Αρκετοί πολιτικοί διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους πως δεν υπάρχει «μνημονιακό» και «αντιμνημονιακό» αλλά φράσεις κλισέ του στυλ «να σώσουμε τη χώρα». Από σωτήρες, να’ ταν κι άλλοι.
Την Παρασκευή η εφημερίδα «Παρασκευή και13» του Αιμίλιου Λιάτσου έκανε και πρόσταξε πρωτοσέλιδως (ποιητική αδεία), ποια media στηρίζουν το μνημόνιο και ποια όχι βάσει δημοσκόπησης. Το τι κέρδισε, ο Λιάτσος και οι συν αυτώ το γνωρίζουν, το ζήτημα όμως είναι πως στην προκειμένη περίπτωση είναι όπως το βλέπει κανείς και όπως το ερμηνεύει.
Κάτι αντίστοιχο με το περιβόητο «μήνυμα» των τελευταίων εκλογών που άπαντες το έλαβαν και το ερμήνευσαν κατά το δοκούν.
Το MEGA, λέει, είναι το πιο μνημονιακό κανάλι. Ας το δεχτούμε. Να παρακάμψουμε όμως και το ότι το megaλο κανάλι παραμένει πρώτο σε τηλεθέαση, πολλώ δε μάλλον στα δελτία ειδήσεων; Στον Έλληνα μπορείς να καταλογίσεις πολλά, όχι όμως και βίτσιο. Ακολουθεί σε «μνημονιόμετρο» ο ΣΚΑΪ, ο οποίος όμως ως τώρα παρά την επένδυσή του με εκπομπές, μαραθώνια δελτία ειδήσεων λόγω των πολιτικών εξελίξεων και βάρος στην επικαιρότητα, δεν είδε αντίστοιχη άνοδο τηλεθέασης, εξαιρουμένης της πρωινής, εξαιρετικής εκπομπής της Πόπης Τσαπανίδου.
Η 6η Μαΐου δεν άλλαξε μόνο το πολιτικό τοπίο, γκρεμίζοντας στα… τάρταρα το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και δίνοντας τεράστια άνοδο στην Αριστερά. Προκάλεσε προβληματισμό και στους βαρόνους των media, αυτούς που –μεταξύ μας- πραγματικά κυβερνούν αυτόν τον τόπο. Το διαχρονικό ερώτημα που έθεσε κάποτε ο Κωνσταντίνος (και όχι ο Κώστας) Καραμανλής χρειάστηκε κάποιες δεκαετίες αλλά απαντήθηκε…
Η κόντρα του Αλέξη Τσίπρα με το MEGA δεν είναι νέα, άλλωστε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ προσκλήθηκε ύστερα από ενάμισι χρόνο, και φυσικά αρνήθηκε. Ο δε Δημήτρης Παπαδημούλης χαρακτήρισε ως «γκεσέμια του μιντιακού συστήματος» τους δημοσιογράφους του MEGA, φέρνοντας τον Γιώργο Οικονομέα στη δυσάρεστη θέση να αναρωτηθεί «τι είναι το γκεσέμι».
Αν δεν είσαι από χωριό, Γιώργο μου…
Το αυτό και με την εμφάνιση του Πάνου Καμμένου στον ΣΚΑΪ, ξεκινώντας από τις ερωτήσεις «σε κολλάω στον τοίχο» της Τσαπανίδου.
Τσίπρας και Καμμένος και έστειλαν μήνυμα, προεκλογικά και μετεκλογικά, ότι λειτουργούν κόντρα στο σύστημα εξουσίας, και ταυτόχρονα έκλεισαν το μάτι στους ψηφοφόρους που όλο και περισσότερο δυσπιστούν έναντι των μεγάλων συγκροτημάτων Τύπου και ειδικά αυτών που ελέγχουν τηλεοπτικούς σταθμούς.
Προσωπική μου εικασία είναι όμως πως πρόκειται για κάτι προσωρινό. Τη μια η γκάφα του Στρατούλη με τις τράπεζες, την άλλη το no paper του Καμμένου έφεραν μειωμένες δημοσκοπήσεις στα γραφεία των δύο κομμάτων και η δημιουργία καλών σχέσεων με τα media δεν είναι απλά επιβεβλημένη. Είναι θέμα χρόνου.
Σε τι έκταση θα γίνει αυτό, είναι άλλο θέμα, με τον Τσίπρα να μην είναι σε θέση ισχύος. Ακούστηκε άλλωστε στους διαδρόμους ιδιωτικού καναλιού: «Με τον Τσίπρα τον Ιούλιο θα τον πληρωθείτε σε δραχμή!».
Πείτε μου έναν πρωθυπουργό ή πρόεδρο παγκοσμίως που εξελέγη με την πλειονότητα του Τύπου εναντίον του και θα φορέσω, αν και εκ γενετής ΡΕΑΛιστής, φανέλα της Μπαρτσελόνα!
Η λογική ορίζει πως πάμε σε εκλογές που θα αναδείξουν πρώτη μια ενισχυμένη ΝΔ, έναν ΣΥΡΙΖΑ άνω του 20%, ένα ΠΑΣΟΚ κατιτίς βελτιωμένο βάσει ποσοστού και τη Δημ.Αρ. με ποσοστό αντίστοιχο του τελευταίου της Χρυσής Αυγής. Κι αυτή τη φορά η ανάδειξη κυβέρνησης δεν θα πάρει άλλη παράταση, προς ανακούφιση των βαρόνων των media…
opinionsports.gr
