ΠΟΤΕ δεν μόνιασε η κορυφή, ποτέ και η βάση. Έδιναν το σύνθημα οι αντιπολιτευόμενοι και γέμιζαν οι πλατείες με διαδηλωτές. Έριχναν το... σύνθημα οι συνδικαλιστές και άδειαζαν οι χώροι δουλειάς. Αξίωναν οι απεργοί, έδιναν οι κυβερνήσεις, βροχή τα επιδόματα, κι αν κάποιος κλάδος «ταπεινός» δεν μπορούσε να εκβιάσει, τραβούσε στη δουλειά και στη μοίρα του. Με τα δανεικά να μας…λύνουν τα προβλήματα και με το μάτι των κατακερματισμένων «ιδεολογικά» ελλήνων στην επόμενη τετραετία.
ΟΛΑ πήγαιναν…μια χαρά, μέχρι που το μπαλόνι έσκασε και οι δανειστές μας ζητάνε τα λεφτά τους. Με τη λογική της τράπεζας που σου δανείζει και με τους μηχανισμούς πίεσης που σε αναγκάζει να ξενυχτάς. Και, βέβαια, ο νεοέλληνας του άρπα κόλλα και της αρπαχτής δεν πολυσκοτίσθηκε για τα κοινά. Πετάχτηκε ως την…Ελβετία και ο μικροκαταθέτης μιμούμενος τους «μεγάλους» και περιμένει. Την πτώση που θα’ ναι ηχηρή και «αποδοτική». Θα πάρει κι αυτός το μερτικό του, θα νιώσει το συναίσθημα του αφέντη. Με το ευρώ να σκίζει τη θάλασσα της δραχμής κι αυτός στο τιμόνι ανάμεσα σε ακούραστους κωπηλάτες.
ΔΥΝΑΜΕΙΣ κρυφές και φανερές μας πάνε στα βράχια και κάποιοι προσεύχονται στον θεό της Ελλάδας, άλλοι πάλι, βρεμένοι ως το κόκαλο και ‘ξοφλημένοι ψηφίζουν ό,τι «χρειάζεται» για την επιτάχυνση. Δεν έχουν κάτι να τρομάξουν απ’ την πτώχευση κι ούτε δραχμή, ούτε ευρώ στο πορτοφόλι.
ΛΕΣ να το υποψιάζονται οι πολιτικοί μας ποιος και πώς κινεί τα νήματα; Αυτοί δεν θέλουν να το μάθουν και μόνο για την ψήφο ξενυχτάνε. Γι αυτό κι εμείς αφήνουμε τη φαντασία μας να οργιάσει. Χωρίς στοιχεία, ωστόσο, με το μάτι στην υπερπόντια «προστάτιδα» που κουμαντάρει τον κόσμο.
ΚΙ αν η Αμερικάνοι έχουν…διαφορές με την Ε.Ε. και δρομολόγησαν τη διάλυσή της, το ίδιο επιχειρούν και οι Ευρωπαίοι συνεταίροι σε βάρος μας. Με τη συμβολή και την…συνεισφορά μας. Το’ χαν καημό οι Ευρωπαίοι να στήσουν τις «Ηνωμένες τους Πολιτείες» για να αντιμάχονται τις ΗΠΑ (με την…άδειά τους) αλλά οι μακρινοί πιστολέρο που, άμα λάχει βομβαρδίζουν (με το ΝΑΤΟ τους) την Ευρώπη κινούν τα νήματα, ελέγχουν και κατευθύνουν τα πράγματα.
ΠΑΡΑΠΕΡΑ δεν προχωράμε (δεν μπορούμε) και μόνο τα «ημέτερα» τσακάλια και τα καμώματά τους παρακολουθούμε. Με την ψυχή στα δόντια μη χρεοκοπήσουμε (και στα «χαρτιά») κι αυτοί με τον καημό τους. Τα ποσοστά που θα τους χαρίσουν χαρτοφυλάκια και έδρες στον «παράδεισο» των προνομίων, λίγο πριν η Ελλάδα πεθάνει.
