«…. Το 1915 όταν η Τουρκία έσφαζε τους...
Αρμένιους εγώ τους έβλεπα πως τους σκότωναν. Ήμουν 10 – 11 χρονών και το χωριό μας ήταν δίπλα στο δημόσιο δρόμο. Μαζί με άλλα παιδιά όταν κατεβαίναμε εκεί, βλέπαμε τους Τούρκους πως σφάζανε τους Αρμένιους και τους πετούσανε στα δάση. Κάποιοι μεγάλοι από εμάς έδιναν στους Αρμένιους λίγο ψωμί και νερό, όσο μπορούσαν βέβαια γιατί ήμασταν φτωχοί.
Οι Τούρκοι έλεγαν :‘‘φεύγουν αυτοί, έρχεται η δική σας η σειρά’’!
Αλλά προς το παρόν δεν μπορούσαν να μας πειράξουν γιατί είχαμε γενναίους ανθρώπους στην Τραπεζούντα, παπατσάνηδες, που αργότερα τους έστειλαν εξορία και πεθάνανε από την βρωμιά, την πεινά και την δίψα….»
Από τα απομνημονεύματα της Ιστορίας του Κοκκινίδη Αλέξανδρου του Γεωργίου, γεννηθείς το 1904 στο χωριό Σαπάντο Περιφέρεια Τραπεζούντας Χαψίκεην του Πόντου. Πρόσφυγας το 1922 στο σημερινό χωριό Άγιος Δημήτριος Ελλησπόντου Νομού Κοζάνης.
24 Απριλίου 2012 Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Τούρκους.
neoiellispontou.blogspot.com
