της Πάτρας η λεγόμενη "πρώτη Ανάσταση".
Για μια ακόμη χρονιά, πόλο έλξης αποτέλεσαν κάποιοι Ναοί στους οποίους το τελετουργικό είναι εμπλουτισμένο με περισσότερα στοιχεία από την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Ι.Ν. Αποστόλου Παύλου, στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Ιεροθέου.
Εκεί, για πολλοστή φορά, σε μία ατμόσφαιρα που συνδύαζε μοναδικά αφενός την εκδήλωση της ανείπωτης χαράς κάθε χριστιανού στο άκουσμα του πρώτου μηνύματος της Ανάστασης και αφετέρου τη μυσταγωγία και την κατάνυξη που απαιτεί η πρόσκαιρη -έστω- κάθοδος του Θεανθρώπου στον Άδη, ο αρχιμανδρίτης π. Νικόδημος Πετρόπουλος, συμπαραστατούμενος από τον ευσεβή διάκονο του Ναού, μετέδωσε με συγκλονιστικό τρόπο τη χαρά της "πρώτης Ανάστασης".
Πρόκειται για τον Εσπερινό και τη Λειτουργία του Μεγ. Σαββάτου, κατά τη διάρκεια των οποίων ακούγεται από τα χείλη του ιερέα το χωρίο εκείνο από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, στο περιγράφονται ο "μέγας σεισμός", η κάθοδος Αγγέλου στον τάφο του Κυρίου, η προσέλευση των Μυροφόρων γυναικών και η γνωστοποίηση προς αυτές από τον Άγγελο ότι ο Ιησούς ο εσταυρωμένος "ηγέρθη εκ νεκρών". Στη συνέχεια, δε, λαμβάνει χώρα συνάντηση του αναστημένου Ιησού τόσο με τις Μυροφόρες όσο και με τους 11 μαθητές.
Μια αξέχαστη εμπειρία
Σε ανάμνηση, λοιπόν, του μεγάλου σεισμού, σε πολλές περιοχές της χριστιανοσύνης οι ιερείς σπάνε κιούπια ή προκαλούν με πολλούς άλλους τρόπους μεγάλους θορύβους (π.χ., χτυπώντας ρυθμικά τα στασίδια των Ναών ή κάποια χάλκινα σκεύη στο γυναικωνίτη). Πιστός στην παράδοση και φέτος, λοιπόν, ο π. Νικόδημος έσπασε τρεις στάμνες, που περιείχαν άνθη, στο κέντρο του Ναού, ενώ ο χορός των ιεροψαλτών έψαλλε το "Ανάστα ο Θεός, κρίνων την γην..."
Ταυτόχρονα, το εκκλησίασμα ραινόταν με ροδοπέταλα και βάγια, ενώ ο διάκονος με δύο μυροδοχεία σκορπούσε μύρο στους πιστούς. Όλη αυτή την ώρα, οι καμπάνες του Ναού ηχούσαν χαρμόσυνα και μεγαλόφωνα και δύο παιδιά στο κέντρο του Ναού χτυπούσαν ρυθμικά από ένα ξύλινο μοναστηριακό τάλαντο...
Λίγη ώρα αργότερα, αμέσως μετά την εκφώνηση του Ευαγγελίου, οι τόνοι έπεσαν χαρακτηριστικά, και η υπόλοιπη Θεία Λειτουργία συνεχίστηκε σε κλίμα άκρας κατάνυξης και βαθιάς μυσταγωγίας.
Πρόκειται ασφαλώς για μια εμπειρία την οποία όσοι ζήσουν μια φορά ποθούν να τη βιώνουν, ει δυνατόν, κάθε χρόνο.
Πρόκειται ασφαλώς για μια εμπειρία την οποία όσοι ζήσουν μια φορά ποθούν να τη βιώνουν, ει δυνατόν, κάθε χρόνο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάλογο τελετουργικό, με μεγάλη επίσης προσέλευση πιστών, τηρείται και σε άλλους Ναούς της αχαϊκής πρωτεύουσας, όπως στον Άγιο Δημήτριο της Άνω Πόλης και στον Άγιο Διονύσιο.
