Κοκκινιστή ή λευκή, σούπα ή στεγνή στο φούρνο, νερόβραστη με λάδι, κρεμμύδι και μαϊντανό, με πιπέρι και λεμόνι, ελιές και τουλουμοτύρι, λαδωμένη ή αλάδωτη η φασολάδα έθρεψε αμέτρητες...
γενιές Ελλήνων και έγινε αναπόσπαστο μέρος της παράδοσής μας.
Δικαίως λοιπόν έχει ανακηρυχθεί εθνικό φαγητό το οποίο γεύτηκαν και γεύονται πλούσιοι και φτωχοί, βιομήχανοι και αγρότες, επιχειρηματίες και κτηνοτρόφοι, υπάλληλοι και εργάτες, μικροί και μεγάλοι σε κάθε γωνιά της χώρας μας, ακόμη και τουρίστες.
Αυτό το εθνικό φαγητό, το λατρεμένο φαγητό που σε δύσκολους καιρούς έσωσε πολλούς συμπατριώτες μας από την πείνα και την ασιτία τίμησαν για άλλη μια φορά οι απόδημοι Αθαμανιώτες που ρίζωσαν στο Λεκανοπέδιο Αττικής.
Η… τιμητική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο καθιερωμένο τόπο τέλεσης, εκεί ψηλά στο Κατσιμίδι της καταπράσινης ανοιξιάτικης και ηλιόλουστης Πάρνηθας, αυτόν τον ανεκτίμητο πνεύμονα οξυγόνου της τσιμεντόπληκτης Αθήνας. Για την επιτυχία της φρόντισαν σε αγαστή συνεργασία ο πρόεδρος Λεωνίδας Τσίπρας και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου Απόδημων Αθαμανιωτών και Κάτω Αθαμανιωτών Αττικής οργανώνοντας ένα τέλειο και ευχάριστο αντάμωμα σ΄ένα καταπράσινο πλάτωμα, που θύμιζε έντονα κομμάτι από την πανέμορφη φύση της πατρώας γης, εκεί στα υπέροχα και ξακουστά Τζουμέρκα.
Και ήταν πολλοί οι πατριώτες και φίλοι που παραβρέθηκαν, ένωσαν τα χέρια, φώτισαν πρόσωπα, ζέσταναν καρδιές, γλύκαναν ψυχές με τα καλωσορίσματα, τα γιορταστικά τσουγκρίσματα, το φαγοπότι, το τραγούδι, το χορό. Η αρχή έγινε με την προσφορά πρωινού καφέ από το… ορεινό καφενείο της Λίτσας Στασινού που σέρβιρε σε όλους μας και ακολούθησαν μυρωδάτο αθαμανιώτικο τσίπουρο, που μας φίλεψαν ο γιατρός Πελοπίδας Μπασιούκας, ο Χρήστος Στασινός, κ.ά. το οποίο «συνόδευσαν» κεφτεδάκια, σαλάτες, αβγά, χαλβάς, λουκούμια, ξηροί καρποί, ανάλογα με τι διέθετε η κάθε παρέα και οι νοστιμότατες παραδοσιακές ηπειρώτικες πίτες της Ντίνας Τσίπρα και των άλλων γυναικών.
Ξεχωριστή νότα της εκδήλωσης οι μουσικές νότες του Δημήτρη Χαραλαμπόπουλου και τα τραγούδια της παρέας του, που συνόδεψαν και διπλανές παρέες, ωθώντας ορισμένους να φέρουν τις στροφές τους και να σύρουν τα βήματά τους σε ζεϊμπέκικα (αθάνατη «Ευδοκία) και ρεμπέτικα ακούσματα.
Κι ενώ οι ώρες περνούσαν ευχάριστα με τους μεγάλους ν΄ανταλλάσσουν νέα και να σχολιάζουν την επικαιρότητα, αλλά και τα παλιά, να παίζουν τάβλι και τα παιδιά να τρέχουν και να κυλιούνται στο πλουμιστό γρασίδι, κάνοντας ποδήλατο ή παίζοντας μπάλα συνοδευόμενα από ένα χαριτωμένο κουνελάκι, τα τεντζερέδια με την κοκκινιστή και λευκή φασολάδα με τις οσμές που ανέδυαν προκαλούσαν τις ορέξεις μας που άνοιξαν από το ζωογόνο οξυγόνο που γέμιζε τα πνευμόνια μας.
Το κάλεσμα για συσσίτιο που αντήχησε ευχάριστα από τη ντουντούκα του προέδρου μας οδήγησε ομαδικά, αλλά με τάξη, στη σειρά παραλαβής της φασολάδας από το… φασολαδάρχη Γιάνη Ρίζο, του ψωμιού και των άλλων ορεκτικών-κρεμμύδια, ελιές, λεμόνια, κρασί, αναψυκτικά. Και τα κουτάλια πήραν… φωτιά, τιμώντας δεόντως το παραδοσιακό γεύμα. Καλή η φασολάδα αλλά ακόμα καλύτερο το… επιδόρπιο, το υπέροχο, καλοψημένο, γευστικότατο και μοσχομυριστό εξοχικό που ετοίμασε και πρόσφερε σε όλους μας , μαζί με τις νοστιμότατες ελιές του, ο αντιπρόεδρος Βασίλης Καραγιάννης.
Το καθιερωμένο ετήσιο πατριωτικό και παραδοσιακό αντάμωμα έληξε με λαχειοφόρο αγορά που μοίρασε πλούσια δώρα σχεδόν σε όλους. Έτσι καλοφαγωμένοι, ευχαριστημένοι και αναζωογονημένοι ανταλλάξαμε τις ευχές του αποχωρισμού, έχοντας κατά νου τη γενέθλια γη και τους ανθρώπους μας, τις ρίζες και την παράδοσή μας που εξακολουθούμε ανελλιπώς να αναβιώνουμε σε κάθε δοθείσα ευκαιρία, όπως αυτή της γιορτής της φασολάδας και να μεταλαμπαδεύουμε στις νεότερες γενιές τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα του τόπου μας.
Και του χρόνου με υγεία.
Φωτογραφίες :Κώστας Μπαττσής
