Η κατάσταση επιβαρύνεται δραματικά λόγω της έκθεσης των ελληνικών φαρμακευτικών εταιρειών στα ομόλογα που υποχρεώθηκαν να λάβουν ως αποπληρωμή των νοσοκομειακών χρεών, και τα οποία έχουν ενταχθεί στο PSI+.
Η αδυναμία ολοκλήρωσης της εξόφλησης των φαρμακείων από τον ΕΟΠΥΥ απειλεί με «πάγωμα» ολόκληρη την εφοδιαστική αλυσίδα στο χώρο του φαρμάκου, αφού το πρόβλημα μετακυλίεται σε όλο το μήκος της (φαρμακαποθήκες και φαρμακευτικές εταιρείες). Ειδικότερα οι φαρμακευτικές εταιρείες, βρίσκονται στα όρια των δυνατοτήτων τους για παράδοση φαρμάκων, εξαιτίας και της στασιμότητας στο θέμα των ομολόγων, με συνέπεια να οδηγούνται σε χρηματοοικονομικό αδιέξοδο και μοιραία στην απαξίωση.
Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι εξίσου δραματικό για χιλιάδες ασθενείς οι οποίοι είτε θα έρθουν αντιμέτωποι με «άδεια ράφια» από τις ελλείψεις φαρμάκων είτε θα κληθούν να επιβαρυνθούν οι ίδιοι για την αγορά τους. Οι κοινωνικές προεκτάσεις, ωστόσο, δεν αφορούν μόνο τους ασθενείς, αφού ο διαφαινόμενος μαρασμός της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας οδηγεί αναπόφευκτα σε απώλεια θέσεων εργασίας, χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία και τη χώρα στην απόλυτη εξάρτηση από τα εισαγόμενα φάρμακα.
Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας, κ. Δ. Δέμος, σε μια προσπάθεια να αποδώσει την κρισιμότητα της κατάστασης, δήλωσε: «Ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα για εμάς. Υπό τις παρούσες συνθήκες, η ελληνική φαρμακοβιομηχανία δεν είναι δυνατόν να αντέξει για αρκετό χρονικό διάστημα ακόμη, ανάλογα πάντα με τον βαθμό έκθεσης της κάθε εταιρείας στα ομόλογα του Δημοσίου, τα οποία λάβαμε έναντι των νοσοκομειακών χρεών. Μια τέτοια έκβαση δημιουργεί ένα εκρηκτικό κοινωνικό πρόβλημα, με πιθανώς ανεπανόρθωτες συνέπειες. Απευθύνουμε έκκληση στην ελληνική πολιτεία να δώσει, επειγόντως, συνολικές και οριστικές λύσεις. Θυμίζουμε ότι η ελληνική φαρμακοβιομηχανία βρέθηκε στο πλευρό της χώρας σε πολύ δύσκολες ιστορικές συγκυρίες μέχρι τώρα, κι έχει αποδείξει έμπρακτα την αξιοπιστία, την ευαισθησία της και τον υψηλό βαθμό δέσμευσής της.
Στους σημερινούς αβέβαιους καιρούς, και με αίσθημα ιστορικής ευθύνης, επιθυμεί να δηλώσει αποφασιστικά και αμετάκλητα «παρούσα», παραμένοντας σταθερά στο πλευρό του Έλληνα γιατρού και του Έλληνα ασθενή. Την εγγύηση, όμως, για την πραγμάτωση αυτής της επιθυμίας και τη συνέχιση της ύπαρξής μας μόνο η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να δώσει επεμβαίνοντας και φροντίζοντας άμεσα για την ολοκληρωμένη χρηματοδότηση και την αναστολή της στάσης πληρωμών που κλείνει την ελληνική φαρμακοβιομηχανία σε μια θανατηφόρα μέγγενη μέρα με τη μέρα.»
