Στην Αλίαρτο ενημερωθήκαμε για τον βρώμικο και ύπουλο πόλεμο που έχουν εξαπολύσει πολιτευτές των υπολοίπων κομμάτων στην περιοχή εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και την ανήθικη πίεση που ασκούν προς πρώην οπαδούς τους, οι οποίοι υποστηρίζουν πλέον φανερά το Κίνημά μας. Ενώ δύο στελέχη μας ενημέρωναν και ενημερώνονταν, το υπόλοιπο κλιμάκιο προέβη σε διανομή εφημερίδων και προεκλογικού υλικού στην κωμόπολη. Το υλικό μας έγινε ανάρπαστο, πολλά συγχαρητήρια, πολλές ευχές, μεγάλη ενθάρρυνση από τους απηυδισμένους Έλληνες.
Στο ίδιο πλαίσιο κινηθήκαμε και στη Λιβαδειά, διοικητική έδρα της Βοιωτίας, όπου εδρεύει και το Πανεπιστήμιο Στερεάς (και, ως γνωστόν ανά την επικράτεια, όπου πανεπιστήμιο και άσυλο, όπου άσυλο και άντρο αριστερής τρομοκρατίας). Ενώ δύο στελέχη μας βρίσκονταν στο προκαθορισμένο ραντεβού ενημέρωσης με υποστηρικτές μας, οι υπόλοιποι μοίραζαν το προεκλογικό μας υλικό στην πόλη. Η υποδοχή του κόσμου ήταν ανάλογη με της Αλιάρτου (και όλης της Ελλάδος). Φτάσαμε στην κεντρική πλατεία της πόλης, όπου οικογένειες, ηλικιωμένοι και παιδιά έκαναν την απογευματινή τους βόλτα, με τις καφετέριες γεμάτες κόσμο. Το υλικό μας εξαφανιζόταν, σε σημείο που είδαμε ότι θα τελείωνε πριν διασχίσουμε την πλατεία και στείλαμε κάποιους στ’ αυτοκίνητα να φέρουν κι άλλο.
Και, ξαφνικά, είδαμε να πέφτουν πέτρες! Στα μουλωχτά, χωρίς να έχει προηγηθεί το παραμικρό, χωρίς να μπορούμε αρχικά να εντοπίσουμε από πού, μεγάλες πέτρες, που φανερά στόχευαν εμάς, έσκαγαν ανάμεσα στον άσχετο κόσμο, δίπλα σε καροτσάκια μωρών!!! Και τις επόμενες στιγμές, είδαμε τους τριάντα περίπου κρετίνους που τις πέταγαν να μας επιτίθονται. Κάποιοι τους κρατούσαν σιδηρολοστούς, άλλοι καδρόνια, άλλοι σωλήνες, άλλοι κομμένα κλαδιά δέντρων(!) και μερικοί στυλιάρια με μαυροκόκκινες σημαίες (ΣΣ: αν επιθυμούν αυτή που …έχασαν, μπορούν να την παραλάβουν απ’ τα γραφεία της τοπικής μας). Οι νέοι συναγωνιστές που ήταν με γυμνά χέρια, μοιράζοντας υλικό, έπρεπε να καλυφθούν και θ’ αναλάμβαναν οι της περιφρούρησης, που τουλάχιστον είχαν σημαίες. Η συμπλοκή ήταν σχετικά σύντομη, η αναλογία 30 προς 4 ισορροπημένη. Όταν, πολύ γρήγορα, οι πρώτοι των επιτιθέμενων …έχασαν μέρος του οπλισμού τους και βρέθηκαν σε κάπως …δυσχερή θέση, οι σύντροφοί τους άρχισαν να πετούν καρέκλες (οι θαμώνες της καφετέριας είχαν φύγει άρον-άρον), καθώς και ό,τι άλλο είχαν στα χέρια τους. Άστοχοι και ατζαμήδες, τα έριχναν όπου να’ναι. Σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα, μηχανάκια, τραπεζοκαθίσματα... Μπροστά στο ενδεχόμενο να καταστραφούν περιουσίες ανθρώπων από τους άεργους «αντιφασίστες», που δεν σέβονται τίποτα πέρα απ’ το μίσος τους, οι Χρυσαυγίτες υποχώρησαν μερικά μέτρα, δίνοντας την ευκαιρία στους «δημοκράτες» αριστερούς να απομακρυνθούν. Το σύνθημα «ΑΙΜΑ – ΤΙΜΗ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ!» βγήκε τόσο δυνατά απ’ τα στόματά μας, που πρέπει ν’ ακούστηκε σ’ όλη την πόλη.
Μοτοσυκλετιστές της ομάδας ΔΙΑΣ εμφανίστηκαν, ενώ πολίτες μας πλησίασαν δηλώνοντας την υποστήριξή τους, την αναγνώριση μέρους των επιτιθέμενων και την προθυμία τους να καταθέσουν ως αυτόπτες μάρτυρες, αν το χρειαστούμε. Σημειώνεται ότι ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας, που βρισκόταν ως θαμώνας σε κατάστημα της πλατείας, έγινε μάρτυρας της βάρβαρης επίθεσης ενός ημιπρωτόγονου της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς σε 50χρονη συναγωνίστρια. Ο θρασύδειλος εγκατέλειψε τους συντρόφους του, για να κυνηγήσει και να χτυπήσει επανειλημένα με στυλιάρι (συγχαρητήρια στην συναγωνίστρια, που πάλεψε να του το πάρει απ’ τα χέρια) μια γυναίκα με το μισό του μπόι και τα μισά του κιλά, που θα μπορούσε να είναι μητέρα του. Ο αξιωματικός, αν και εκτός υπηρεσίας, προς τιμήν του επενέβη, αλλά -για αδιευκρίνιστους λόγους- δεν επιχείρησε να τον συλλάβει. Δηλώσαμε ότι επιθυμούμε να καταθέσουμε μηνύσεις για την βίαιη απόπειρα παρεμπόδισης της προεκλογικής ενημέρωσης του κοινού. Υπό την πίεση των παρόντων πολιτών, δόθηκε εντολή ερεύνης και προσαγωγών των επιτιθέμενων.
Παραμείναμε στην πλατεία μοιράζοντας το υπόλοιπο υλικό μας, υπό διακριτικής αστυνομικής παρουσίας, μέχρι που ενημερωθήκαμε ότι προσήχθησαν «περίπου 20 άτομα» (προφανώς, ως γνήσιοι "αντιεξουσιαστές", ένιωθαν τόσο σίγουροι ότι είναι στο ατιμώρητο που παρέμειναν μπουλούκι). Εμποδιστήκαμε να μεταβούμε αμέσως στο αστυνομικό τμήμα «για την αποφυγή νέων επεισοδίων», ενώ έγινε επιτέλους δεκτό το αίτημά μας να συνοδευτεί η συναγωνίστρια στο νοσοκομείο. Όταν μας επετράπη να πάμε – συνοδευόμενοι πάντα – στο αστυνομικό τμήμα, βρισκόταν ήδη συγκεντρωμένοι απ’ έξω καμιά τριανταριά αριστεριστές συν ένας υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στη συνέχεια ανέλαβε ρόλο εκπροσώπου των προσαχθέντων "αντιεξουσιαστών". Μετά από αρκετές ώρες πλήθους τραγελαφικών στιγμών, με απειλές μηνύσεων (από τους επιτιθέμενους!) για ...ξυλοδαρμό τους και συνεπαγόμενης κράτησης (από την ΕΛ.ΑΣ.), επιφυλαχθήκαμε παντός νομίμου δικαιώματός μας και, αφού ελευθερώθηκαν οι «επαναστάτες» της αριστεράς, μας επετράπη να αποχωρήσουμε με τη συνοδεία περιπολικών - μην επιχειρήσουμε αλλαγή …πορείας. Η συγκέντρωση στα γραφεία της Τοπικής μας στη Χαλκίδα λύθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες. (edit: Το πλησιέστερο στην αλήθεια ρεπορτάζ στο διαδίκτυο, μέχρι στιγμής, με φωτογραφίες μέρους του ατάκτως εγκατελειμένου οπλισμού των επιτιθέμενων, καθώς και των πολιτών που διαμαρτύρονταν για την επίθεση, ΕΔΩ. Επίσης, γνωρίζουμε από πού ήρθαν και ήταν τόσο πρόχειρα οπλισμένοι και χωρίς τις αγαπημένες τους κουκούλες.)
Ευχαριστούμε τους συναγωνιστές που έσπευσαν στη Λιβαδειά και όλους όσους ήταν σε ετοιμότητα να έρθουν, αν χρειαζόταν. Οι αριστεροδεξιοκεντρώοι συκοφάντες μας θα λάβουν τις απαντήσεις μας εντός βουλής, όπου δεν θα μπορούν να μας στερήσουν τον λόγο. Οι «αντιφασίστες» και «αντιεξουσιαστές» της αριστεράς μπορούν να ετοιμάζονται για έναν μετεκλογικό διάλογο, του επιπέδου που κατανοούν.
Συναγωνιστές, είμαστε η ύστατη φρουρά του Έθνους μας. Η ύστατη ελπίδα της Πατρίδας μας για Ελευθερία. Ζήτω η Νίκη!
