Πέρα από το θεμελιώδες γεγονός ότι μία κυβέρνηση δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τέσσερα – πέντε ζητήματα, αλλά τα πάντα, τα οποία ο Αλ. Τσίπρας προσπέρασε σαν να μην υπάρχουν, το ΚΚΕ υπογραμμίζει τα εξής:
Με τις προτάσεις του Αλ. Τσίπρα δεν καταργούνται το μνημόνιο και η δανειακή σύμβαση. Παρόλα αυτά παρουσίασε ως φιλολαϊκή διέξοδο ορισμένες που συγκαλύπτουν τη γενικευμένη αντιλαϊκή επίθεση των μονοπωλίων και των κομμάτων τους, τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, όπως είναι η «Στρατηγική ΕΕ 2020», πολιτικές που είναι ενσωματωμένες και στο μνημόνιο και στη δανειακή σύμβαση.
Οι προτάσεις του Αλ. Τσίπρα λένε σαφώς ότι οι εργαζόμενοι θα κληθούν και πάλι να πληρώσουν ένα μεγάλο μέρος του χρέους για το οποίο δεν ευθύνονται, ενώ ο λαός έχει ανάγκη από τη διαγραφή του χρέους. Παράλληλα αυτές οι προτάσεις αφήνουν ανοιχτό το δρόμο των ιδιωτικοποιήσεων και λυμένα τα χέρια των καπιταλιστών να επιβάλουν νέα αντεργατικά μέτρα (μισθούς των 400 ευρώ, ελαστικές σχέσεις εργασίας κ.α.). Αφήνουν στο απυρόβλητο τις αντιδραστικές αλλαγές στην παιδεία, υγεία, πρόνοια.
Οι εξαγγελίες του για δημόσιο έλεγχο των τραπεζών προς όφελος των μικρομεσαίων αποτελούν συνειδητή προσπάθεια εξαπάτησης, καθώς τους καταδικάζουν σε νέα δάνεια, μέσα σε συνθήκες ασφυκτικής τους περικύκλωσης από τα μονοπώλια.
Οι διακηρύξεις του Αλ. Τσίπρα για «παραγωγική ανασυγκρότηση με οικολογική ευαισθησία» αφορούν τον ίδιο δρόμο ανάπτυξης που οδήγησε ήδη στη βαθιά κρίση και στη χρεοκοπία του λαού, ενώ κλείνουν τα μάτια απέναντι στην Κοινή Αγροτική Πολιτική και στις συνέπειές της για τη φτωχή αγροτιά.
Η αποσιώπηση κάθε αναφοράς στις μόνιμες συμβατικές υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει οι ελληνικές κυβερνήσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και στα ιμπεριαλιστικά σχέδια επέμβασης στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι πολύ χαρακτηριστική της υπόκλισης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην άρχουσα τάξη και στους διεθνείς συμμάχους της. Μια τέτοια κυβέρνηση θα περιπλέξει και θα οξύνει τα λαϊκά προβλήματα.
Ο λαός πρέπει να πάρει διαζύγιο απ’ όσους τον καλούν να συνεχίσει στον εφιαλτικό «ευρωμονόδρομο», είτε φορούν μνημονιακό είτε αντιμνημονιακό προσωπείο.
Η μάχη κρίνεται πρώτα απ’ όλα μέσα στην Ελλάδα και όχι μόνο στην ΕΕ. Εξάλλου ο περιβόητος «ευρωπαϊκός άνεμος» που δήθεν φέρνει ο Ολάντ, δεν αφορά τους λαούς, αλλά την αντιπαράθεση των μονοπωλίων κάθε χώρας για κυριαρχία.
