Να αλλάξουν, προς το χειρότερο, τα δεδομένα για την κρίση χρέους της Ελλάδας, και να διαμορφώσουν καινούριες ισορροπίες μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η βίαιη απόσυρση από την κεντρική σκηνή ενός πολιτικού με το εκτόπισμα και τις φιλοδοξίες του Ντομινίκ Στρος-Καν, έφερε εκ των πραγμάτων σε εξαιρετικά δυσχερή θέση την από εδώ πλευρά του Ατλαντικού. Η δε διαδοχή του από την Κριστίν Λαγκάρντ, κατέβασε επίπεδο στην πολιτική ηχώ του αξιώματος του Γενικού Διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, καθώς η Γαλλίδα πρώην καλύτερη υπουργός Οικονομικών της ευρωζώνης, είναι μια προσωπικότητα με βαθιά γνώση της οικονομίας, έχει ωστόσο τα όριά της, ως προς το μέχρι που μπορεί να φτάσει η πολιτική διαχείριση των… αριθμών, μια παράμετρος εξαιρετικά κρίσιμη για την σημερινή διεθνή πραγματικότητα.
Έκτοτε, το ΔΝΤ λειτουργεί περισσότερο ως… συμπλήρωμα της Fed και του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών, και λιγότερο ως ημιαυτόνομος διεθνής οργανισμός. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει αναπόφευκτα ότι η Κριστίν Λαγκάρντ έχει αυτοκαταργηθεί. Βρίσκει τις κατάλληλες ευκαιρίες, όταν της το επιτρέπουν οι συγκυρίες, να στείλει μηνύματα. Και να θυμίσει, πρωτίστως στην Ουάσινγκτον, ότι το Παρίσι είναι εξαιρετικά φωτεινό για να παραμένει στη σκιά, έστω κι αν πρόκειται για τη σκιά μιας υπερδύναμης,
Μιλώντας λοιπόν στην ετήσια διάσκεψη για την οικονομία, που διοργάνωσε το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο «Associated Press», η Κριστίν Λαγκάρντ αγκάλιασε με τη ρητορική της μια πτυχή της κρίσης χρέους της ευρωζώνης, που αφορά άμεσα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έστω κι αν ακούστηκε με χροιά… πολιτικού εκβιασμού προς την Ουάσινγκτον.
«Αν η ευρωπαϊκή οικονομία καταρρεύσει, η ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας και η διαδικασία δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ θα ανασταλούν», σχολίασε με νόημα.
Η Λαγκάρντ χρησιμοποίησε τη γλώσσα της αλήθειας. Πάνω στην οποία έχει δομηθεί η στρατηγική της κυβέρνησης Ομπάμα να στηρίζει την Ελλάδα, και κατ΄ επέκταση την ευρωζώνη, απέναντι στη μυωπική προσέγγιση της Γερμανίας. Ο Αμερικανός Πρόεδρος, η θητεία του οποίου ξεκίνησε με τη διαχείριση της κατάρρευσης της Lehman Brothers, δεν θέλει επ΄ ουδενί να δει να πέφτει η αυλαία της πρώτης τετραετίας του στον Λευκό Οίκο, με την κατάρρευση μιας ευρωπαϊκής χώρας, που αναπόφευκτα θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην Αμερική, όσο εμπνευσμένη στρατηγική ανάσχεσης της κρίσης κι αν ακολουθεί ο πρόεδρος της Fed Μπεν Μπερνάνκι.
Το πρόβλημα, που καθιστά επικίνδυνη τη διαχείριση του ζητήματος, είναι ότι το έτερο μέρος του ισοζυγίου της δύναμης, δηλαδή η Γερμανία, έχει εκλογές το 2013. Επομένως, δεν βιάζεται και τόσο να εγκαταλείψει το παιχνίδι με τη φωτιά.
