Αυτό που πρέπει να μας οδηγεί είναι η κυβερνητική πρόταση των κομμάτων, η εναλλακτική που προτείνουν τα λεγόμενα μικρά κόμματα και τι θα έκαναν ή τι θα κάνουν αν και τα ίδια κάποια στιγμή κυβερνήσουν. Η άρνηση και η στείρα διαφωνία είναι καλά αν έχεις ως στόχο να κάνεις εντυπωσιακή αντιπολίτευση. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που μπορεί να κληθεί κάποιος «να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά»;
Η ψήφος μας πρέπει να είναι θετική και όχι τιμωρίας, γιατί ποιον θα τιμωρήσουμε, μήπως τελικά το θύμα θα είναι ο ίδιος μας ο εαυτός;
Η ψήφος μας πρέπει να είναι ψήφος ελπίδας και προοπτικής.
Η ψήφος μας πρέπει να είναι προς τους άξιους και ικανούς υποψηφίους, που όσο κι αν σπανίζουν πρέπει να τους βρούμε.
Τι προτείνουν τελικά τα κόμματα, «μικρά» και «μεγάλα», για τα μείζονα προβλήματα της καθημερινότητάς μας; Ποια προοπτική μας δίνουν για το μέλλον;
Είναι δύσκολη απόφαση, αλλά καλούμαστε να την πάρουμε, όχι με το συναίσθημα αλλά με τη λογική, όχι με την αποδοκιμασία αλλά με τη θετική μας ψήφο.
Οι πρόσκαιροι και εφήμεροι σωτήρες δεν προήλθαν από παρθενογένεση ούτε κάποιοι μπορούν να μας πείσουν ότι άλλαξαν απλά και μόνο επειδή έχουν καινούριο αρχηγό.
Εμείς μπορούμε να αποφασίσουμε για το δικό μας μέλλον, εμείς με τη δύναμη της ψήφου μας πρέπει να επιλέξουμε τους άξιους και ικανούς για να μας εκπροσωπήσουν. Δυστυχώς, αυτή τη φορά, δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη και παλινωδίες. Πρέπει να κρίνουμε και οπωσδήποτε πρέπει να συμμετάσχουμε έτσι ώστε το όποιο αποτέλεσμα, να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή αποδοχή.
Μηταλίδης Κίμων, Οικονομολόγος
