Προχθές βράδυ βρέθηκα σε ένα φιλικό σπίτι. Η ατμόσφαιρα ήταν όμορφη και τίποτε δεν προμήνυε αυτό που θα επακολουθούσε.
Η συζήτηση στρεφόταν γύρω από τη σημερινή συγκυρία ενώ παράλληλα μέσω του youtube ο οικοδεσπότης έβαζε διάφορα ελληνικά τραγούδια.
Ξέρετε πως είναι να χάνεσαι στο youtube. Από αλλού ξεκινάς και αλλού καταλήγεις στο Εσύ Σωλήνα! Έτσι και προχθές. Από το Μητροπάνο καταλήξαμε μέσω διαφόρων κλικς στο Μάνο Λοΐζο. Ευδοκία, ακορντεόν, τρίτος παγκόσμιος και ξαφνικά…καλημέρα Ήλιε!
Πετάγεται ο Πέτρος.
- Τι είναι αυτό; Κλείστο τώρα παλιοπασόκε!
- Τι λες ρε; Πας με τα καλά σου; απαντά ο Γιώργος.
- Κλείστο σου είπα.
Το θερμόμετρο ανέβηκε επικίνδυνα. Ειπώθηκαν βαριές κουβέντες και ξεστομήθηκαν προσβολές εκατέρωθεν. Οι ψυχραιμότεροι κατάφεραν τελικά να ηρεμήσουν τα οξυμένα πνεύματα σε μια βραδιά που ξεκίνησε όμορφα, συνέχισε έντονα και έκλεισε αμήχανα.
Έφυγα και περπάτησα ως το σπίτι μου σκεπτικός.
Τι κρίμα όμως για ένα τραγούδι που γράφτηκε τα χρόνια της επταετίας από ένα σπουδαίο άνθρωπο της μουσικής να έχει αλωθεί από ένα κόμμα που τελικά κατέστρεψε την Ελλάδα. Όταν ο Μάνος Λοΐζος εμπνεόταν το καλημέρα Ήλιε σίγουρα δεν είχε στο νου του τις συγκεντρώσεις του Ανδρέα, του Σημίτη και του Γιωργάκη. Σκεπτόταν την κοινωνία, τον άνθρωπο και τις μελλοντικές γενιές που θα μπορούσαν ενδεχομένως να εμπνευσθούν από το τραγούδι αυτό. Άλλωστε ο ίδιος έσβησε το 1982 σε ένα νοσοκομείο της Μόσχας πριν προλάβει να δει το κατάντημα της Ελλάδας…
Δεν μπορώ να αδικήσω τελείως τον Πέτρο υπό την έννοια πως κι εγώ για καιρό είχα ταυτίσει αυτό το τραγούδι με τον πράσινο ήλιο. Φυσικά δεν έφτασα και ποτέ στο σημείο να παρεκτραπώ. Άρχισα όμως να αλλάζω άποψη όταν έπεσε στο μάτι μου η επιστολή της κόρης του Μυρσίνης Λοΐζου πέρυσι το καλοκαίρι που αγανακτισμένη πια, έγραφε στον τότε πρωθυπουργό μεταξύ άλλων τα εξής:
Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το ‘Καλημέρα Ήλιε’ στις κομματικές σας συγκεντρώσεις. Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους, και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι. Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.
» Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου λαού, για δημοκρατία και ελευθερία. Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος. Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα. Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου. Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε.
» Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει».
Πράγματι πόσες φορές δεν είδαμε υποκριτικά τα συντρόφια στην εξουσία, στη μάσα των υποβρυχίων που έγερναν, του χρηματιστηρίου και άλλων σκανδάλων να υψώνουν ενωμένες γροθιές στον αέρα σε μουσική υπόκρουση Μάνου Λοΐζου και τα πλήθη να αλλαλάζουν. Η κόρη του Λοΐζου αποδείχθηκε άξια κληρονόμος. Δεν είπε δε βαριέσαι. Έσπασε το απόστημα. Έκανε την κίνηση.
Τι να κάνω; Να τα περάσω στον Πέτρο; Κι αν μου φέρει το αίμα στο κεφάλι; Άστο να πάει στο διάολο σκέφτηκα. Ίσως με την πρώτη ευκαιρία…
Τελικά όμως του το έστειλα μαζί με ένα μήνυμα για όλους αυτούς τους καπηλευτές εννοιών όπως κοινωνική δικαιοσύνη, εθνική ανεξαρτησία και ανθρώπινη αξιοπρέπεια συνοδευόμενο από μερικά ακόμη σχετικά links.
Χθες αργά το βράδυ μου έστειλε την απάντηση:
“Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει”.
