Με την αφορμή της δημοσιοποίησης των εξατομικευμένων συστάσεων στα κράτη μέλη, στο πλαίσιο της οικονομικής διακυβέρνησης, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από τις αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής, η Κομισιόν εξέδωσε σήμερα ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό κείμενο για την Ελλάδα (όπως και για τα υπόλοιπα κράτη μέλη).
Η Κομισιόν στην θεωρία που συνοδεύει το κείμενο ξεκαθαρίζει στους εταίρους και δανειστές της χώρας ότι “η επιτυχία του δεύτερου προγράμματος βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην ίδια την Ελλάδα”. Συνεχίζει αναφέροντας παραστατικά ότι “το πρόγραμμα κρέμεται από την έγκαιρη και πλήρη εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών και των αναπτυξιακών μεταρρυθμίσεων που έχουν συμφωνηθεί” και “είναι στο χέρι των αρχών να κεφαλαιοποιήσουν τη δυναμική που έχει χτιστεί από την επιτυχή αναδιάρθρωση του χρέους”.
Δεν παραλείπει να υπενθυμίσει ότι “η διεθνής βοήθεια μπορεί να συνεχίσει να παρέχεται μόνο αν η εφαρμογή των πολιτικών βελτιωθεί”. Ξεκαθαρίζει μάλιστα ότι “η βούληση των αρχών θα κριθεί τους επόμενους μήνες, όταν χρειαστεί να ληφθούν μέτρα για τα έτη 2013-2014”.
“Κατά την τελευταία δεκαετία, οι επιδόσεις οικονομικής ανάπτυξης της Ελλάδας βασίζονταν σε μη διατηρήσιμους παράγοντες: η αύξηση στην κατανάλωση και στις επενδύσεις σε κατοικίες συνοδεύθηκαν από μεγάλες αυξήσεις στους πραγματικούς μισθούς και ταχεία πιστωτική ανάπτυξη· τα χαμηλά πραγματικά επιτόκια που συνδέονταν με την υιοθέτηση του ευρώ και την απελευθέρωση της χρηματοπιστωτικής αγοράς τροφοδότησαν την οικονομική έξαρση. Η παγκόσμια κρίση του 2008-2009 αποκάλυψε τα τρωτά σημεία της οικονομίας, συμπεριλαμβανομένων των εξής: μη βιώσιμες δημοσιονομικές πολιτικές, εν μέρει συγκεκαλυμμένες από αναξιόπιστα στατιστικά στοιχεία και προσωρινά υψηλά έσοδα· άκαμπτες αγορές εργασίας και προϊόντων· απώλεια ανταγωνιστικότητας και αυξανόμενο εξωτερικό χρέος. Παρ' όλο που δεν αποτελεί την πηγή της, ο τραπεζικός τομέας επηρεάστηκε από την οικονομική κρίση και την κρίση εμπιστοσύνης.
Η έκταση της επιδείνωσης της δημοσιονομικής κατάστασης αποκαλύφθηκε αργά, λόγω σοβαρών ελλείψεων στα συστήματα λογαριασμών και στατιστικών της Ελλάδας. Για τον λόγο αυτό καθυστέρησε η εφαρμογή διορθωτικών μέτρων. Καθώς ο προβληματισμός για την ελληνική δημοσιονομική βιωσιμότητα αυξήθηκε και η παγκόσμια αποστροφή για κινδύνους εντάθηκε, η στάση των αγορών απέναντι στην Ελλάδα επιδεινώθηκε έντονα στις αρχές του 2010. Τον Απρίλιο του 2010, η Ελλάδα ζήτησε διεθνή χρηματοδοτική συνδρομή, καθώς αντιμετώπιζε ευμεγέθεις χρηματοδοτικές ανάγκες και δεν μπορούσε να έχει πρόσβαση στις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Η Ελλάδα δεσμεύθηκε να εφαρμόσει το πρόγραμμα οικονομικής και δημοσιονομικής προσαρμογής με στόχο τη διόρθωση των δημοσιονομικών και εξωτερικών ανισορροπιών και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης βραχυπρόθεσμα.
Μεσοπρόθεσμα, θα πρέπει να θέσει τα θεμέλια για ένα αναπτυξιακό μοντέλο που να στηρίζεται περισσότερο στις επενδύσεις και τις εξαγωγές, υποστηρίζοντας την ανάπτυξη και την απασχόληση. Το πρόγραμμα προβλέπει εκτενείς δράσεις σε τρία μέτωπα: i) μια εμπροσθοβαρή στρατηγική δημοσιονομικής εξυγίανσης, υποστηριζόμενη από διαρθρωτικά δημοσιονομικά μέτρα και βελτίωση του δημοσιονομικού ελέγχου· ii) διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στις αγορές εργασίας και προϊόντων με στόχο την αντιμετώπιση των προβλημάτων ανταγωνιστικότητας και ανάπτυξης· και iii) προσπάθειες για τη διασφάλιση της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος.
Η Επιτροπή έχει αξιολογήσει το σχέδιο του εθνικού προγράμματος μεταρρυθμίσεων. Έχει λάβει υπόψη, όχι μόνο τη σημασία του για μια διατηρήσιμη δημοσιονομική και κοινωνικοοικονομική πολιτική στην Ελλάδα, αλλά και τη συμμόρφωσή του προς τους ενωσιακούς κανόνες και κατευθύνσεις, δεδομένης της ανάγκης ενδυνάμωσης της όλης οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω της συνεκτίμησης στοιχείων σε επίπεδο ΕΕ κατά τη διαμόρφωση των μελλοντικών εθνικών αποφάσεων.
Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή τονίζει τον επείγοντα χαρακτήρα της εφαρμογής των μέτρων που έχουν προγραμματιστεί για συμμόρφωση με την απόφαση (2010/320) του Συμβουλίου,
ΣΥΝΙΣΤΑ στην Ελλάδα:
Να εφαρμόσει πλήρως τα μέτρα που προβλέπονται στην απόφαση 2010/320/ΕΕ Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση του Συμβουλίου,
εξειδικεύονται περαιτέρω στο Μνημόνιο Συνεννόησης και μεταγενέστερα συμπληρώματά του, και ιδίως στο τελευταίο συμπλήρωμα.”
