος ζει μέσα στις αντιφάσεις λόγων και πράξεων. Άλλοι μιλούν ενωτικά και επικαλούνται την εναλλακτική κυβερνητική προοπτική, χωρίς αυτή να έχει επαρκώς προετοιμαστεί, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν θέλουν ούτε συνεργασίες, ούτε να κυβερνήσουν, διότι «δεν είναι κατάλληλη στιγμή», λες και το σύστημα θα τους περιμένει μέχρι να ανακαλύψουν «την καταλληλότερη στιγμή».Αυτές τις αδυναμίες της αριστεράς τις γνωρίζει το σύστημα καλά. Θεωρεί ότι αν η αριστερά είναι ενδυναμωμένη ότι τότε θα πρέπει να πάει σε μια δεύτερη εκλογική μάχη και να την κατηγορήσει για αυτό. Ένας ακόμα λόγος προκειμένου η αριστερά να λάβει όλα τα μέτρα ώστε να μην εκτεθεί ούτε η ίδια, ούτε η χώρα.
epirusgate.blogspot.com
