Δηλαδή ο κορμός της Ελληνικής Επικράτειας, η Αυτοδιοίκηση, να προλάβει να δηλώσει... ΠΤΩΧΕΥΣΗ πριν από την κήρυξή της από το επίσημο Κράτος.
Ήταν, όχι απλά αναμενόμενο, σαν γεγονός, αλλά και προδιαγεγραμμένο, έτσι όπως αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή την «Καλλικρατική» Αυτοδιοίκηση.
Αλήθεια, πόσο ΓΚΑΝΤΕΜΗΣ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο πρώην Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, με τις επιλογές των συνεργατών του;
Δυο ήταν τα «στελέχη» της προσωπικής του επιλογής, τα οποία από τότε προκάλεσαν σοβαρές εσωκομματικές αντιδράσεις:
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο Γιάννης Ραγκούσης.
Στον πρώτο ανέθεσε την άνευ ελέγχου διαχείριση των Οικονομικών της Χώρας.
Στον δεύτερο, με τα ίδια δικαιώματα, την διοικητική διαχείρισή της.
Δυστυχώς για τους Έλληνες, ο πρώτος οδήγησε την Χώρα στη Μνημονιακή Χρεοκοπία και ο δεύτερος στην διοικητικής της διάλυση.
Σήμερα την τιμητική του έχει ο δεύτερος.
Την ώρα που η Ελλάδα είχε ήδη μπει στα σκοτεινά μπουντρούμια των τζογαδόρων τοκογλύφων δανειστών, ο αγέρωχος αλαζών Υπουργός (τότε) Δημόσιας Διοίκησης και πρώτος στην Τάξη του Υπουργικού Συμβουλίου, αρνούμενος κάθε διάλογο με το λαό, τους εκπροσώπους του και τους φορείς, εφάρμοσε τον «Καλλικράτη».
Έναν θεσμό με πολλές χροιές πολυτέλειας, που απαιτεί πολύ χρήμα, αλλά και εμπειρία, συνεργασία, συμμετοχή.
Ειρωνικά αντιμετωπίζοντας τις αντιδράσεις ολόκληρης της Ελληνικής Κοινωνίας, επέμενε πως ήταν εξασφαλισμένες όλες οι προϋποθέσεις της επιτυχούς εφαρμογής αυτής της μεταρρύθμισης.
Δεν έχανε δε καμία ευκαιρία να καθυβρίζει όλους όσους πολιτικά αντιδρούσαν με σοβαρότατη επιχειρηματολογία.
Έτσι φθάσαμε στη σημερινή κατάντια:
-Προεδρικά Διατάγματα που προβλέπει ο «νομοθέτης» για την εφαρμογή του «Καλλικράτη» όχι μόνο δεν έχουν εκδοθεί, αλλά ήδη θεωρούνται «ξεχασμένα» σε κάποιους Υπουργικούς Φακέλους, οι οποίοι, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι καταχωνιασμένοι σε ιδιωτικά ράφια του μεγάλου εμπνευστή.
Τα θεσμοθετημένα έσοδα των Οργανισμών της Αυτοδιοίκησης ακόμη βρίσκονται στη σφαίρα της φαντασίας του μεγαλοϊδεολόγου, ο οποίος αυτοχρίστηκε τότε – μα τώρα κρύβεται – ο «Πατέρας» της σύγχρονης Τοπικής και Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης.
-Τα χρέη του Κράτους προς τους Δήμους και τις Περιφέρειες καθημερινά αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, με αποτέλεσμα να γιγαντώνεται η Ύφεση της Πατρίδας.
Εργαζόμενοι, εργολάβοι, προμηθευτές και όλοι όσοι έχουν οικονομική συναλλαγή με τους Καλλικρατικούς Φορείς, έχουν οδηγηθεί στα λουκέτα, την πείνα, την ανεργία. Στη γενικευμένη Πτώχευση, με ό, τι συνεπάγεται αυτό για τον ταλαίπωρο Έλληνα πολίτη.
Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες, πέρα από τις οικονομικές αδυναμίες για την λειτουργία των Οργανισμών, αντιμετωπίζουν και σοβαρά ηθικά προβλήματα, με στραπατσαρισμένες συνειδήσεις, αφού, άθελά τους, γίνονται ηθικοί αυτουργοί αυτοκτονιών συναλλασσόμενων οικονομικά μαζί τους συμπολιτών.
Τραγική η κατάσταση.
Που θα επιδεινώνεται καθημερινά, για πολλά ακόμη χρόνια.
Όχι μόνο γιατί πράγματι το Κράτος έχει οικονομικές αδυναμίες, αλά και γιατί επιπλέον, αυτό θα επικαλούνται οι Κεντρικοί Κυβερνήτες, για να συνεχίσουν να δρουν, βασισμένοι στο γνωστό τους και αγαπημένο, παιχνίδι των πελατειακών σχέσεων.
Το κακό είναι πως και η σκέψη επιστροφής στο προηγούμενο καθεστώς, στοιχίζει.
Πολύ δε περισσότερο η απόφαση για κάτι τέτοιο.
Άρα, έλεος!
Εφημερίδα ΤΟΛΜΗ Θεσπρωτίας
