«ΦΤΑΙΜΕ για ό,τι κάνουμε, αλλά πιο πολύ για ό,τι δεν κάνουμε». Κι έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Χτύπησε η κρίση την πόρτα μας, σείονται τα κόμματα, ωχριούν οι...
«ενδιαφερόμενοι», βγαίνουν στο φως του Ήλιου (κάποια) σκάνδαλα κι άλλα παραμένουν θαμμένα βαθιά στο χώμα. Μικρά, μεγάλα, μέτρια, που όμως δεν τους καίγονταν καρφί τότε που «έτρεχαν» κι αυτοί σφύριζαν αδιάφορα.
ΟΙ μεν «κυβερνούσαν» εναλλάξ και οι…περιφερειακοί άρμεγαν ψηφαλάκια κοιτώντας απαθώς, όταν δεν ανασήκωναν τα μανίκια για δουλειά δολιοφθορική, για «έργο» δολιοφθορέα. Δεν είδαμε κλάδο να μην διεκδικεί, το «Κόμμα του λαού» να μην καλύπτει απεργούς ή να φρενάρει συνδικαλιστές και θολοκουλτουριάρηδες να μην τους ενθαρρύνουν, ψαρεύοντας σε ρηχά, θολά νερά.
ΚΑΙ, βέβαια, τον πρώτο λόγο και την ευθύνη του κυβερνώντος είχαν οι «κλειδοκράτορες». Με το μάτι καρφωτό στην ψήφο, δεν έσφιξαν ποτέ τα γκέμια κι ας πήγαινε το κάρο στο γκρεμό, το πλοίο για τα βράχια κι όλα χαρούμενα κι ανέμελα. Με τη διαφθορά σε διαπίδυση απ’ το (παχύ) τους δέρμα ως το μεδούλι και μια περίεργη ηδονή να απλώνεται στο κορμί και την ψυχή του κλέφτη, κλεφταράκου και απατεώνα κάθε βαθμίδας. Ωστόσο, έρχεται (από ανάγκη) κάποτε η ώρα του απολογισμού και των λογαριασμών.
ΤΙ άλλο δεν έκαναν (κι ας το’ ξεραν ποιος και τι έφταιγε) οι μαλθακοί (για το «πολιτικό κόστος») της εξουσίας και «δραστήριοι» για πάρτη τους; Μοίρασαν αγαθά και μοιράστηκαν προνόμια. Εδώ σταματάμε, με τα λοιπά ευκόλως εννοούμενα και χιλιοειπωμένα. Γι αυτό, πάμε στα «έργα» τους ων ουκ έστι αριθμός, ωστόσο, μόνο ένα, μεγάλο και εγκληματικό θα μνημονεύσουμε. Το χρήμα των επιχορηγήσεων που άρπαξαν τα κόμματα κι αποκόμματα. Κατά τη δύναμη και την «προσφορά» του έκαστο, με τα δυο «μεγάλα» να προεισπράττουν τον…των χειρών τους. Λες και δεν έχει μάτια ο κοσμάκης να δει τη νόμιμη…λαθροχειρία τους. Με λογαριασμούς ακόμα ανοιχτούς, με τον πένητα στα συσσίτια, τον φορολογούμενο να τραβάει τα μαλλιά του κι αυτοί, ως πολιτικοί και κομματικά μορφώματα να τραβούν τον δρόμο τους. Με ταμεία γεμάτα, περήφανοι μπροστά στο οικοδόμημα των προνομίων τους, (επι)καλυμμένο με τη χρυσόσκονη της πολιτικής αλητείας.
ΣΗΜΕΡΑ βγαίνουν σαν τα σαλιγκάρια και αύριο θα τσακώνονται. Η Ελλάδα θα τους περιμένει-έτσι νομίζουν-αλλά ο ψηφοφόρος τους ετοιμάζει εκπλήξεις. Θα το νιώσουν όταν πάνε «σηκωτοί» στα σπίτια τους οι παλιοί, δοκιμασμένοι και…αναντικατάστατοι, οι «φίρμες» που μας δούλεψαν κι ας (κάποιες-πολλές) δεν έχουν ποτέ δουλέψει στη ζωή τους.
