Η συμπρωτεύουσα Θεσσαλονίκη, η ερωτική αυτή πόλη, η υμνηθείσα, η χιλιοτραγουδισμένη, είναι αντάξια της φήμης και της ιστορίας της ή παρουσιάζει εμφανή συμπτώματα... παρακμής και οπισθοχώρησης;
Η απομείωση του πληθυσμού από την ολοσχερή σχεδόν εξολόθρευση των Εβραίων ήταν η αιτία της διάρρηξης του συνεκτικού ιστού της πόλης.
Συγκρίνοντας κανείς τη σημερινή πραγματικότητα με αυτήν προ 100 ετών μόνο θλίψη μπορεί να εισπράξει.
Τότε οι δραστηριότητες σε εμπορικό, καλλιτεχνικό, αθλητικό επίπεδο κυριαρχούσαν, η αισιοδοξία, η ελευθερία, η πολυπολιτισμικότητα ήταν διάχυτες.
Σήμερα, με την κρίση να προβάλει επικίνδυνα, τη πόλη να χάνει την αστική της τάξη, το κυκλοφοριακό χάος να επικρατεί, τη μόλυνση του περιβάλλοντος να σπάζει ρεκόρ, την ανεργία να κυριαρχεί, η απαισιοδοξία και η κατάθλιψη εμφανίζονται σε όλους τους πολίτες.
Η ανυπαρξία των πολιτικών δυνάμεων-κεντρικής και τοπικής εξουσίας- ευτελίζει τον πολιτισμό της πόλης. Πλήθος αλλοδαπών γειτόνων συσπειρώνονται , ανακυκλώνουν τα σκουπίδια, κλέβουν τους αφελείς, επαιτούν ασύστολα με τους αστυνομικούς παρόντες-απόντες.
Οι υπουργοί και οι βουλευτές δεν προσέφεραν πολλά στη καθημερινότητα των πολιτών, οι δε δημοτικοί άρχοντες θεωρούν άγνωστες λέξεις την καθαριότητα, τον φωτισμό και την προστασία των κατοίκων. Στα νοσοκομεία, τα δικαστήρια, τις φυλακές, τις καφετερίες νέοι και ηλικιωμένοι πνίγουν τους καημούς τους, αναπολούν την αποφυλάκισή τους, ευελπιστούν στην ίασή τους, αισιοδοξούν για την αθώωσή τους.
Στις παραβαρδάριες περιοχές εναλλάσσονται τα αρώματα των οίκων ανοχής με τα κινέζικα χρώματα των ενδυμάτων. Οι εκκλησίες γεμίζουν από πιστούς, που έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον Ύψιστο. Το γήπεδο της Τούμπας εκτονώνει φανατικούς και μη και η ομάδα όσο τους πληγώνει τόσο τους πορώνει.
Τα κουλούρια, οι μπουγάτσες και οι πατσάδες εξακολουθούν να αποτελούν τις πρώτες επιλογές ικανοποίησης της γαστρός, τα παραδοσιακά μικρομάγαζα έκλεισαν, οι πολυεθνικές εταιρείες συγκεντρώνουν μεγάλο μέρος των οικογενειακών προϋπολογισμών, το ιστορικό κέντρο εγκαταλείπεται, τα ενεχυροδανειστήρια φυτρώνουν σαν μανιτάρια.
Η παραλία ανακατασκευάζεται και πάλι, δυσκολεύοντας τους πεζούς στη μοναδική διασκέδαση που τους απέμεινε.
Το εκλογικό αποτέλεσμα επανέφερε στους βουλευτικούς θώκους τους ίδιους πολιτικούς, με διάχυτο τον φόβο για κάτι καινούργιο.
Η φτωχομάνα Θεσσαλονίκη επανήλθε στη θέση της, μετά από μια σύντομη περίοδο παράνομης ευδαιμονίας.
Και οι Θεσσαλονικείς μεμψίμοιροι αναπολούν το ένδοξο παρελθόν τους, πορεύονται τον δρόμο του τέλους, χωρίς αισιοδοξία, ελπίδα και κουράγιο.
Η δε άλλοτε ερωτική πόλη ζει με το ένδοξο ηδονικό παρελθόν της.-
briefingnews.gr
Η απομείωση του πληθυσμού από την ολοσχερή σχεδόν εξολόθρευση των Εβραίων ήταν η αιτία της διάρρηξης του συνεκτικού ιστού της πόλης.
Συγκρίνοντας κανείς τη σημερινή πραγματικότητα με αυτήν προ 100 ετών μόνο θλίψη μπορεί να εισπράξει.
Τότε οι δραστηριότητες σε εμπορικό, καλλιτεχνικό, αθλητικό επίπεδο κυριαρχούσαν, η αισιοδοξία, η ελευθερία, η πολυπολιτισμικότητα ήταν διάχυτες.
Σήμερα, με την κρίση να προβάλει επικίνδυνα, τη πόλη να χάνει την αστική της τάξη, το κυκλοφοριακό χάος να επικρατεί, τη μόλυνση του περιβάλλοντος να σπάζει ρεκόρ, την ανεργία να κυριαρχεί, η απαισιοδοξία και η κατάθλιψη εμφανίζονται σε όλους τους πολίτες.
Η ανυπαρξία των πολιτικών δυνάμεων-κεντρικής και τοπικής εξουσίας- ευτελίζει τον πολιτισμό της πόλης. Πλήθος αλλοδαπών γειτόνων συσπειρώνονται , ανακυκλώνουν τα σκουπίδια, κλέβουν τους αφελείς, επαιτούν ασύστολα με τους αστυνομικούς παρόντες-απόντες.
Οι υπουργοί και οι βουλευτές δεν προσέφεραν πολλά στη καθημερινότητα των πολιτών, οι δε δημοτικοί άρχοντες θεωρούν άγνωστες λέξεις την καθαριότητα, τον φωτισμό και την προστασία των κατοίκων. Στα νοσοκομεία, τα δικαστήρια, τις φυλακές, τις καφετερίες νέοι και ηλικιωμένοι πνίγουν τους καημούς τους, αναπολούν την αποφυλάκισή τους, ευελπιστούν στην ίασή τους, αισιοδοξούν για την αθώωσή τους.
Στις παραβαρδάριες περιοχές εναλλάσσονται τα αρώματα των οίκων ανοχής με τα κινέζικα χρώματα των ενδυμάτων. Οι εκκλησίες γεμίζουν από πιστούς, που έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον Ύψιστο. Το γήπεδο της Τούμπας εκτονώνει φανατικούς και μη και η ομάδα όσο τους πληγώνει τόσο τους πορώνει.
Τα κουλούρια, οι μπουγάτσες και οι πατσάδες εξακολουθούν να αποτελούν τις πρώτες επιλογές ικανοποίησης της γαστρός, τα παραδοσιακά μικρομάγαζα έκλεισαν, οι πολυεθνικές εταιρείες συγκεντρώνουν μεγάλο μέρος των οικογενειακών προϋπολογισμών, το ιστορικό κέντρο εγκαταλείπεται, τα ενεχυροδανειστήρια φυτρώνουν σαν μανιτάρια.
Η παραλία ανακατασκευάζεται και πάλι, δυσκολεύοντας τους πεζούς στη μοναδική διασκέδαση που τους απέμεινε.
Το εκλογικό αποτέλεσμα επανέφερε στους βουλευτικούς θώκους τους ίδιους πολιτικούς, με διάχυτο τον φόβο για κάτι καινούργιο.
Η φτωχομάνα Θεσσαλονίκη επανήλθε στη θέση της, μετά από μια σύντομη περίοδο παράνομης ευδαιμονίας.
Και οι Θεσσαλονικείς μεμψίμοιροι αναπολούν το ένδοξο παρελθόν τους, πορεύονται τον δρόμο του τέλους, χωρίς αισιοδοξία, ελπίδα και κουράγιο.
Η δε άλλοτε ερωτική πόλη ζει με το ένδοξο ηδονικό παρελθόν της.-
