Το έχω δηλώσει από τη πρώτη στιγμή μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου.
Η εβδομάδα όμως που μας πέρασε, πραγματικά ήταν "ΕΜΕΤΙΚΗ" για όλα τα κόμματα πλην της Χρυσής Αυγής και του ΚΚΕ. Αναφέρομαι σε κόμματα που με τις διαπραγματεύσεις και τις διεργασίες τους έκαναν 50 κωλοτούμπες το καθένα πριν φθάσουμε σήμερα στην προκήρυξη των εκλογών για την 17η Ιουνίου και αναφέρομαι σε κωλοτούμπες που δεν συνδέονται άμεσα με τις διεργασίες των διαπραγματεύσεων. Για να γίνω πιο σαφής, που δεν είχαν σχέση οι απίστευτες κωλοτούμπες των τελευταίων επτά ημερών με το πλαίσιο των διεργασιών και διαπραγματεύσεων αλλά ήταν ένα σκληρό Πόκερ τελικά, χωρίς παίχτες!
Αργοπεθαίνει η Ελλάδα, οι Έλληνες βρίσκονται στην εντατική με τα σωληνάκια των μηχανημάτων υποστήριξης της ζωής τους και οι πολιτικοί αρχηγοί που ανέφερα είχαν το νου τους πως θα πάρουν Υπουργεία,πως θα σώσουν τα κόμματα τους και πως θα διατηρήσουν το status quo, της "the existing state of affairs" που πέφτει, της παλαιοκομματικής κατάστασης από το οποίο οι ίδιοι προέρχονται. Βήματα γίνονται αλλά είναι τόσο αργά και τόσο νωχελικά που δεν ταυτίζονται με τους ρυθμούς που κανονικά θα έπρεπε, κυρίως προς την κατεύθυνση της αποτελεσματικότητας. Η χώρα είναι σε κρίση και ανεξάρτητα τι ψηφίζουμε ο καθένας από εμάς, η κεντρική ιδέα των περασμένων ημερών, έτσι όπως όλοι μας την παρακολουθήσαμε ήταν πραγματικά άκρως απογοητευτικά, ήταν για κλάματα.
Πλέον δεν έχει σημασία τι ψηφίζει κανείς , σήμερα ΚΚΕ, αύριο Χ.Α., μεθαύριο Καμμένο, αντιμεθαύριο Κουβέλη, μετά Τσίπρα. Το θέμα είναι να εξευτελίσει όσο περισσότερο μπορεί ο Έλληνας πολίτης αυτούς που τον εξευτέλισαν δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία και το Πασόκ. Οι κύριοι ένοχοι έχουν ονοματεπώνυμο όπως και οι μετά των κυρίων ενόχων εκπρόσωποι των κομμάτων , όλων ή μέρους αυτών που όλοι μας γνωρίζουμε. Όμως το ζητούμενο είναι να υπάρξει κυβέρνηση πλειοψηφίας, να κυβερνηθεί η χώρα και να θέσει τις προϋποθέσεις για αλλαγή πορείας σε πιο ήρεμα νερά και με τελικό προορισμό που είναι το λιμάνι της υπευθυνότητας,της ανάκαμψης και της πλήρους αντιστροφής του σημερινού κλίματος. Είτε με ευρώ, είτε με δραχμή είτε με κουκιά είτε με φασόλια είτε με μπρόκολα, η χώρα πρέπει απαραιτήτως να αλλάξει και για να γίνει αυτό πάγια πεποίθηση μου είναι ότι πρέπει να γίνει με τρόπο "Βίαιο" και δεν εννοώ πραξικόπημα, τανκς , εμφύλιο, να πάρουμε τα όπλα και να κυνηγάμε λαθρομετανάστες, αλλά πριν γίνει αυτό να γίνει κάτι άλλο. Να αλλάξουμε πορεία διότι η σημερινή πορεία οδηγεί σε τοίχο με 200 km/ώρα. Αν δεν το επιτύχουμε αυτό τότε ακόμα και ο εμφύλιος, το πραξικόπημα ,τα τανκς μπορεί να γίνουν μια θλιβερή πραγματικότητα που όλοι μας απευχόμαστε.
Ο λαός, εμείς δηλαδή, δεν ψηφίσαμε στις 6 Μαΐου για να γίνει οικουμενική κυβέρνηση ούτε για να γίνει κυβέρνηση προσωπικοτήτων ή κυβέρνηση τεχνοκρατών. Ψηφίσαμε έστω στη χειρότερη των περιπτώσεων για να γίνει κυβέρνηση συνεργασίας όλων των κομμάτων γιατί όλοι είμαστε κάτω από τη Βουλή ενώ στο υψηλότερο σημείο της βρίσκεται μια σημαία που έχει ματώσει στο παρελθόν, μια σημαία που μας ενώνει όλους είτε είμαστε ακροδεξιοί είτε ακροαριστεροί είτε οτιδήποτε. Αυτό είναι το εμπόδιο που πρέπει τόσο ο λαός όσο και τα κόμματα να κατανοήσουν γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα αλλά πολύ άσχημες εξελίξεις. Δεν αναφέρομαι στην επιστροφή της δραχμής που την υποστηρίζω από το 2009, αλλά σε Εθνικά Θέματα Υψίστης Σημασίας.
Υπό προϋποθέσεις, η επιστροφή στη δραχμή θα ήταν το κατάλληλο χάπι για την ίαση της βαριάς ασθένειας που έχουμε ως χώρα μόνο που θα περνούσαμε σίγουρα δραματικά για ένα διάστημα το οποίο από το 2009 αναφέρω, ότι το τοποθετώ χρονικά για όχι πάνω από 8-10 μήνες με παράλληλες δράσεις και παράλληλα ειδικά περιοριστικά μέτρα βραχείας περιόδου και τα οποία δεν είναι η στιγμή να αναλύσω εδώ. Όσο αφήνουμε το χρόνο τόσο χειρότερα θα διαμορφώνεται η κατάσταση και τόσο πιο επονείδιστη θα είναι για εμάς τους ίδιους. Η πολιτική λύση είναι μία και αυτό έδειξαν τα αποτελέσματα που θέλει ο λαός μας ανεξάρτητα αν ψήφισε Μιχαλολιάκο, Κουβέλη,Τσίπρα, Καμμένο, Παπαρήγα, Βενιζέλο και Σαμαρά ή άλλους πολιτικούς αρχηγούς κομμάτων. Τα νούμερα είναι ψυχρά. Ο Ελληνικός λαός 67,7 % ψήφισε ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ και 32,03% ψήφισε ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ. Δεν εξετάζω τους λόγους που ψήφισε ο καθένας από εμάς και άλλωστε σε ένα τρελό πολιτικά περιβάλλον οι άνθρωποι, τρελά ψηφίζουν. Όμως το γεγονός ότι η αντιμνημονιακή ψήφος είναι διπλάσια της μνημονιακής ,το αποτέλεσμα τελειώνει ακριβώς εκεί. Δείχνει τη κατεύθυνση που πρέπει πλέον η χώρα να κινηθεί και οτιδήποτε άλλο είναι εκ του πονηρού, είναι εκτροπή και είναι εκτός συνταγματικότητας.
