Πρόκειται για σημαντική εξέλιξη στις έρευνες για μια υπόθεση που παρέμενε αδιαλεύκαντη επί δεκαετίες κι είχε προκαλέσει το έντονο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στις ΗΠΑ, στρέφοντας την προσοχή στο ζήτημα των εξαφανίσεων παιδιών.
Ο Κέλι είπε στην διάρκεια συνέντευξης Τύπου πως ο Πέδρο Ερνάντες, 51 ετών, αμερικανός υπήκοος από το Πουέρτο Ρίκο, ομολόγησε σε αστυνομικούς ότι δελέασε τον Πέιτζ να μπει σε ένα κατάστημα στη συνοικία Σόχο όπου δούλευε, υποσχόμενος να του πάρει αναψυκτικό και κατόπιν στραγγάλισε τον μικρό μαθητή στο υπόγειο και τοποθέτησε το πτώμα σε μια πλαστική σακούλα που πέταξε στα σκουπίδια.
«Θεωρούμε ότι είναι ο δράστης του εγκλήματος», είπε ο Κέλι αναφερόμενος στον Ερνάντες. Το έγκλημα διαπράχθηκε σαν σήμερα (25η Μαΐου) πριν από 33 χρόνια, ενώ ο όμορφος μικρός, που απεικονιζόταν να χαμογελάει στις περισσότερες φωτογραφίες στις οποίες τον απαθανάτιζε ο φωτογράφος πατέρας του, πήγαινε σχολείο, ήταν η πρώτη ημέρα που οι γονείς του τον άφησαν να πάει μόνος του στη στάση του σχολικού λεωφορείου, περίπου 100 μ. από το σπίτι του.
Ο Κέλι είπε ότι δεν έχουν βρεθεί, και θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ανακαλυφθούν, υλικές αποδείξεις του εγκλήματος. Ο δράστης είπε ότι είχε τύψεις κι ένιωσε «ένα αίσθημα ανακούφισης» ομολογώντας, πρόσθεσε. Είχε μετακομίσει στο Μέιπλ Σέιντ, κοντά στο Κάμντεν του Νιου Τζέρσεϊ, μετά το έγκλημα. Γείτονες είπαν ότι ήταν ήσυχος οικογενειάρχης, έχει μια κόρη, και δεν είχε ενοχλήσει ποτέ κανέναν.
Το 1983, ο τότε πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν είχε ονομάσει την 25η Μαΐου ημέρα των εξαφανισμένων παιδιών λόγω της υπόθεσης Πέιτζ. Η φωτογραφία του αγοριού ήταν μια από τις πρώτες που είχαν τυπωθεί σε χάρτινες συσκευασίες γάλακτος με πληροφορίες για την εξαφάνισή του και η υπόθεση συνέβαλε να ξεκινήσει μια εθνική εκστρατεία για τα παιδιά που αγνοούνταν.
Ένας απο τους κύριους υπόπτους ήταν ένας φίλος μιας μπέιμπι-σίτερ που φρόντιζε τον Πέιτζ, ο Χοσέ Αντόνιο Ράμος, που είχε καταδικαστεί για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου στην Πενσιλβάνια και πρόκειται να απελευθερωθεί το Νοέμβριο.
Μια 58χρονη γυναίκα, μητέρα τριών παιδιών, που ζει στην περιοχή από τις αρχές της δεκαετίες του '80 είπε ότι η υπόθεση «παρέμενε πάντοτε στα μυαλά των ανθρώπων» στη συνοικία.
