από την Αγγελική Φατούρου, Μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Περιστερίου, Φυσικός στο 1ο Εσπερινό ΕΠΑΛ Περιστερίου
ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΔΝΤ…Στενάζει το διαδίκτυο από χιλιάδες καταγγελίες, διαμαρτυρίες, απειλές δικαστικών προσφυγών κλπ από γονείς και μαθητές από το...
μεσημέρι της Παρασκευής 25/5, ανάστατοι οι καθηγητές-βαθμολογητές για το διαβόητο πλέον Γ4 θέμα της Φυσικής, και την τροπή που πήρε μετά την απόφαση του ΥΠΕΠΘ να το ακυρώσει.
Παρ’ όλο που αντιλαμβάνομαι ότι για τους εμπλεκόμενους γονείς και μαθητές είναι δύσκολο να αποστασιοποιηθούν από το συγκεκριμένο και να γενικεύσουν, νομίζω ότι έχει αξία να αναδείξουμε το πραγματικό «μήνυμα» που στέλνει το κυρίαρχο αστικό πολιτικό σύστημα στη λεηλατημένη ελληνική οικογένεια και στα παιδιά μας, ιδιαίτερα αυτά των πιο φτωχών τάξεων και στρωμάτων:
«Αφελή εργάτη, επιπόλαιε άνεργε, υπερφίαλε μικροαστέ, πού νομίζεις ότι βρίσκεσαι, δεν κατάλαβες επιτέλους ότι το Πανεπιστήμιο δεν είναι για όλους; Μαζέψου εσύ και τα βλαστάρια σου φουκαρά μου, εδώ πρόκειται για διαγωνισμό προνομιούχων ταλέντων, προνομιούχων στρωμάτων, προνομιούχων κυρίαρχων».
Αυτό είναι το απλό, απλούστατο, σινιάλο που στέλνεται μέσω της Κεντρικής Επιτροπής Εξετάσεων και των απίστευτων-ανεκδιήγητων τύπων που την απαρτίζουν [που δεν έχουν καν το θάρρος να αναλάβουν τις ευθύνες τους]. Δεν γνωρίζω αν διορίστηκαν από την πάλαι ποτέ κραταιά φράου Διαμαντοπούλου [που επάξια κατατάσσεται πρώτη στον κατάλογο των καταστροφέων της ελληνικής δημόσιας εκπαίδευσης, αφού νομίζω ότι πήρε τα πρωτεία από τον αλήστου μνήμης Αρσένη] ή από τον Μπαμπινιώτη, που φιλοδοξεί να γεμίσει όλες τις τάξεις του Λυκείου με πανελλήνιες εξετάσεις, αλλά μικρή σημασία έχει.
Υπάρχουν άραγε ακόμη αφελείς που να μην καταλαβαίνουν ότι το δυσνόητο κείμενο της Αρβελέρ, τα πρωτοφανή σε δυσκολία θέματα της Βιολογίας γενικής παιδείας [αλλά και τα αντίστοιχα σε ιστορία και φυσική γενικής παιδείας, με τα οποία δεν ασχολήθηκε κανείς γιατί τα επιλέγουν ελάχιστοι μαθητές] και το μπάχαλο με τη Φυσική κατεύθυνσης δεν είναι αποκομμένα μεταξύ τους περιστατικά, αλλά συνθέτουν «το όλον του μηνύματος»;
«Μα είναι δυνατόν να βάζουμε στο Φυσικό των Ιωαννίνων πρωτοετείς φοιτητές με 11;» θα αναρωτηθεί κάθε πληρωμένος κονδυλοφόρος το Σεπτέμβρη. Με «ιερή αγανάκτηση» πανεπιστημιακοί ταγοί σε διατεταγμένη υπηρεσία [πιθανόν και υποψήφιοι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ…] θα διαμαρτυρηθούν για «το χαμηλό επίπεδο» και η πολιτική ηγεσία -με την ευκολία της μασημένης τροφής- θα επιδιώξει να ολοκληρώσει την κατεδάφιση του κατασυκοφαντημένου δημόσιου πανεπιστημίου [κλείνοντας όσες σχολές και τμήματα μπορεί] και την περαιτέρω αποδόμηση του λυκείου.
Είναι καθήκον κάθε προοδευτικού ανθρώπου, πρώτα και κύρια κάθε εκπαιδευτικού που σέβεται τον εαυτό του, αγαπάει και μοχθεί για τους μαθητές του, και βεβαίως της κομμουνιστικής αριστεράς να εναντιωθεί με όλες της τις δυνάμεις στις άθλιες σειρήνες που καλούν το λαό να κουρνιάσει «στα χαμηλά», να υποταχθεί στη φτώχεια του και να υποτάξει τα παιδιά του στην αμορφωσιά και την παραίτηση.
Το εκπαιδευτικό κίνημα στη χώρα μας, με τις πλούσιες παρακαταθήκες του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος πολλών δεκαετιών, επέβαλε κατακτήσεις αδιανόητες για άλλες καπιταλιστικές χώρες, είτε παρόμοιας ανάπτυξης με τη δική μας, είτε ακόμη και ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις. Είναι αλήθεια, επίσης, ότι στα πλαίσια του αρμαγεδώνα της τελευταίας διετίας η δημόσια εκπαίδευση έχει δεχθεί συντριπτικά πλήγματα, ποιοτικά και ποσοτικά, χωρίς η αντίσταση να είναι αντάξια των περιστάσεων και ικανή να ανακόψει τη βάρβαρη επίθεση. Παρ’ όλ’ αυτά καθυστερήσαμε αντιλαϊκά μέτρα, βάλαμε σφήνες σε ψηφισμένους νόμους, αντικρούσαμε μερικά ιδεολογήματα της κυρίαρχης πολιτικής. Είναι στο χέρι του κινήματος, εκπαιδευτικού και ευρύτερα λαϊκού, να ορθώσει πύργο ατίθασο απέναντί τους, να προστατέψει κατακτήσεις, να κερδίσει μάχες και να προετοιμαστεί –οργανωτικά, πολιτικά, συνδικαλιστικά και ιδεολογικά- ώστε να κερδίσει και τον πόλεμο!
ΥΣ. Αυτή η εκκωφαντική σιωπή - απουσία της ΟΛΜΕ είναι θλιβερή…
