Γι’ αυτό και υποθέτουμε ότι τα χρώματά τους εξυπηρετούσαν τις ίδιες ανάγκες με αυτές των σημερινών ζώων, για παράδειγμα, το καμουφλάζ, ή την επικοινωνία με τα ομοειδή.
Ένας δεινόσαυρος που ζούσε εν μέσω πυκνής βλάστησης μπορούμε να εικάσουμε ότι θα είχε πρασινωπό ή καφετί χρώμα, και ίσως επίσης να είχε βούλες ή λωρίδες συγκεκριμένου χρώματος, που θα τον βοηθούσαν να κρύβεται ανάμεσα στα φύλλα ή στη σκιά. Οι δεινόσαυροι που ζούσαν σε ακάλυπτα τοπία θα πρέπει να είχαν χρώματα παρόμοια με αυτά που έχουν σήμερα τα ζώα της σαβάνας.
Το δέρμα διατηρείται σε απολιθώματα μόνο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις. Αυτό μπορεί να συμβεί στην περίπτωση που ένα νεκρό ζώο πρόλαβε να μουμιοποιηθεί πριν εξελιχθεί η διαδικασία απολίθωσής του. Πάντως, έχουν βρεθεί κατά καιρούς φολίδες ή επιδερμίδα από διάφορα είδη δεινοσαύρων, και είναι ξεκάθαρο ότι οι δεινόσαυροι είχαν δέρμα παρόμοιο με αυτό των σημερινών ερπετών.
Η σύσταση ορισμένων φολίδων οδήγησε ερευνητές να υποστηρίξουν ότι αυτές θα πρέπει να έφεραν κάποια χρωστική ουσία, αλλά ενδείξεις για συγκεκριμένα χρώματα δεν έχουν βρεθεί ποτέ, αφού η χρωστική διασπάται γρήγορα και τα απολιθώματα παίρνουν το χρώμα των πετρωμάτων μέσα στα οποία απολιθώνονται. Κατά συνέπεια, οι γνώσεις μας για το χρώμα των δεινοσαύρων είναι ελλιπείς, κι έτσι οι επιστήμονες βασίζονται κυρίως σε υποθέσεις.
