ήταν τα πραγματικά κίνητρα των πολιτικών κομμάτων.
Τον καιρο της πολιτικής αστάθειας μέχρι τη δικτατορια, η δεξιά παράταξη όταν κυβερνούσε, είχε μια και μόνο έγνοια, να αντιμετωπιση τον κομμουνιστικό κίνδυνο . Αυτο υπαγορευοταν τοτε απο τισ ΗΠΑ και τους συμμάχους και κατέληξε να γίνει εμμονή.
Και επειδή η ψυχολογία σαν επιστήμη τότε έκανε τα πρώτα της μεγάλα βήματα, κανείς δεν είχε εξηγήσει στους δεξιούς ότι όσο σκέφτονται την λευκή αρκούδα, τόσο αυτη θα εμφανίζεται μπροστά τους. Ο κομμουνιστικός κίνδυνος λοιπόν, υπαρκτός η μη, στοιχειώσε για μια 20ετια την χώρα. Μετα ήρθε η δικτατορία και με βίαιο τρόπο οι πολίτες κατάλαβαν ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος κρύβεται μέσα μας.
Χρειάστηκαν περίπου 10 χρόνια μετα την μεταπολίτευση και 6 χρόνια Πασοκικης κοινωνικής δικαιοσύνης, εξεφρασμενη με αθρόους διορισμούς πρώην κοινωνικά “αποκλεισμένων” για να αρχίσουν δεξιοί και αριστεροί όντως να αφήνουν στην άκρη κομμουνιστικούς και ιμπεριαλιστικούς βερμπαλισμόυς και να.., κυβερνήσουν. Τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης τα ζούμε και περιττευουν οι δραματικές περιγραφές που όσο να ναι πάντα κάτι θα αφήνουν απέξω χωριά που επισειουν τον κίνδυνο ο γράφων πέρα απο κομμουνιστής να κατηγορηθεί και για λαϊκισμό.
Τώρα λοιπόν που η χώρα καταρρέει και πρέπει να κυβερνήθει σωστα και υπευθυνα μια απο τις παρατάξεις που ευθύνονται για την κατάντια της, η Νεα Δημοκρατία, αντί να προτείνει ένα σαφές δομημένο, στοιχειοθετημενο προγράμμα-σχέδιο- χρονοδιάγραμμα, εξαγγέλλει μέσω του Αρχηγού της Δεξιό Μέτωπο εναντίον της Αριστεράς!
65 χρόνια μετα την εθνική ντροπή του εμφυλίου σπαραγμου ένα κόμμα εξουσίας χωρίζει τους Έλληνες σε πατριώτες Δεξιούς και ανεύθυνους χρεοκοπους αριστερούς, κάνοντας πως δεν γνωρίζει ότι οι ταμπέλες σε ένα κόμμα χαρακτηρίζουν και τους οπαδούς του.
Η Νεα Δημοκρατία παγιδευμένη στις ιδεοληψίες ακραίων νεόκοπων ηγετικών τσεκουροφορων στελεχών της και στις προσωπικές δεσμεύσεις του αρχηγού της σε ξένες δυνάμεις επισειει τον κομμουνιστικο κίνδυνο 20 χρόνια μετα την κατάρρευση του κομμουνισμού στην Ευρωπη. Πέφτει στην παγίδα των Ευρωπαίων οι όποιοι την χρησιμοποιούν για να αποπροσανατολίσουν τους ψηφοφόρους απο τα οικονομικά αδιέξοδα της πολιτικης τους.
Η Ελλάδα ξεπέρασε το διλλημα αριστερα ή δεξια με αιματηρό και βίαιο τροπο .
Οι Έλληνες δεν αποδοκίμασαν τη δεξια στις 6 του Μάη, ούτε επέλεξαν τον κονμουνισμό. Στο πολιτικο μήνυμα των αντιμνημονιακων κομμάτων είδαν διέξοδο απο την απελπισία.
Αυτο ψάχνουν και θα το επιλέξουν άσχετα με την ταμπέλα που θα χει κρεμασμένη από πανω .
Το διλλημα είναι αγορές ή κοινωνία. Οι πολίτες δειχνουν να διάλεγουν το δευτερο. Η Νεα Δημοκρατία;
