Εκεί ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα κατάφερε να βρει τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή και να ικανοποιήσει τους υπέρμαχους των δύο διαφορετικών στρατηγικών. Από τη μια, λοιπόν, ανάπτυξη, αλλά από την άλλη αγώνας για να περιοριστούν τα ελλείμματα. Έτσι, έφερε πιο κοντά τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ με τον νέο Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ.
Ο Γάλλος πρόεδρος κατάφερε να αναδείξει το ζήτημα της ανάπτυξης ως το κυριότερο κατά τις συζητήσεις, ενώ ο Ομπάμα προσπάθησε να παντρέψει τις δύο αντιλήψεις. Η ανάπτυξη και η απασχόληση, είπε, πρέπει να είναι η απόλυτη προτεραιότητά μας.
Όλα δείχνουν ότι στο αμέσως επόμενο διάστημα θα ζήσουμε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο την αντιπαράθεση ή ενδεχομένως την προσπάθεια σύγκλισης και σύνθεσης ανάμεσα σε αυτές τις δύο στρατηγικές, οι οποίες αναδείχθηκαν και μέσα από το ανακοινωθέν της συνόδου των Οκτώ, στο οποίο τονίζεται ότι τα μέτρα που πρέπει να παρθούν… δεν είναι τα ίδια για την κάθε χώρα! Ο Ομπάμα σίγουρα έκλινε προς την πλευρά του Ολάντ και του Ιταλού πρωθυπουργού Μάριο Μόντι.
Αντίστοιχα, η Μέρκελ προσπαθεί να εμφανίσει το αποτέλεσμα της συνόδου ως δική της νίκη. Η σταθεροποίηση των προϋπολογισμών, είπε, και η ανάπτυξη είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Όσο για την αναφορά στο τελικό ανακοινωθέν σε μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, κάτι που θεωρείται πρωτοφανές στα διεθνή χρονικά, επιτεύχθηκε ύστερα από επιμονή του Ολάντ...
Σίγουρα κανείς δεν θέλει μια αναταραχή, η οποία θα προκαλούσε προβλήματα σε όλους. Και μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θεωρείται προοίμιο μιας πολύ σοβαρότερης ανατάραξης, καθώς η Ισπανία αναδεικνύεται σιγά - σιγά ο δεύτερος, μετά την Ελλάδα, ασθενής κρίκος. Ο Ομπάμα δεν έκρυψε την ανησυχία του για ενδεχόμενες αρνητικές συνέπειες από την Ευρώπη στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Αμερικανός πρόεδρος επικαλέστηκε ενδεχόμενη εξασθένηση ή κατάρρευση μιας εταιρείας στο Παρίσι ή τη Μα-δρίτη, τονίζοντας ότι αυτό σημαίνει λιγότερη δουλειά για τους Αμερικανούς εργάτες στο Πίτσμπουργκ ή στο Μιλγουόκι. Στην αντιπαράθεση Γάλλων και Ιταλών εναντίον της Γερμανίας, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον προσπάθησε να εμφανιστεί ως συμβιβαστικός μεσολαβητής. Έδειξε κατανόηση στην ανάγκη των διαρθρωτικών αλλαγών και της ανάπτυξης, αλλά συμπαρατάχθηκε με τη Μέρκελ στην απαίτηση οι απείθαρχες χώρες, δηλαδή κυρίως η Ελλάδα, να λάβουν αποφασιστικά μέτρα ώστε να περιορίσουν τα ελλείμματά τους...
Λήψη μέτρων
Το λεπτό παιχνίδι ισορροπιών, στο οποίο επιδόθηκε με επιδεξιότητα ο Ομπάμα στο Καμπ Ντέιβιντ δεν μπορεί να επαναληφθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς εκεί δεν αρκούν οι ωραίες φράσεις με τις οποίες γεφυρώνονται οι αντιθέσεις, αλλά χρειάζεται λήψη συγκεκριμένων μέτρων για την αντιμετώπιση της κατάστασης...
Η διατύπωση στο ανακοινωθέν ότι οι περικοπές στις δαπάνες πρέπει να λάβουν υπόψη τους τις μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες στις διάφορες χώρες είναι μια αναγνώριση του πόσο έχουν πλήξει την εμπιστοσύνη των πολιτών στην Ευρώπη τα μέτρα λιτότητας, αλλά αυτό πρέπει να γίνει συγκεκριμένη πολιτική που να μπορεί να εφαρμοστεί με όλες τις παραλλαγές της στις ευρωπαϊκές χώρες!
Η σύνοδος κορυφής στο Καμπ Ντέιβιντ έδειξε ξεκάθαρα όχι την απομόνωση της Γερμανίας – αυτό είναι κάτι που δεν το θέλει καμιά ισχυρή ευρωπαϊκή χώρα, ούτε οι ΗΠΑ –, αλλά ότι υπάρχουν ενδείξεις πως οι πιέσεις που ασκούνται τόσο στο εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό στη Γερμανία μάλλον αρχίζουν να φέρνουν κάποια αποτελέσματα…
Οι οκτώ ισχυρότερες χώρες έδειξαν ότι συμφωνούν λίγο ώς πολύ στη γραμμή που ακολουθούν απέναντι στις πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν και της Βόρειας Κορέας και παρά τις «απαλές» διατυπώσεις, λόγω Ρωσίας, έδειξαν να συμφωνούν και στην αντιμετώπιση της συνεχιζόμενης κρίσης στη Συρία, καλώντας όλες τις πλευρές να σταματήσουν την αιματοχυσία…
Η σύνοδος του ΝΑΤΟ που ακολούθησε επικεντρώθηκε κυρίως στο ζήτημα του Αφγανιστάν, για το οποίο οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έχουν αποφασίσει οριστικά να παραδώσουν τη σκυτάλη στις δυνάμεις του Αφγανιστάν ώς τα μέσα του 2013 και να αποσύρουν τα στρατεύματά τους από τη χώρα ώς το τέλος του 2014.
Kλίμα συνεργασίας
Αυτή η σταδιακή έξοδος από το Αφγανιστάν δυσκολεύεται λίγο από την αμετάκλητη απόφαση του Ολάντ να αποσύρει τους Γάλλους στρατιώτες ώς το τέλος του 2012, αλλά δεν εμπόδισε τη δημιουργία καλού κλίματος συνεργασίας ανάμεσα στον Γάλλο και τον Αμερικανό πρόεδρο, γεγονός που δείχνει ότι μπορούμε να δούμε σύντομα τα αποτελέσματα της στενότερης συνεργασίας τους σε άλλες περιοχές του κόσμου!
