«Ο τουρισμός στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ αποτέλεσμα ολοκληρωμένης πολιτικής ανάπτυξης και προβολής.
Ήταν πάντα το επιστέγασμα προσπαθειών ανθρώπων της περιφέρειας ή του κέντρου που αντιλαμβάνονταν την πραγματική δυναμική και τις προοπτικές της τουριστικής οικονομίας.
Θλίβομαι όταν αντικρίζω τους ίδιους ανθρώπους σήμερα να περιμένουν μοιρολατρικά το τέλος μιας ανοικτής γραμμής πίστωσης 30 δις ευρώ που τροφοδοτούσε την ελληνική οικονομία πέρα και έξω από κόμματα και πολιτικές. Και αναφέρομαι συγκεκριμένα στα χρήματα που διοχετεύονται από τον τουρισμό στο σύνολο της οικονομίας και εξασφαλίζουν ένα καλό παρόν και μέλλον σε όλη την Ελλάδα.
Ίσως πολλοί σκέφτονται πως λίγα μπορούν να κάνουν, μέσα σε αυτό το βαρύ αρνητικό κλίμα. Επιχειρήσεις κλείνουν, μειώνουν την απασχόληση υπό το βάρος τω
ν υποχρεώσεών τους και παρακολουθούν με δέος τις κρατήσεις να αγγίζουν όλο και χαμηλότερα επίπεδα. Η ρευστότητα στην αγορά έχει στραγγαλίσει τους περισσότερους, πολλοί εκ των οποίων παρασύρονται στην παρακολούθηση κομματικών διαξιφισμών για να πιαστούν από κάπου.
Τελικά, σε αυτή την κρίσιμη, πανευρωπαϊκά, ιστορική στιγμή οφείλουμε να εντοπίσουμε ποιό είναι το ζητούμενο:
Άραγε το ποια ταμπέλα φέρει αυτός που θα εκλεγεί; Το πόσο πίσω στο χρόνο κατορθώνει να εκτείνει τον πολιτικό του λόγο; Το πόσο σθεναρά στυλώνει τα πόδια σε αόρατους εχθρούς, γενικολογώντας....;
Έχω τη βεβαιότητα ότι το ζητούμενο είναι πέρα και πάνω από τα παραπάνω. Το ζητούμενο είναι ποιο μοντέλο συντηρεί την ελληνική περιφέρεια. Από τί ζούμε! Είναι γνωστό ότι η οικονομία της περιφέρειας είναι ευθέως εξαρτημένη από την τουριστική κίνηση, την αγροτική παραγωγή και τη διαχείριση του πολιτιστικού της πλούτου. Αυτό ακριβώς οφείλουμε να συνειδητοποιούμε συνεχώς και, για να γίνω και επίκαιρος, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση: Την υποχρέωση που έχουν πολίτες και πολιτικοί να διασφαλίσουν και να αναπτύξουν, έτι περαιτέρω, ένα μέλλον στο μοντέλο επιβίωσης και ανάπτυξης που μας εγγυάται ο τουρισμός, ο πολιτισμός και τα προϊόντα της γης μας. Όλα τα άλλα κινούνται μεταξύ ρητορικής μνημοσύνων και υποσχέσεων και ελάχιστη επίδραση έχουν στην πραγματική οικονομία και κοινωνική ευημερία. Τα πολιτικά βιογραφικά και πεπραγμένα μας ενδιαφέρουν αυστηρά και μόνο ως όχημα για να αξιολογήσουμε το μέλλον μας και όχι ως αντιπαράθεση κομματικών στρατοπέδων. Ρωτήστε γύρω σας και θα διαπιστώσετε ότι στις μεταξύ σας συζητήσεις κύριο θέμα είναι πως πάει η τουριστική χρονιά και ποιος «πάει καλά».
Μας ενδιαφέρει λοιπόν -και πρέπει να μας ενδιαφέρει- τί κάνουμε τώρα, σε ποια βάση θα στηρίξουμε την ανοικοδόμηση της κοινωνίας και της οικονομίας και με ποιούς πρακτικούς τρόπους. Ως πολίτες, ως επιχειρηματίες, ως εργαζόμενοι, είναι αλόγιστο να μεταθέτουμε το βάρος των αποφάσεών μας σε άλλους. Η απόφαση ήταν και είναι ισοβίως δική μας. Η απόφαση δεν είναι ένα απομονωμένο διάλειμμα από την υπόλοιπη ζωή μας. Δεν αφορά μία δεδομένη χρονική στιγμή που εξαντλείται στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος. Η απόφαση είναι στάση ζωής. Κατά προτίμησιν, υπεύθυνη. Και στις μέρες μας, τώρα, ο τόπος χρειάζεται μια τοποθέτηση ευθύνης από μέρους μας. Αν θέλουμε να στηρίξουμε και να αναπτύξουμε το τουριστικό μοντέλο που ξέρουμε, οφείλουμε να το κάνουμε εμπράκτως, διασφαλίζοντας σταθερότητα και επικοινωνώντας ασφάλεια και ισορροπία στους επισκέπτες της χώρας. Μπορούμε να φέρουμε 20εκ επισκέπτες, αλλά όχι καθένας μόνος του. Όλοι μαζί!»
