«Βίαιο» περιέγραφε στο «ΕMΠΡΟΣ» της 5ης Μαρτίου 2005 ο Μιχάλης Ζηλέλλης τον Μπουτάρα. «Βασάνιζε συνέχεια τη σύζυγό του, εκβιάζοντάς την να μην απομακρυνθεί στιγμή από κοντά του αλλιώς θα τη σκότωνε.
«Βασάνιζε συνέχεια τη σύζυγό του, εκβιάζοντάς την να μην απομακρυνθεί στιγμή από κοντά του αλλιώς θα τη σκότωνε.
Με ένα φλόμπερ στο μάτι και μ’ ένα δίκαννο στο κεφάλι, την έπειθε να κάνει έρωτα μαζί του. Άλλοτε δέρνοντάς την και γονατίζοντας πάνω στα πλευρά της που τσάκιζαν από το βάρος του. Πηγαίνετέ την στο Νοσοκομείο. Θα διαπιστωθεί πόσα πλευρά σπασμένα και κολλημένα χωρίς γιατρό έχει η Αρετή. Μόλις προχθές την εκβίαζε να δεχθεί να κάνει έρωτα μαζί του, πνίγοντας το σκύλο της. “Ή θα δεχθείς ή θα τον σκοτώσω”, της έλεγε. Η Αρετή άγιασε στα χέρια του βάρβαρου. Δεν της έδινε ούτε κλειδί του σπιτιού. Δεν είχε κανένα δικαίωμα στη ζωή. Παντού ήταν κάτω από κάμερες που την παρακολουθούσαν. Παντού την παρακολουθούσαν κάμερες του Μπουτάρα. Παντού. Στ’ αλήθεια άγιασε η Αρετή…»
Κάποια στιγμή ο Μιχάλης Ζηλέλλης έπεισε την Αρετή Διόλατζη να του μιλήσει. Κατάφερνε να μπαίνει στο σπίτι, προπάντων επειδή αγόραζε βιντεοκασέτες που ο Μπουτάρας αντέγραφε στα μηχανήματα που διέθετε. Την έπεισε στο όνομα της πολύχρονης σχέσης τους να του πει τους λόγους της φοβίας της. Ένα μεσημέρι που στο σπίτι έριχναν μια τσιμεντένια πλάκα και αυτός προφασίστηκε το καρδιολογικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει για να μείνει στο σπίτι, μίλησε με την Αρετή. Τον έβαλε να ορκιστεί στο γιο του που ήταν στη φυλακή – και του άνοιξε την καρδιά της. Για τα βασανιστήρια και το φόνο της Μαμώλου, για το κάψιμο του πτώματός της, για τα πειστήρια του εγκλήματος, για τα πάντα…
«Έκανα φυλακή…»
«Δεν μπορούσα να τα πιστέψω τα όσα μου έλεγε», είχε πει ο Μιχάλης Ζηλέλλης στο «Ε». Δεν μπορούσα να αντιληφθώ το μέγεθος της διαστροφής του Μπουτάρα. Έκανα φυλακή και γνώρισα κάθε καρυδιάς καρύδι. Σαν τον Μπουτάρα δε συνάντησα ποτέ… Της υποσχέθηκα να τη βοηθήσω και το έκανα… Ένα πράγμα τής ζήτησα μόνο. Να μην αυτοκτονήσει. Γιατί και αυτό ήταν πολύ κοντά. Πάρα πολύ κοντά ήταν η αυτοκτονία της Αρετής.»
Ο Μιχάλης Ζηλέλλης συνεργάστηκε με την Αστυνομία το Μάρτιο του 2005. Πληροφορίες λένε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που το έκανε. Είχε δώσει και την πληροφορία στα τέλη τού 2004, πληροφορία που οδήγησε στη σύλληψη του Αλβανού με το γεμάτο χασίς σακβουαγιάζ. Όπως λοιπόν την πρώτη φορά, έτσι και τη δεύτερη συνεργάστηκε με τον εισαγγελέα Πρωτοδικών Μυτιλήνης και με την Ασφάλεια. Ανέφερε τα όσα έχει μάθει και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είχε επιβεβαιώσει. Λίγο αργότερα, ξεκίνησε η επιχείρηση της Ασφάλειας. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας είχε τελειώσει. Τα όσα είχαν καταγγελθεί από το Μιχάλη Ζηλέλλη ήταν αληθινά έως κεραίας.
Εις επιβράβευση της προσφοράς του στην αποκάλυψη του εγκλήματος, ο γιος του Μιχάλη Ζηλέλλη, φυλακισμένος από στις δικαστικές φυλακές της Χίου, επρόκειτο – του είχαν πει – να πέσει «στα μαλακά».
Ο γιος
Ο Ιγνάτης Δελημήτρου ή Ζηλέλλης, γιος του Μιχάλη Ζηλέλλη και νεκρός προχθές στην περιοχή ανάμεσα Ιππείου και Κεραμειών, συνελήφθη στα τέλη Σεπτεμβρίου τού 2003 στο λιμάνι της Μυτιλήνης. Την ώρα που κατέβαινε από το πλοίο με το Fiat Seicento αυτοκίνητό του, στελέχη του Λιμεναρχείου τον σταμάτησαν για έλεγχο. Ανοίχθηκε το πορτμπαγκάζ και οι αποσκευές που βρίσκονταν σε αυτό. Σε έναν από τους σάκους βρέθηκαν πέντε πλαστικές σακούλες, που συνολικά περιείχαν 4,5 κιλά χασίς. Δικάστηκε και καταδικάσθηκε σε πολυετή φυλάκιση. Η μόνη λύση για να βγει από τη φυλακή ήταν η συνεργασία του πατέρα του με την Αστυνομία. Έγινε κι αυτό. Μόνο που λίγους μήνες μετά, ο πατέρας Ζηλέλλης συνελήφθη στο Υψηλομέτωπο με 15 κιλά χασίς. Όπως όλα έδειξαν, ο Μιχάλης Ζηλέλλης είχε πέσει θύμα της προσπάθειας να πέσει «στα μαλακά» ένας άλλος.
Σε αυτή την αλυσίδα του άγριου «πάρε δώσε» με τον κόσμο των ναρκωτικών και του εγκλήματος γενικότερα, άγνωστο παραμένει ποιου κρίκου θύμα ήταν ο Ιγνάτης Ζηλέλλης…
