Ο πολιτικός αρχηγός διοικεί ένα κόμμα. Σκοπός του είναι να το οδηγήδει στην εξουσία ώστε να κυβερνλησει την χώρα σύμφωνα με την ιδεολογία και το πρόγραμμα του. Το απευθύνει στον λαό και ο λαός είτε το ψηφίζει είτε όχι ανάλογα με τις ανάγκες και τις επιδιώξεις του. Αυτός είναι ο πολιτικός αρχηγός. Μοιάζει θα λέγαμε με έναν καπετάνιο που εφόσον τον προτιμήσει η πλειοψηφία των επιβατών, αναλαμβάνει να τους μεταφέρει στον τόπο που από πριν έχει καθορίσει ως προορισμό.
Ο ηγέτης όμως είναι κάτι άλλο, διαφορετικό. Ο ηγέτης δεν πείθει. Αν και μπορεί να φαινεται ικανότατος στη ρητορική, το μεγαλύτερο προσόν του είναι ότι ακούει. Αφουγκράζεται, οσμίζεται την άποψη του κόσμου, παρακολουθεί την διαλεκτική της κοινωνίας. Δεν παρουσιάζει στο λάο το πρόγραμμα του προς ψήφιση, αλλά κάνει τις ανάγκες της πλειοψηφίας εθνικούς στόχους. Το πρόγραμμα του καθορίζεται από τις διαθέσεις της πλειοψηφίας. Διαμορφώνεται στο μυαλό τον ψηφοφορων πολύ πριν την προκύρηξη των εκλογων. Ο ηγέτης παίρνει τις ωμές ακατέργαστες ανάγκες του λαού και τις σμιλεύει, τους δίνει ρεαλιστική μορφή, τις καθιστά εθνικό στόχο. Μεταμορφώνει τις απαραίτητες για την ικανοποίηση του λαου ενέργειες, σε εθνικό πλάνο. Αντί αυτάρεσκα να παρουσιάζει το όραμα του για τον τόπο, ακούει την ανάσα του τόπου του να του ψιθυρίζει το όραμα. Γιατί ο λαός απλά ζητά, απλά επιθυμεί. Δεν είναι δεδομένο ότι αυτό που ζητά άμεσα είναι υλοποιήσιμο. Δεν είναι δεδομένο ότι συνιστά όραμα. Είναι μια κραυγή ή ένας ψίθυρος, ένα θέλω ή ένα γιατί, ένα όχι ή ένα ναι. Η σύνθεση αυτού του γοητευτικού κοινωνικού βουητού σε πολιτική μουσική γίνεται από τον ηγέτη.Αντί να ψάχνει να λύσει τα προβλήματα στα οποία η ιδεολογία του κόμματος του απαντά, προσαρμόζει το κόμμα του στο να λύσει τα προβλήματα που απασχολούν τους ψηφοφόρους του. Το καράβι στο οποίο είναι καπετάνιος ο Ηγέτης δεν έχει ταμπέλα προορισμού. Τον προορισμό τον καθορίζει το εσωτερικό όραμα των επιβατών του σμιλεμένο σε μορφή υλοποιήσιμη. Γιατί ο Ηγέτης δεν αποσκοπεί στην ικανοποίηση των δικών του οραμάτων. Είναι προσυλωμένος στην μέγιστη επίτευξη των οραματων του τόπου.
Απο τα παραπάνω είναι προφανές ότι πουθενά στην πολιτική μας ζωή δεν διαφαίνεται ηγέτης. Πολιτικοί αρχηγίσκοι ελαχίστου αναστήματος, υποταγμένοι σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τις επιταγές του εκλογικού σώματος. Δυστυχώς το μέλλον με αυτές τις ηγεσίες προμηνυέται ζοφερό.
