Ο Αντώνης Σαμαράς, σε μία προσπάθεια να ξεπεράσει τα πολιτικά λάθη τακτικής, που αποδυνάμωσαν αρκετά την παράταξή του, βρίσκεται σε διαρκή συνομιλία με συγγενείς ιδεολογικά παρατάξεις. Ήδη έχει συμφωνήσει με τη Ντόρα Μπακογιάννη για κοινή πορεία στις κάλπες, ενώ στη ΝΔ προσχωρούν σταδιακά μία σειρά βουλευτών από τον «ΛΑΟΣ» του Γιώργου Καρατζαφέρη, ο οποίος μέχρι στιγμής επιμένει ότι θα κατέβει αυτόνομα στις εκλογές.
Στόχος της Συγγρού ήταν να συμπορευτεί και με τους Στέφανο Μάνο και Θάνο Τζήμερο, αλλά «ΔΡΑΣΗ» και «Δημιουργία ξανά» αποφάσισαν να συμπορευτούν στις εκλογές. Πληροφορίες αναφέρουν, ωστόσο, ότι κάποιοι φιλελεύθεροι βουλευτές από τα δύο κόμματα ίσως στο τέλος «τραβήξουν» για Συγγρού. Πονοκέφαλος για τον Αντώνη Σαμαρά θα συνεχίζει να αποτελεί η διαρροή ψήφων προς το κόμμα του Πάνου Καμμένου, έστω και αν οι δημοσκοπήσεις φέρουν τους Ανεξάρτητους Έλληνες με μειωμένα ποσοστά.
Στο μέτωπο της Αριστεράς η ΔΗΜΑΡ έχει μπει «σφήνα» στο ΣΥΡΙΖΑ με σκοπό να του «κλέψει» συνεργασίες. Η Λούκα Κατσέλη είναι μεταξύ των δύο αριστερών κομμάτων, ενώ οι Οικολόγοι ανακοινώνουν επί της παρούσης ότι θα κατέβουν ανεξάρτητοι. Όσον αφορά στο ΠΑΣΟΚ, από το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ αντλεί ένα μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων, παρουσιάζεται τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ανήμπορο ν’ ακολουθήσει τόσο σε έκταση όσο και σε ένταση το προαναφερθέν δίπολο.
Οι μέχρι και σήμερα δημοσκοπήσεις δείχνουν ντέρμπυ, αφού οι μισές βγάζουν πρώτη τη ΝΔ και οι υπόλοιπες το ΣΥΡΙΖΑ. Εντούτοις, άποψή μας είναι, πως όσο πλησιάζουμε στην καταληκτική ημερομηνία ένα από τα δύο κόμματα θα αποκτήσει προβάδισμα.
Που θα κριθεί όμως η μάχη;
Ένα είναι το σίγουρο σ’ αυτές τις εκλογές: οι πολίτες θα ψηφίσουν πιο ήρεμα και με μάτια πιο ανοιχτά απ’ ότι στις τελευταίες. Όποιος επιχειρήσει να παραπλανήσει την κοινή γνώμη με στρογγυλεμένες γενικολογίες, θα το πληρώσει ακριβά στα τελικά ποσοστά του. Η οικονομική «ξηρασία» έχει «στενέψει» τα περιθώρια υπομονής του κόσμου.
Ως γνωστόν για τους έχοντες πολιτική εμπειρία με προβάδισμα ξεκινάει πάντα ο πιο επικοινωνιακός, εν προκειμένω ο Αλέξης Τσίπρας, του οποίου η ρητορική εξέφραζε με τον καλύτερο τρόπο τη λαϊκή δυσαρέσκεια και γι’ αυτό το λόγο προηγείται σ’ αυτό το επίπεδο του Αντώνη Σαμαρά. Στο τέλος όμως θα κερδίσει αυτός που δείχνει ότι πατάει σε στερεό έδαφος.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση στην Κουμουνδούρου πρέπει να ξεχάσουν τα περί δανείων στους πλουσίους, κοινωνικοποίησης των τραπεζών, δημεύσεις χρημάτων και περαιτέρω γιγάντωσης του δημοσίου τομέα, αγνοώντας παντελώς την ιδιωτική πρωτοβουλία που απελευθερώνει τις εμπορικές ικανότητες του Έλληνα.
Επιπλέον εμπόδιο για τον ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο για την πρώτη θέση είναι η πολυγλωσσία του κόμματος. Δεν μπορεί ο κ. Τσίπρας έξω να μιλάει για επαναδιαπραγμάτευση και εντός των τειχών αριστερά στελέχη να αναμασάνε την «καραμέλα» της μονομερούς καταγγελίας.
Στον αντίποδα ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει να πείσει τον κόσμο ότι μετά τις εκλογές, και εφόσον η ΝΔ βγει πρώτο κόμμα, θα διαπραγματευτεί πράγματι με τους δανειστές και δεν θα σκύψει το κεφάλι, όπως έπραξαν οι δύο τελευταίες κυβερνήσεις, με τη ΝΔ να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στη δεύτερη. Εξάλλου ο κ. Σαμαράς είχε στείλει παλαιότερα επιστολή στους Ευρωπαίους που τόνιζε ότι θέλει να επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο, γεγονός που αμαυρώθηκε όμως από τη μετέπειτα πολιτική συμπεριφορά του. Σε πρακτικό επίπεδο η Συγγρού έχει να καταθέσει ενδιαφέρουσες οικονομικές προτάσεις.
Πολλά συμπεράσματα θα βγουν με βεβαιότητα στο debate μεταξύ των δύο πολιτικών αρχηγών. Εκεί θα φανεί ποιος ψαρεύει σε θολά νερά. Και οι δύο ηγέτες θα κλιθούν να απαντήσουν σε πρακτικά ζητήματα, τα οποία πέραν από την οικονομία θα αφορούν στα εθνικά θέματα, την υγεία, την παιδεία, την ανεργία καθώς και το μεταναστευτικό. Σε δεύτερη φάση θα μετρήσει η «επικοινωνιακή» ειλικρίνεια του καθενός, αφού ο λαός θα κοιτάει και τους δύο πολιτικούς στα μάτια και αυτό είναι γνωστό και στη Συγγρού αλλά και στην Κουμουνδούρου.
Η μαγική λέξη σ’ αυτές τις εκλογές θα είναι η λέξη «εφικτός». Ποιος θα είναι, δηλαδή, ο εφικτός τρόπος να βγούμε από την πολιτική λιτότητας.
