καλά κρατεί.
Επί της ουσίας όμως και σε σχέση με την επιλογή λιτότητα-καταρράκωση ή ανάπτυξη, πρόοδο, αξιοπρέπεια και δημιουργικότητα, η απόφασή του αναντίρρητα έχει ληφθεί.
Τις προηγούμενες μέρες οι αρχηγοί και τα επιτελεία των κομμάτων επιδόθηκαν σ’ έναν αγώνα δρόμου, προκειμένου να πείσουν το εκλογικό σώμα για την ορθότητα και τη ρεαλιστικότητα των θέσεων τους, αλλά και την πρόθεσή τους να βγάλουν τη χώρα από την κρίση και το λαό από την εξαθλίωση. Για πρώτη φορά ίσως μετά την μεταπολίτευση βρέθηκαν αντιμέτωποι με έναν κόσμο θυμωμένο, δύσπιστο, προβληματισμένο και αποφασισμένο να απορρίψει κάθε είδους ψευτο-δίλημμα, αλλά και έτοιμο να απαγκιστρωθεί από τα κομματικό-συναισθηματικά βαρίδια του παρελθόντος, προχωρώντας στην επιβράβευση, δια της ψήφου του, κάποιων και στην τιμωρία όσων επέλεξαν να τον οδηγήσουν στη φτώχεια, την ανέχεια και την αναξιοπρέπεια.
Οι κατά καιρούς δημοσκοπήσεις, αλλά και η στάση – συμπεριφορά των πολιτών οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι οι επιδιωκόμενες αυτοδυναμίες είναι άπιαστο όνειρο, ενώ η παντοδυναμία του δικομματισμού, βασικό χαρακτηριστικό του παρελθόντος, θα βγει βαριά λαβωμένη από την επικείμενη αναμέτρηση.
Ο πολιτικός χάρτης της επόμενης μέρας προβλέπεται ριζικά διαφοροποιημένος με βασικό χαρακτηριστικό, εκτός των άλλων, την αποδυνάμωση των δύο ισχυρών κομμάτων, κάτι που ίσως τους βοηθήσει στην πορεία να επαναπροσδιορίσουν τη στάση και τις επιλογές τους, αλλά να τους δώσει και τη δυνατότητα να «ξεφορτωθούν» όσους ξεστράτισαν από το βασικό στόχο που δεν είναι άλλος από την προάσπιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού και της χώρας. Βασικό προαπαιτούμενο των συγκεκριμένων εκλογών είναι η επομένη να μην βρει τη χώρα ακυβέρνητο καράβι. Έτσι τα συγγενή ιδεολογικά και με βάση τις επιλογές και τις θέσεις τους κόμματα οφείλουν να προχωρήσουν άμεσα σε σχηματισμό κυβέρνησης. Όσοι προβάλουν ανούσιες δικαιολογίες αποστασιοποίησης χωρίς πραγματικό αντικείμενο θα «πληρώσουν» στη συνέχεια ακριβά το τίμημα του αδιεξόδου.
Η απόφαση του ελληνικού λαού, όποια και αν είναι, θα πρέπει να γίνει απόλυτα σεβαστή από όλους, να ερμηνευτεί με ακρίβεια και να γίνει αφετηρία ανάκαμψης, ώστε η χώρα να ξαναβρεί τη θέση και το ρόλο που της αξίζει και δικαιούται στα πλαίσια του παγκοσμίου γίγνεσθαι, στέλνοντας ταυτόχρονα διττό μήνυμα στο εξωτερικό.
Στους μεν δανειστές και «δυνάστες» μας ότι οφείλουν σεβόμενοι την ετυμηγορία μας να επαναπροσδιορίσουν τη στάση τους απέναντι μας, στους δε λαούς και τις κυβερνήσεις ανά την οικουμένη ότι η Ελλάδα λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την αναγέννηση τραβά.
