Οι φοβίες σχετίζονται με ένα παράλογο φόβο π.χ. έντομα ή ζώα, αίμα, ασανσέρ, αεροπλάνο, τούνελ, κεραυνοί κ.ά .
Τα άτομα αντιλαμβάνονται ότι ο φόβος τους είναι υπερβολικός αλλά δεν μπορούν να τον διαχειριστούν. Συνήθως αυτό που κάνουν είναι να αποφεύγουν ό,τι τους προκαλεί αυτό τον παράλογο φόβο. Οι φοβίες εμφανίζονται σε διάφορες ηλικίες ανάλογα με το είδος τους.
Υπάρχουν τρεις κατηγορίες όσον αφορά τις φοβίες: αγοραφοβία, κοινωνικές φοβίες και ειδικές φοβίες. Η αγοραφοβία είναι ο φόβος ότι δεν μπορούμε να βγούμε εύκολα από ένα χώρο, μέρος, πάρτι κ.ο.κ. και συνήθως όσοι πάσχουν από αυτή αποφεύγουν τα ανοιχτά μέρη με πολύ κόσμο. Οι κοινωνικές φοβίες εντοπίζονται σε όσους δεν μπορούν να βρίσκονται ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους και να παρευρίσκονται σε κοινωνικές εκδηλώσεις και καταστάσεις και οι ειδικές φοβίες είναι φόβοι ορισμένων ανθρώπων για ένα συγκεκριμένο μέρος, αντικείμενο, κατάσταση κ.ά. Οι φοβίες αυτές αναπτύσσονται στην παιδική μας ηλικία και προκαλούνται συνήθως από κάποια τραυματική κατάσταση, από τη χημεία του εγκεφάλου μας ή από συμπεριφορές που μάθαμε από τους γονείς μας.
Τα συμπτώματα της κοινωνικής φοβίας αφορούν τα άτομα με έντονο άγχος, τα οποία νιώθουν υπερβολικό φόβο όταν συνευρίσκονται με άλλους ανθρώπους, ντροπή ότι θα εκτεθούν, και χάνουν εύκολα την αυτοπεποίθησή τους όταν νιώσουν ότι κάποιος τους κριτικάρει. Φαίνεται ότι η γονεϊκή απόρριψη και η αποδοκιμασία στην παιδική ηλικία, οι αυστηροί «υπερ-εγωτικοί» γονείς που ενδιαφέρονται υπερβολικά για τη γνώμη των τρίτων εις βάρος των αναγκών των παιδιών τους ή που υποφέρουν οι ίδιοι από κοινωνικό άγχος, οι άκαμπτες επιταγές στο παιδί (όπως «να μην παρεκκλίνεις από τα κοινωνικούς κανόνες», «οι άλλοι είναι έτοιμοι να σε κρίνουν και να σε κατακρίνουν») σε συνδυασμό με ορισμένα ορόσημα ζωής, μπορεί να συμβάλλουν στην εκδήλωση της κοινωνικής φοβίας. Οι αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό («δεν αξίζω», «μόλις μιλήσω θα τα κάνω θάλασσα», «θα καταλάβουν ότι κοκκίνισα») οδηγούν σε συστηματικές αποφυγές, παραλύουν τη συμπεριφορά του ατόμου και το καθιστούν ανήμπορο να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της ζωής του. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η κοινωνική απομόνωση καραδοκούν.
Η οικονομική κρίση επηρεάζει ζωτικούς τομείς της καθημερινής ζωής. Προκαλεί ποικίλες ψυχολογικές αντιδράσεις. Κυκλοφορούν φοβίες για μια μεγάλη επερχόμενη καταστροφή. Η μετατροπή των πάντων σε χρηματική αξία ενώ από τη μια προκάλεσε ανάπτυξη της οικονομίας και παραγωγή περισσότερου πλούτου συνολικά, αύξησε το άγχος των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων περισσότερο στην Ελλάδα που διαθέτει αμφιλεγόμενες κοινωνικές υπηρεσίες. Σε μια εποχή που η οικονομική κρίση συνδυάζεται με την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους το άγχος και ο φόβος της ανέχειας και της πείνας με ή χωρίς εισαγωγικά φθάνει στο κατακόρυφο. Ο φόβος οδηγεί σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και σαν συναίσθημα που δεν είναι οριοθετημένο τροφοδοτεί φαντασιώσεις ολικής καταστροφής, κλίμα πανικού, αναζήτηση προσωπικών λύσεων, μείωση του φυσιολογικού εγωισμού και της αξιοπρέπειας, άρα, και σε μείωση των απαιτήσεων. Το σφυροκόπημα του κοινού με αντιφατικές δηλώσεις για την οικονομία και σενάρια καταστροφής για την οικονομία αυξάνει το φόβο. Ο φόβος, σε αυτήν την περίπτωση, είναι μια κατάσταση απ’ όπου μπορεί να προκύψουν οι πλέον αντιφατικές θετικές ή αρνητικές συμπεριφορές. Στις θετικές μπορεί να είναι η εναλλακτική οικονομία, η κοινωνική αλληλεγγύη, η προσπάθεια ένταξης των ξένων στον κοινωνικό ιστό, η μείωση του καταναλωτισμού και της μετατροπής των πάντων σε χρηματική αξία. Η κοινωνία κάτω από την πίεση της κρίσης παλινδρομεί, αισθάνεται ανασφάλεια. Ομαδοποιείται ταχύτατα σε νέα βάση.
Η οικονομική κρίση δεν κάνει διακρίσεις επηρεάζοντας την ψυχολογία όλων μας. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά βλέπουν την καθημερινότητά τους να αλλάζει και το μέλλον τους μοιάζει να είναι αβέβαιο, αν όχι απειλητικό. Η κρίση φέρνει στα διάβα της άγχος, φοβίες, καταθλιπτική διάθεση, απαισιόδοξη σκέψη. Κάποιοι πιστεύουν πως η κρίση επιδρά περισσότερο αρνητικά στους άνδρες και κάποιοι άλλοι στις γυναίκες. Όπως και να’ χει η αλήθεια είναι πως η οικονομική κρίση έχει συνδεθεί και στα δύο φύλα με αγχώδεις διαταραχές, νευρώσεις, κατάθλιψη, μειωμένη σεξουαλική επιθυμία, εξάρτηση από αλκοόλ. Για τον άνδρα που κοινωνικά θεωρείται ο «κουβαλητής» είναι δύσκολο να δεχτεί πως δεν τα καταφέρνει, πως δεν είναι αρκετός. Επιπλέον, ο άνδρας πιο δύσκολα μιλά για τα συναισθήματά του, μοιράζεται τη δυσκολία του, καθώς την ταυτίζει με αδυναμία. Έτσι, λοιπόν, είναι πιθανό να κλείνεται στον εαυτό του και να απομονώνεται. Από την άλλη, οι γυναίκες φαίνεται να πλήττονται περισσότερο συναισθηματικά από τους άνδρες. Η πολυπλοκότητα των ρόλων στους οποίους καλούνται να αντεπεξέλθουν δημιουργεί όπως φαίνεται όχι μόνο σωματική αλλά και ψυχική κούραση. Μελέτες σε διεθνές επίπεδο κάνουν λόγο για αυξημένα ποσοστά κατάθλιψης στο γυναικείο πληθυσμό σε σχέση με τον ανδρικό.
Τα συμπτώματα αυτών των φοβιών εκδηλώνονται σωματικά, συμπεριφορικά και γνωστικά. Τα σωματικά συμπτώματα περιλαμβάνουν ταχυκαρδία, αδυναμία, ναυτία, εφίδρωση, ζάλη, γρήγορη αναπνοή. Τα συμπεριφορικά συμπτώματα περιλαμβάνουν αποφυγή της κατάστασης ή καμία αντίδραση. Τα γνωστικά συμπτώματα περιλαμβάνουν διαστρεβλωμένες σκέψεις.
Όλες οι φοβίες που αναφέρθηκαν πιο πάνω διατηρούνται καθώς τα άτομα αποφεύγουν την κατάσταση που τους προκαλεί φόβο, χωρίς να δοκιμάσουν να την αντιμετωπίσουν, έτσι ώστε να ελέγξουν αν οι σκέψεις τους αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Έτσι το άγχος παραμένει και τα άτομα διατηρούν την αντίληψη ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το φόβο τους ενισχύοντας τη συμπεριφορά αποφυγής.
Αυτό που, όμως, είναι σημαντικό να ξέρουμε είναι ότι ο φόβος είναι απαραίτητος για την επιβίωσή μας και αποτελεί μια αυτόματη φυσιολογική διαδικασία, ενώ οι φοβίες αποτελούν διαταραχές άγχους, είναι επίμονες και τα συμπτώματά τους μπορεί να ποικίλλουν από ιδρωμένες παλάμες μέχρι αύξηση καρδιακών παλμών, κρίσεις πανικού και κοινωνική απομόνωση.
Γι’ αυτό καλό είναι σε κάθε περίπτωση να συμβουλευτείτε ένα γιατρό που μπορεί να κάνει εκτίμηση της κατάστασης και να σας βοηθήσει να την απαλύνετε ή ακόμη και να την αφήσετε πίσω σας.
medlabgr.blogspot.com
