ΓΙΑ δεκαετίες αναπνέαμε…σκυλάδικο και σαμπάνια (με δανεικά) κι όλα πήγαιναν μια χαρά. Κι ύστερα... το στρώναμε στη πράσινη τσόχα, με θεμιτά κόλπα την κομπίνα, τη μπλόφα, το πάσο…
ΣΗΜΕΡΑ που μας πλάκωσε το τσουνάμι, μπάσαμε και τους ξένους παρά τη δυσανεξία τους στα κόλπα μας, μακρινούς απ’ την…επιστήμη της τσόχας και απροσάρμοστους στις ελληνικές «συνήθειες». Κι αν υπάρχει πρόβλημα για τους κρυόκωλους, για ‘μας δεν υπάρχει. Κατεβάζουμε απ’ το λεξιλόγιό μας τη «μπλόφα», το πάμε στο ρήμα (μπλοφάρω, μπλοφάρουν…), παραμένουμε αδρανείς, να σου η λύση(!) με χαρτοπαιχτικούς όρους κι ήταν τόσο απλό.
ΚΙ αν βρέξει χαλάζι θα…δροσιστούμε. Αν ρίξει κεραυνούς, θα ζεσταθούμε. Φτάνει μη θιγεί το φιλότιμο του χαρτοπαίκτη και η περηφάνια του. Με τους «κουτόφραγκους» πρωτάρηδες στην τσόχα και το ελληνικό δαιμόνιο να θριαμβεύει. Κι ύστερα; Αυτοί (τα πειθαρχημένα…ηλίθια στρατιωτάκια) στο κρεβάτι απ’ τις εννιά (και αύριο στη δουλειά), κι εμείς ξανά στου σκυλάδικου την καπνίλα, με τις αρετές μας και το μεθύσι, με την εθνική μας περηφάνια αλώβητη και ανεγνωρισμένη πανευρωπαϊκά.
ΝΑ μιλήσουμε σοβαρά. Αν διανύαμε δεκαετία του ’80 είτε του ’90, δεν θα υπήρχε αντίρρηση για πειραματισμούς. Με τον (όποιο ΣΥΡΙΖΑ), κι ίσως ήταν προτιμότερος απ’ το σημιτικό ΠΑΣΟΚ που εξέθρεψε Άκηδες και Μαντέληδες. Απ’ τους «σεμνούς και ταπεινούς» της…ζαχοπουλιάδας που άφησε εποχή και προσοδοφόρα DVD. Έχει πολιτικό μέλλον ο κ. Τσίπρας κι είναι βελτιωμένος σε όλα του. Ωστόσο, ας κάνει υπομονή για την επόμενη τετραετία. Για εκλογικούς θριάμβους χωρίς τους κινδύνους της σημερινής αναμέτρησης. (Και, βέβαια, το ξέρουν και το ξέρουμε πως κανένας τους δεν ήθελε να…ζυμώσει). Ωστόσο, αν κάτι δεν αντέχει ο πολίτης είναι της υποκρισίας τους το μεγαλείο. Μπορούσαν και όφειλαν να συστήσουν βραχύβια κυβέρνηση συνεργασίας κι αυτοί τράβηξαν τα μαχαίρια (για τις έδρες τους και τα ποσοστά).
ΚΑΠΟΤΕ, στις δεκαετίες της «προπαρασκευής» μας για την Ευρώπη, μερίδα ελλήνων είχε τις αντιρρήσεις. Και ήταν το σλόγκαν «θα γίνουμε γκαρσόνια των ευρωπαίων» στα χείλη των ευρωσκεπτικιστών. Ωστόσο, με τη δραχμή να συνυπάρχει και να αντιστέκεται στα ξένα νομίσματα. Σήμερα, εκπαιδευόμαστε άθελά μας για…γκαρσόνια και πέρα βρέχει. Κι αν το στρώσει ο ευρωπαίος στα στέκια και στις παραλίες μας πληρώνοντας με τη δραχμούλα μας, θα νιώθει βασιλιάς αυτός κι εμείς σταβλίτες.
ΜΠΛΟΦΑ ξεμπλόφα, δεν παίζουμε με τη φωτιά. Στημένο είτε φυσικό το παιχνίδι των ξένων, είναι άκαιρο και επικίνδυνο το πείραμα.
