Γράφει ο Καλεμκερίδης Γιάννης
Το μήνυμα νόμιζα ότι ήταν σαφέστατο, είναι αλήθεια ότι όλοι μέσα μας το καταλάβαμε.Ήθελα να πιστεύω ότι τελείωσε και ότι ξεκινούσε κάτι νέο....δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερο, αυτό πάντως ήθελα να ελπίζω...
Κάποιοι όμως δεν έχουν καταλάβει ακόμη τίποτα. Συνεχίζουν σαν να μην έγινε τίποτα, σαν να τους είπαν ότι όλα ήταν ένα κακό όνειρο.
Παράλογα αυτά που παρακολουθώ από χθες το βράδυ στα κανάλια από τους γνωστούς συμπρωταγωνιστές, δίχως ίχνος τσίπα. Μαγική εικόνα...
Θα δανειστώ λίγα λόγια από το τελευταίο βιβλίο του Σταύρου Θεοδωράκη:
"είναι αξιοθαύμαστη η προσπάθεια των πολιτικών να εφευρίσκουν λέξεις ανάμεσα στο ναι και το όχι. Όπως τα κορίτσια στους σχολικούς μας έρωτες. Δεν έλεγαν "δεν μου αρέσεις", "δεν σε θέλω". Έλεγαν κάτι που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ναι και ως όχι. "Δεν λειτουργώ με αυτόν τον τρόπο", "Δεν είμαι έτοιμη".
Έτσι δεν σε έκαναν εχθρό, σε άφηναν να ελπίζεις και μετά, αν τις έφτυνε ο παίδαρος του συστεγαζόμενου λυκείου, γυρνούσαν σε σένα, που άλλωστε ρητά ποτέ δεν σε είχαν απορρίψει.
Αλλά μόνο οι πολιτικοί και τα κορίτσια το κάνουν αυτό; Το ίδιο δεν κάνουν οι δημοσιογράφοι και οι συνδικαλιστές; Οι διανοούμενοι;
Το ίδιο δεν κάνουν;"
Είναι κατ' εξακολούθηση υπότροποι
Πότε θα φύγουν επιτέλους όλοι;
Καλή Λευτεριά!
