Με την ολόπλευρη στήριξη του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου...
της εγχώριας διαπλοκής και των ΜΜΕ και κατεξοχήν του Δ' Ράιχ και των δανειστών μας, συγκροτήθηκε το νεοφιλελεύθερο μέτωπο για να «αναχαιτισθεί» η καλπάζουσα δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ. Ο «κατ’ όναρ» αυτοδυνάμως πρωθυπουργεύσας Α. Σαμαράς, αφού κατάφερε να απαξιώσει και να διαλύσει τη ΝΔ μέσα σε λίγους μήνες από τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου, τώρα επιχειρεί να ορθώσει το συστημικό ανάχωμα με πρόσωπα και κόμματα που αποδοκίμασε, πριν από λίγες ημέρες, ο ελληνικός λαός.
Ο Βενιζέλος, μπορεί να δηλώνει ότι, το ΠΑΣΟΚ δεν είναι τσόντα κανενός, αλλά ο στόχος του είναι να λειτουργήσει ως μπαλαντέρ σε μια ελεγχόμενη, νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση συνεργασίας, που θα συνεχίσει την ίδια ολέθρια πολιτική του Μνημονίου.
Στη ΝΔ συνυπάρχουν, όπως τις κατάγραψε ο Αλ. Μπίστης, στην «Αυγή», τουλάχιστον επτά συνιστώσες και έξι πρώην πρόεδροι κομμάτων ή επικεφαλής οργανώσεων [Ν. Μπακογιάννη (Δημοκρατική Συμμαχία), Δ. Αβραμόπουλος (Κόμμα Ελεύθερων Πολιτών), Μ. Βορίδης (Πατριωτικό Μέτωπο), Φ. Κρανιδιώτης (Δίκτυο 21), Κ. Καραμανλής και όλοι αυτοί υπό τον Α. Σαμαρά (ΝΔ / Πολιτική Άνοιξη)], καθώς και το ακέφαλο μα διακριτό μόρφωμα των βουλευτών που αποχώρησαν από τον ΛΑΟΣ. Αν δε συνυπολογίσουμε τη συνιστώσα των φίλων του Χριστοφοράκου (Siemens), τη συνιστώσα των εφοπλιστών, των μεγαλοεργολάβων / εκδοτών και των τραπεζιτών, η Ν.Δ. είναι ένα συνονθύλευμα ρευμάτων της λαϊκής δεξιάς, της κεντροδεξιάς, του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και της εθνικιστικής ακροδεξιάς. Η στρατηγική του Σαμαρά, πέρα από την τρομοκρατία και τους εκβιασμούς φαίνεται να έλκει την έμπνευσή της από την παρωχημένη μετεμφυλιακή διάκριση σε εθνικόφρονες και κομμουνιστές. Η απειλή, για παράδειγμα, ότι «οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια» ηχεί γελοία όταν τα σπίτια σήμερα κατάσχονται από τις τράπεζες, λόγω Μνημονίου!
Ο Γ. Χαρβαλιάς, μέσα από την εφημερίδα «Ελεύθερο τύπο», προειδοποιεί το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο της χώρας, πως «με όρους παρωχημένης, εμφυλιοπολεμικής αντιπαράθεσης θα έρθει αντιμέτωπο με νέες οδυνηρές εκπλήξεις»! «Η επίκληση του κομμουνιστικού κινδύνου -συνεχίζει- δεν λέει απολύτως τίποτα στις νεότερες γενιές που μεγάλωσαν μετά την πτώση του Τείχους. Και σε αυτές ακριβώς τις γενιές των σημερινών 25άρηδων τα (πρώην) μεγάλα κόμματα εξουσίας είναι που καταγράφουν μονοψήφια ποσοστά προτίμησης». Αλλά, μήπως ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος, που συμφώνησαν και συνομολόγησαν την εφιαλτική πολιτική του Μνημονίου, μπορούν να πείσουν τους άνεργους, τους καταστραμμένους και τους νεόπτωχους; Ουδείς άλλος, πλην των σφογγοκολάριών τους πιστεύει, πως είναι ικανοί να διαπραγματευτούν έστω κι έναν όρο του Μνημονίου!
