2011, για το τέλος του 2011, για το τέλος του χειμώνα του 2012 και τώρα για τον Αύγουστο του 2012. Η λίστα δεν απορροφήθηκε - αλλά ο υπουργός όλους αυτούς τους μήνες «έχτιζε» το προφίλ του αδιαφορώντας για την ουσία.
* Οι μονάδες υποκατάστασης στο κέντρο της Αθήνας και του Πειραιά «δεν θα έκλειναν, διότι σε όλο τον κόσμο οι μονάδες πρέπει να βρίσκονται εκεί που βρίσκεται το πρόβλημα, δηλαδή στο κέντρο των πόλεων». Τελικά έκλεισαν καταργώντας 1427 (!!!) θέσεις θεραπείας και αφήνοντας ανεκμετάλλευτα εξοπλισμένα κτίρια του ΟΚΑΝΑ να ρημάζουν, χωρίς προοπτική αξιοποίησης.
* Οι νέες μονάδες λειτουργούν μέσα στα νοσοκομεία αλλά μακριά από αυτά: περιφραγμένες με κάγκελα από παντού για να μην έρχεται κανείς σε επαφή με τα «μιάσματα», δίπλα σε νεκροτομεία και χώρους απορριμάτων. Με έναν ψυχίατρο ανά δομή (αν και υπάρχουν και μονάδες στις οποίες δεν υπάρχει γιατρός παρά μόνο μια ή δυο φορές την εβδομάδα), με έναν παθολόγο μια ή καμία φορά την εβδομάδα (την ώρα που το AIDS έχει αυξηθεί κατά 1240%, η κίρρωση από χρόνια ηπατίτιδα σκοτώνει τους εξαρτημένους και οι δομές και παροχές υγείας συρρικνώνονται), με νοσηλευτές και θεραπευτές που δεν αρκούν ούτε κατά διάνοια για να καλύψουν τις ελάχιστες ανάγκες των προγραμμάτων.
* Ενώ οι ελαστικές σχέσεις εργασίας ήταν «ανεπίτρεπτες» για την Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ το 2010, γι΄ αυτό και απέλυσε ουσιαστικά το προσωπικό που είχε προσλάβει η προηγούμενη κυβέρνηση - η ίδια Διοίκηση το 2012 πανηγυρίζει για την νομοθετική θεσμοθέτησή τους και για τη δυνατότητα που της δίνεται να προσλάβει γιατρούς, νοσηλευτές και θεραπευτές με μπλοκάκι.
* Οι εργαζόμενοι «χωρίς την αδιάλειπτη 'ψυχή τε και σώματι' παρουσία των οποίων, δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει τίποτε» (όπως η ίδια η Διοίκηση ομολογεί στον Απολογισμό Έργου της Διετίας 2011-2012), παραμένουν χωρίς Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για πάνω από 3 χρόνια. Η Διοίκηση με πρωτοφανή σκληρότητα όχι μόνο αρνείται να υπογράψει ενώ γνωρίζει τις επιπτώσεις που αυτό έχει για τους εργαζόμενους, αλλά με δεσποτισμό που δεν αρμόζει σε έναν Οργανισμό που ασχολείται με
θεραπεία και υποστήριξη ατόμων που πάσχουν, απαξιεί ακόμα και να συναντήσει τους εκπροσώπους του Συλλόγου Εργαζομένων.
Η Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ, αντί να αναγνωρίσει την υπερπροσπάθεια και το έργο των εργαζομένων εξασφαλίζοντάς τους με την υπογραφή σύμβασης πριν τις 14 Μαΐου οπότε λήγει η προθεσμία, ουσιαστικά επιθυμεί να τους καταδικάσει στην ανασφάλεια, την φτώχεια και την επαγγελματική εξουθένωση, υπηρετώντας πιστά τις επιταγές της Τρόικας, της κυβέρνησης και του Υπουργού.
Δεν θα το επιτρέψουμε!
Αυτή η τεράστια καθημερινή προσπάθεια μας μέσα σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες μας κάνει ακόμη πιο αποφασισμένους και μαχητικούς:
Δεν παρακαλούμε. Διεκδικούμε.
Δεν θέλουμε συγχαρητήρια, ούτε επαίνους.
Θέλουμε ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, αξιοπρεπείς αμοιβές και Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για μας - ολοκληρωμένα προγράμματα θεραπείας για τους εξαρτημένους.
Την Παρασκευή 27 Απριλίου 2012, με απόφασή της Γενικής Συνέλευσης Εργαζομένων της Αθήνας, προχωρήσαμε στην κλιμάκωση των κινητοποιήσεών μας, με κατάληψη των Κεντρικών Υπηρεσιών του Οργανισμού. Τη Δευτέρα 30//04/12, στις 7.30 π.μ. θα πραγματοποιηθεί μεγάλη συγκέντρωση των εργαζομένων στις κεντρικές υπηρεσίες, Αβέρωφ 21, για να στηρίξουμε τις αποφάσεις μας. Η παρουσία σας θα δυναμώσει τον αγώνα μας.
Σας καλούμε σε Συνέντευξη Τύπου
την Τετάρτη, 2 Μαΐου 2012,
στις 12 το μεσημέρι
στα κατειλημμένα γραφεία του ΟΚΑΝΑ.
