Βλέποντας το νέο γύρο εκβιασμών, εκφοβισμών και προκλήσεων, αλλά και την αναταραχή και τον γόνιμο προβληματισμό, που επικρατούν στο εξωτερικό, θα μπορούσαμε να πούμε ότι... οι εκλογές στη χώρα μας λειτούργησαν σαν ένα άτυπο δημοψήφισμα εφ’ όλης της μνημονιακής ύλης και εφ’ όλης της πολιτικής συμπεριφοράς των σχεδιαστών και των εφαρμοστών της. Σαν ένα δημοψήφισμα στο οποίο η Ελληνική κοινωνία προσπάθησε να αντιστρέψει το εκβιαστικό δίλημμα «μνημόνιο ή έξοδος από το ευρώ» και να το αναλύσει σε δίλημμα στρατηγικό «ανάπτυξη ή χάος», με αποδέκτες κυρίως εκτός, και σε δίλημμα τακτικό «κάθαρση ή κατάρρευση», με αποδέκτες κυρίως εντός. Σαν ένα πρώτο δημοψήφισμα στη δοκιμαζόμενη περιφέρεια της ευρωζώνης, που μπορεί να επηρεάσει και το αποτέλεσμα του τυπικού δημοψηφίσματος για το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο» στην Ιρλανδία στο τέλος του μήνα...
Έτσι το αποτέλεσμα των Ελληνικών εκλογών φάνηκε, μέχρι στιγμής, να γυρίζει μπούμερανγκ τους εκβιασμούς και να βάζει σε αντίστροφη μέτρηση το ρολόι της Γερμανικής αδιαλλαξίας. Απάντησε στο πείραμα, που ήδη τρέχει, με ένα νέο πείραμα, που ξεκίνησε αυτή την εβδομάδα με την περιπλάνηση της διερευνητικής εντολής. Αλλά αυτό το νέο πείραμα κινδυνεύει να μείνει ατελέσφορο και σύντομο διότι ενώ η λαϊκή εντολή καταδίκασε, ενίσχυσε και ανέδειξε πολιτικές δυνάμεις, ο εκλογικός νόμος δεν της έδωσε τη δυνατότητα να εκφραστεί καθαρά και σε κυβερνητικό επίπεδο. Έτσι ώστε χωρίς μεσοβέζικες κι επισφαλείς συνεργασίες να σχηματιστεί βιώσιμη κυβέρνηση, που θα μπορέσει να επαναδιαπραγματευτεί τα ερήμην «συμφωνηθέντα», ώστε να πάρει ανάσα η κοινωνία και να συνεχίσει την προσπάθεια της επιβίωσης και της ανασυγκρότησης από καλύτερες θέσεις. Και έτσι μάλλον οδηγούμαστε σε νέες εκλογές όπου η λαϊκή εντολή της 6ης Μαΐου είτε θα αμφισβητηθεί ή – και το πιο πιθανό – θα γίνει οριστική και κυβερνητική.
Η πολιτική συγκυρία και το αποτέλεσμα των εκλογών ανέδειξαν σαν κεντρικό πρωταγωνιστή αυτής της νέας εθνικής προσπάθειας το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Τα πυρ ομαδόν κατά του κ.Τσίπρα είναι μέσα στο πολιτικό παιγνίδι. Αλλά ειδικά σε αυτή την πολιτική και διεθνή συγκυρία, όλες αυτές οι επιθέσεις, δικαιολογημένες ή όχι, αντικειμενικά συνεργάζονται για να απομυθοποιήσουν, παραδειγματικά, το όραμα ενός εναλλακτικού δρόμου για την Ευρώπη πέρα και ενάντια στις εξαρτήσεις του «Δημοσιονομικού Συμφώνου» και τις δεσμεύσεις της καταστροφικής λιτότητας. Αν, τελικά, και μέσα από νέες εκλογές, αυτή η προσπάθεια αποτύχει και πισωγυρίσουμε στην αδιέξοδη κατάσταση που μας οδήγησε στις εκλογές της 6ης Μαΐου, τότε αυτή η αποτυχία θα έχει συνέπειες όχι μόνο για μας αλλά για όλην την Ευρώπη. Δεν είναι μόνο τα μάτια της επικαιρότητας στραμμένα πάνω μας, αλλά και οι ελπίδες εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών. Αν εμείς καταφέρουμε να πιέσουμε ώστε να αμφισβητηθεί στην πράξη η Γερμανική εμμονή στην οικονομική αυτοκτονία της Ευρώπης, τότε αυτή η νίκη θα είναι ένα βήμα ζωτικής σημασίας για όλους.
Και μια υπενθύμιση για τους αδιάλλακτους εταίρους μας τους Γερμανούς: μόλις πρόπερσι, η κ. Μέρκελ εξόφλησε την τελευταία Γερμανική δόση για τις πολεμικές αποζημιώσεις από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών για τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο, για τις οποίες όμως, το 1931, είχε αποφασιστεί αναστολή καταβολής λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1929, παρότι αυτές συνδέονταν με τη φρίκη των πολεμικών καταστροφών. Τέτοια ήταν η στάση της πολιτισμένης διεθνούς κοινότητας απέναντι της. Κάθε παραλληλισμός είναι απλά συντριπτικός κατά της σημερινής Γερμανικής αλαζονείας εναντίον της χώρας μας – και όχι μόνο – αλλά και απαγοητευτικός για όσους έμμεσα ή άμεσα υποστηρίζουν αυτή τη στάση – χωρίς να αναφερθούμε και στο ζήτημα των δικών μας πολεμικών αποζημιώσεων από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σε κάθε περίπτωση, οι εταίροι μας οι Γερμανοί πρέπει να καταλάβουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να γυρίσει στην πολιτική κατάσταση της 5ης Μαΐου. Και άλλωστε ούτε αυτούς τους συμφέρει πλέον κάτι τέτοιο. Το κοινωνικό αδιέξοδο έχει αλλάξει τους όρους της πολιτικής σταθερότητας στη χώρα. Δεν έχουν άλλη επιλογή από το να προσαρμόσουν την πολιτική τους και για τα δικά τους συμφέροντα και για το μέλλον της Ευρώπης – η οποία δεν είναι μόνο ευρωζώνη…
Φωτό: Ανάπηρος πολέμου ζητιανεύοντας στο Βερολίνο , 1923 (Deutsches Bundesarchiv)
Έτσι το αποτέλεσμα των Ελληνικών εκλογών φάνηκε, μέχρι στιγμής, να γυρίζει μπούμερανγκ τους εκβιασμούς και να βάζει σε αντίστροφη μέτρηση το ρολόι της Γερμανικής αδιαλλαξίας. Απάντησε στο πείραμα, που ήδη τρέχει, με ένα νέο πείραμα, που ξεκίνησε αυτή την εβδομάδα με την περιπλάνηση της διερευνητικής εντολής. Αλλά αυτό το νέο πείραμα κινδυνεύει να μείνει ατελέσφορο και σύντομο διότι ενώ η λαϊκή εντολή καταδίκασε, ενίσχυσε και ανέδειξε πολιτικές δυνάμεις, ο εκλογικός νόμος δεν της έδωσε τη δυνατότητα να εκφραστεί καθαρά και σε κυβερνητικό επίπεδο. Έτσι ώστε χωρίς μεσοβέζικες κι επισφαλείς συνεργασίες να σχηματιστεί βιώσιμη κυβέρνηση, που θα μπορέσει να επαναδιαπραγματευτεί τα ερήμην «συμφωνηθέντα», ώστε να πάρει ανάσα η κοινωνία και να συνεχίσει την προσπάθεια της επιβίωσης και της ανασυγκρότησης από καλύτερες θέσεις. Και έτσι μάλλον οδηγούμαστε σε νέες εκλογές όπου η λαϊκή εντολή της 6ης Μαΐου είτε θα αμφισβητηθεί ή – και το πιο πιθανό – θα γίνει οριστική και κυβερνητική.
Η πολιτική συγκυρία και το αποτέλεσμα των εκλογών ανέδειξαν σαν κεντρικό πρωταγωνιστή αυτής της νέας εθνικής προσπάθειας το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Τα πυρ ομαδόν κατά του κ.Τσίπρα είναι μέσα στο πολιτικό παιγνίδι. Αλλά ειδικά σε αυτή την πολιτική και διεθνή συγκυρία, όλες αυτές οι επιθέσεις, δικαιολογημένες ή όχι, αντικειμενικά συνεργάζονται για να απομυθοποιήσουν, παραδειγματικά, το όραμα ενός εναλλακτικού δρόμου για την Ευρώπη πέρα και ενάντια στις εξαρτήσεις του «Δημοσιονομικού Συμφώνου» και τις δεσμεύσεις της καταστροφικής λιτότητας. Αν, τελικά, και μέσα από νέες εκλογές, αυτή η προσπάθεια αποτύχει και πισωγυρίσουμε στην αδιέξοδη κατάσταση που μας οδήγησε στις εκλογές της 6ης Μαΐου, τότε αυτή η αποτυχία θα έχει συνέπειες όχι μόνο για μας αλλά για όλην την Ευρώπη. Δεν είναι μόνο τα μάτια της επικαιρότητας στραμμένα πάνω μας, αλλά και οι ελπίδες εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών. Αν εμείς καταφέρουμε να πιέσουμε ώστε να αμφισβητηθεί στην πράξη η Γερμανική εμμονή στην οικονομική αυτοκτονία της Ευρώπης, τότε αυτή η νίκη θα είναι ένα βήμα ζωτικής σημασίας για όλους.
Και μια υπενθύμιση για τους αδιάλλακτους εταίρους μας τους Γερμανούς: μόλις πρόπερσι, η κ. Μέρκελ εξόφλησε την τελευταία Γερμανική δόση για τις πολεμικές αποζημιώσεις από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών για τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο, για τις οποίες όμως, το 1931, είχε αποφασιστεί αναστολή καταβολής λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1929, παρότι αυτές συνδέονταν με τη φρίκη των πολεμικών καταστροφών. Τέτοια ήταν η στάση της πολιτισμένης διεθνούς κοινότητας απέναντι της. Κάθε παραλληλισμός είναι απλά συντριπτικός κατά της σημερινής Γερμανικής αλαζονείας εναντίον της χώρας μας – και όχι μόνο – αλλά και απαγοητευτικός για όσους έμμεσα ή άμεσα υποστηρίζουν αυτή τη στάση – χωρίς να αναφερθούμε και στο ζήτημα των δικών μας πολεμικών αποζημιώσεων από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σε κάθε περίπτωση, οι εταίροι μας οι Γερμανοί πρέπει να καταλάβουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να γυρίσει στην πολιτική κατάσταση της 5ης Μαΐου. Και άλλωστε ούτε αυτούς τους συμφέρει πλέον κάτι τέτοιο. Το κοινωνικό αδιέξοδο έχει αλλάξει τους όρους της πολιτικής σταθερότητας στη χώρα. Δεν έχουν άλλη επιλογή από το να προσαρμόσουν την πολιτική τους και για τα δικά τους συμφέροντα και για το μέλλον της Ευρώπης – η οποία δεν είναι μόνο ευρωζώνη…
