Όταν λέω καλά, εννοώ δοκιμασμένα καλά. Κι όταν λέω ως έθνος εννοώ κάτι που να το ξέρουμε όλοι.
Ναι, αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλά και επιτυχημένα δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτό που κάναμε όλα αυτά τα χρόνια. Τις ελληνικής έκδοσης, λεγόμενες "αγωνιστικές κινητοποιήσεις".
Βάζεις ένα συλλογικό, συντεχνιακό στόχο - ένα επίδομα, μια παροχή, μια επιδότηση, κάτι τέλος πάντων - και κάνεις απεργία, κατάληψη, στήνεις μπλόκο, κατεβάζεις τους διακόπτες και γενικώς κάνεις ό,τι μπορείς μέχρι να πάρεις αυτό που θέλεις.
Για θυμήσου: Αγρότες, ταξιτζήδες, μαθητές, εργαζόμενοι ΔΕΚΟ, εκπαιδευτικοί. Όλοι αυτοί κι άλλοι πολλοί για πολλά χρόνια διεκδίκησαν με τη μέθοδο αυτή δεκάδες προνόμια και τα πέτυχαν όλα.
Αυτό ήταν το εθνικό μας σπορ, που καλλιεργήσαμε και ασκήσαμε πολύ σοβαρά. Εκατοντάδες ώρες δαπανήθηκαν σε τηλεοπτική προβολή, σε συζητήσεις, σε διαπραγματεύσεις αλλά ένα πράγμα γνώριζαν όλοι: στο τέλος οι διεκδικούντες θα δικαιωθούν.
Σε αυτή τη λογική λοιπόν βασίζεται και η τρέχουσα στάση της Ελληνικής Κοινωνίας.
Με δεδομένο ότι ο "Μεγάλος Εργοδότης" - Τρόικα, ΕΕ, Γερμανία βάλε όποιον θες δεν έχει σημασία - μας έχει ανάγκη (αυτή είναι η δική μας υπόθεση) εμείς προκειμένου να διεκδικήσουμε τα χρήματα που χρειαζόμαστε απλώς προβάλλουμε την "αγωνιστική" μας τεχνογνωσία στη μεγάλη εικόνα: Η μητέρα όλων των διεκδικήσεων. Η μητέρα όλων των "αγωνιστικών κινητοποιήσεων"
Και ποιος είναι ο καταλληλότερος να ηγηθεί αυτού του "οράματος" σε εθνικό επίπεδο: Μα ο ΣΥΡΙΖΑ!
Πρόκειται για το απόλυτο όνειρο κάθε αριστερού. Μπροστά σε μια "κατάληψη" τέτοιας κλίμακας, ωχριά κάθε προηγούμενη "αγωνιστική δραστηριότητα"! Είναι η υπέρτατη απόλαυση οποιουδήποτε επαγγελματία ή χομπίστα "αγωνιστή" που μέχρι σήμερα έστηνε μικρά κι ασήμαντα πρότζεκτ καταλήψεων. Τι να μας πεί πλέον μια κατάληψη δεκάδων σχολείων, ή το στήσιμο μπλόκων στα Τέμπη ή μια απεργία των οδοκαθαριστών ή της ΔΕΗ ενός ή δύο μηνών; Ψιλοπράγματα.
Εδώ δίνεται η ευκαιρία να εφαρμόσει κανείς τον πυρήνα της αγωνιστικής του διάθεσης σε κλίμακα μιας ολόκληρης χώρας!
Φανταστείτε να είχατε μπροστά σας τον Ντα Βίντσι και να του δίνατε την ευκαιρία να ζωγραφίσει τη Μόνα-Λίζα όχι στον καμβά αλλά στην Πλατεία Συντάγματος! Ή να προσλαμβάνατε τον Μιχαήλ Άγγελο για να φτιάξει ένα γλυπτό μεγέθους όσο η Πάρνηθα! Υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση για έναν καλλιτέχνη από την ευκαιρία να εκφράσει την τέχνη του σε μέγα-κλίμακα; Ασφαλώς όχι!
Ακριβώς το ίδιο έχουμε κι εδώ: Υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση, υπάρχει πιο υπέροχο όνειρο μιας κοινωνίας που για δεκαετίες έμαθε τα μυστικά του "αγώνα" μέχρι να κερδίσει αυτό που ήθελε, από μια τέτοια κινητοποίηση σε επίπεδο χώρας; Μέχρι τώρα είχαμε να διεκδικήσουμε ως επί μέρους επαγγελματικές ή κοινωνικές τάξεις, ψίχουλα. Τώρα όμως πάμε για το μεγαλύτερο "αγωνιστικό" πρόγραμμα όλων των εποχών!
Να προτείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση να μας προσλάβει ως...μονίμους! Ως τι μονίμους; Απλά ως έναν "μόνιμα" μισθοδοτούμενο πληθυσμό, αφού ούτως ή άλλως έχουμε "σύμβαση αορίστου χρόνου" δια των συνθηκών εισδοχής μας στην Ένωση και στην Ευρωζώνη και - όπως όλοι λένε - δεν προβλέπεται η έξοδός μας απ' αυτή. Μόλις εξασφαλίσουμε την μονιμότητα, βλέπουμε στη συνέχεια τι θα κάνουμε. Νομίζεις ότι σου κάνω πλάκα; Βάλε κάτω τα νούμερα και δες.
Είμαστε κοντά στα δέκα εκατομμύρια όλοι μαζί, σωστά; Αν σκεφτούμε ότι κάθε οικογένεια έχει πάνω-κάτω τρία μέλη, εκ των οποίων ένα ανήλικο - ε! μην το παρακάνουμε, είπαμε να διοριστούμε μόνο οι ενήλικες έτσι; - έχουμε γύρω στα τρία εκατομμύρια οικογένειες. Αν σε κάθε οικογένεια διοριστούν τα δύο ενήλικα μέλη με ένα μισθό γύρω στα 1200€, δηλαδή 2400€ ανά οικογένεια, πόσο θα κοστίζει στην Ευρώπη να μας δίνει 14 μισθούς το χρόνο, διότι δεν το συζητώ ότι θα κάνουμε πίσω στα κεκτημένα μας; Όλο το "πακέτο" κοστίζει περίπου 100δις € το χρόνο. To ΑΕΠ μας -αν δεν κάνω λάθος - πρέπει να είναι κοντά στα 250δις € και το χρέος κοντά στα 300 δις €. Θα κοστίζουμε περίπου - στην Ευρώπη που θα μας προσλάβει - τα μισά κάθε χρόνο! Θες άλλα πλεονεκτήματα; Δεν θα βγαίνει κανείς σε απεργίες, αφού όλοι θα είναι μόνιμοι και όλοι θα έχουν σίγουρο μισθό. Δεν θα χρειαστεί να ξαναδανειστούμε, να φτιάχνουμε προϋπολογισμούς "μαϊμού", να κοροϊδεύουμε τους πάντες με "πειραγμένα" στοιχεία, να στρέφεται η μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης, αφού θα πληρωνόμαστε όλοι απ' ευθείας από την Ευρώπη. Επιπλέον, οι Ευρωπαίοι θα κερδίσουν κι άλλα χρήματα από αυτήν την ιδέα, αφού δεν θα χρειάζεται να μας επιδοτούν τους αγρότες μας, τους επιχειρηματίες μας, τους ανέργους μας, την εκπαίδευσή μας και μια σειρά άλλους τομείς. Τέρμα τα δις των ΕΣΠΑ, των Κοινοτικών Πλαισίων και άλλα τέτοια. Και κυρίως τέρμα τα δάνεια. Άντε το πολύ-πολύ να μας φτιάχνουν οι Ευρωπαίοι κανά δρόμο, καμιά γέφυρα κανά νοσοκομείο όπου και πάλι θα κέρδιζαν, γιατί εγώ δε σου λέω να αλλάξει τίποτε άλλο στην Ελλάδα δηλαδή νοοτροπίες και τέτοια, οπότε και πάλι θα πληρώναμε πανάκριβα διόδια και παχουλά φακελάκια και τα Ευρωπαϊκά έργα στη χώρα των διορισμένων Ελλήνων θα ήταν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αυτοχρηματοδοτούμενα. Θες κι άλλα; Μα με το μισθό που θα μας έδιναν, πάλι σε αυτούς θα γύριζαν τα χρήματα αφού και πάλι Ευρωπαϊκά αυτοκίνητα θα αγοράζαμε, σε Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα κάναμε τουρισμό και με Ευρωπαϊκά ρούχα θα ντυνόμασταν.
Έχω και πρόταση για τον τρόπο που θα το πετύχουμε. Αμέ, τι νόμισες!
Θα κλείσουμε τα σύνορα, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και τους δρόμους. Δεν θα περνάει τίποτα, ούτε τα φορτηγά, ούτε τα πλοία, ούτε τα αεροπλάνα. Αμετακίνητοι όλοι οι Έλληνες στα μπλόκα, με τσίπουρο, λουκάνικα και ζωντανές ανταποκρίσεις. Εξάλλου, όπως αποδεικνύεται, έχουμε τεράστια εμπειρία στις κάθε είδους κινητοποιήσεις. Πως αποδεικνύεται; Μα κάθε είδους συνδικαλιστική κινητοποίηση οποιουδήποτε στην Ελλάδα μέχρι σήμερα ήταν -οικονομικά - επιτυχής. Δεν μας νοιάζει ποιος πληρώνει. Επιπλέον, κανείς μεγαλοσυνδικαλιστής δεν αγνοήθηκε από καμία Κυβέρνηση ή κόμμα όταν αυτό βρέθηκε στην εξουσία. Κανείς δεν έφυγε ποτέ από μπλόκο χωρίς να πάρει. Φαντάσου να το κάνουμε μαζικά, ως Ελλάδα, απαιτώντας από την Ευρώπη να μας προσλάβει. Με μπροστάρηδες τα πολύπειρα συνδικαλιστικά στελέχη - που ξέρουν να οργανώνουν τον αγώνα - με παρουσία στα μπλόκα όλων των πολιτικών αρχηγών δεν χάνουμε με τίποτα. Εγώ από την άλλη φαντάζομαι τον Τσίπρα στο μπλόκο στο Σύνταγμα, τον Σαμαρά στη Μεσσηνία, το Βενιζέλο Θεσσαλονίκη, τη Ντόρα στην Κρήτη, τον Κουβέλη στις καταλήψεις, τον Καρατζαφέρη με το Μιχαλολιάκο να κρατάνε κλειστή την Ακρόπολη. Κανείς ξένος τουρίστας στην Ελλάδα, μέχρι να προσληφθεί κι ο τελευταίος Έλληνας. Θα έρχονται στα σύνορα οι ξένοι Πρωθυπουργοί να διαπραγματευτούν το άνοιγμα των μπλόκων, όπως -καλή ώρα - έκανε ο Βούλγαρος αλλά εμείς εκεί. Αμετακίνητοι.
Γι΄αυτό σου λέω αγαπητέ αναγνώστη. Μην την πετάς την ιδέα μου. Σκέψου τη. Τι μας μάθανε όλες οι Κυβερνήσεις όλα τα χρόνια; Να απαιτούμε, να κινητοποιούμαστε, να κερδίζουμε, να διοριζόμαστε, ανεξαρτήτως συνθηκών. Ε, αυτήν την εθνική τεχνογνωσία μην την πετάξουμε και μην την αφήνουμε να διασπάται σε επί μέρους αγώνες. Ας την κεφαλαιοποιήσουμε. Ας ενωθούμε ως λαός και ας απαιτήσουμε από τους Ευρωπαίους αυτό που μας ανήκει: Διορισμός όλων των Ελλήνων τώρα! Μετά ο δρόμος είναι ανοιχτός. Θα ζητήσουμε και ασφαλιστική κάλυψη και δωρεάν οδοντιατρική περίθαλψη, δωρεάν παιδεία και αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό! Εξάλλου, εδώ που τα λέμε, απ' ότι φαίνεται ως λαός δεν ξέρουμε να κάνουμε και τίποτα άλλο από το να λιβανίζουμε όλη μέρα το "κάθε τι Ελληνικό" και από την άλλη να διεκδικούμε διαρκώς και χωρίς όριο από όλους και για όλα. Λοιπόν, έφτασε η στιγμή η απεργία να γίνει πραγματικά εθνική υπόθεση!
Λες να ζητήσουμε και μπόνους, ή θα μας χαρακτηρίσουν;
