Προχωράμε με αισιοδοξία στην εκλογική μάχη. Με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, τις κρίσιμες αυτές 22 μέρες που απομένουν. Κυρίως με... εμπιστοσύνη στην κρίση του ελληνικού λαού που είχε τη δυνατότητα από τις 6 Μαΐου να αξιολογήσει συμπεριφορές, να μετρήσει τη συνέπεια λόγων και έργων, την αξιοπιστία κάθε πολιτικής δύναμης.
Είδε και έμαθε πολλά ο λαός μας αυτές τις πυκνές σε εξελίξεις ημέρες. Είδε τα δυο βασικά συνθήματα με τα οποία έφτασαν στις κάλπες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ από την μια και ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, να καταρρέουν μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα. Η πιστή, μέχρι κεραίας, εφαρμογή του μνημονίου οδήγησε σε συρρίκνωση τη ΝΔ και σε συντριβή το ΠΑΣΟΚ, τους υπαίτιους και ένοχους της κατάστασης της χώρας. Η μονομερής καταγγελία του μνημονίου και η προσδοκία επαναφοράς των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ σε εκλογική επιτυχία αλλά τώρα – όπως συμβαίνει πάντα με τα ψεύτικα λόγια – οδηγεί την ηγεσία του από την μια αντίφαση στην άλλη και από την μια υπαναχώρηση στην άλλη.
Ουσιαστικά όλη η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τους ρεαλιστικούς στόχους που θέσαμε προεκλογικά και το δίπολο που με συνέπεια υποστηρίξαμε: δηλαδή παραμονή της χώρας στο ευρώ και σταδιακή απαγκίστρωση από τις δυσμενείς επιπτώσεις του μνημονίου. Θυμίζουμε στους Έλληνες πολίτες ότι τότε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μας έλεγαν ότι αυτά τα πράγματα – δηλαδή η σταδιακή αποδέσμευση – δεν γίνονται ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε την θέση μας μειωμένης ριζοσπαστικότητας. Τώρα όλοι έρχονται στα λόγια μας. Και οι πολίτες μας εμπιστεύονται, όλο και περισσότερο, γιατί εμείς ούτε τους οδηγήσαμε σε παθητική στάση ούτε τους καλλιεργήσαμε ψευδαισθήσεις. Τους είπαμε την αλήθεια .
Το δεύτερο ζήτημα - που απασχόλησε τους πολίτες και με ακόμα πιο εκρηκτικό τρόπο θα είναι στο τραπέζι μετά τις 17 Ιουνίου - είναι αν η χώρα θα έχει κυβέρνηση. Και θέλω να το πω πολύ καθαρά : όση ευθύνη έχουν όσοι οδήγησαν την χώρα και την κοινωνία στα αδιέξοδα του μνημονίου και τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της φτώχειας, άλλη τόση έχουν πλέον και εκείνοι που αρνήθηκαν στην χώρα και τους εργαζόμενους το δικαίωμα να έχουν μια κυβέρνηση και την έριξαν στην περιπέτεια των επαναληπτικών εκλογών.
Και τα αποτελέσματα της παρατεινόμενης ακυβερνησίας συμπληρώνουν την μνημονιακή καταστροφή: άδεια ταμεία, ουσιαστικά στάση πληρωμών του δημοσίου, νέες περικοπές στις συντάξεις, μετενέργεια, πλήγμα στη διεθνή εικόνα της χώρας, ενίσχυση των σεναρίων για επιστροφή στη δραχμή. Κινδυνολογία αλλά και πραγματικοί κίνδυνοι συνυπάρχουν και ο πολίτης νοιώθει την πίεση των πραγμάτων στο πετσί του.
Θα το πω για μια ακόμα φορά : Εμείς κάναμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας για να μην πάμε σε εκλογές και να έχει η χώρα κυβέρνηση η οποία θα ενσωμάτωνε το σύνθετο μήνυμα των εκλογών. Ουσιαστικά, χωρίς να έχουμε τυπικά το δικαίωμα, σηκώσαμε από κάτω τη διερευνητική εντολή και γύρω από την πρόταση μας για οικουμενική κυβέρνηση κινήθηκε όλη η συζήτηση.
Προηγουμένως, όταν η διερευνητική εντολή ήταν στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ δώσαμε τη στήριξή μας σε μια κυβέρνηση με ισχυρή την παρουσία της Αριστεράς, η οποία βεβαίως θα έπρεπε να έχει ευρεία λαϊκή και κοινοβουλευτική νομιμοποίηση. Αποδείχθηκε ότι το τελευταίο πράγμα που είχε στο μυαλό του ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η συγκρότηση κυβέρνησης, Από την πρώτη στιγμή είχε αποφασίσει να σύρει τη χώρα σε εκλογές και πάλι όχι για να κυβερνήσει, αλλά για να παραμείνει στην αντιπολίτευση.
Σε αυτό το σημείο θέλω να απευθυνθώ σε εκείνους τους πολίτες που ενώ επικροτούν την υπεύθυνη στάση της ΔΗΜ.ΑΡ, προχώρησαν ένα βήμα παραπάνω και μας ζήτησαν - μετά την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε οποιαδήποτε λύση - να σηκώσουμε την εντολή και να σχηματίσουμε κυβέρνηση με όσους συμφωνούσαν στο δίπολο : παραμονή στο ευρώ και σταδιακή αποδέσμευση-απαγκίστρωση από το μνημόνιο.
Καταλαβαίνω την αγωνία τους για τον πολύτιμο χρόνο που χάνεται , για την ανάγκη να σχηματιστεί αμέσως κυβέρνηση και θέλω να τους πω ότι η άρνησή μας δεν οφείλεται σε ευθυνοφοβία. Κάθε άλλο. Οφείλεται στην εκτίμηση μας ότι αυτή η κυβέρνηση που εκ των πραγμάτων θα στηριζόταν στις δυνάμεις που ηττήθηκαν, λόγω της προσήλωσής τους στο μνημόνιο, δεν θα είχε ευρεία λαϊκή νομιμοποίηση, δεν θα μπορούσε να σταθεί, σύντομα θα κατέρρεε ενώ θα άφηνε παράλληλα χώρο για ανέξοδη και ανεύθυνη δημαγωγία.
Εμείς με το 6,11% κάναμε ό,τι μπορούσαμε – και περισσότερο από ό,τι μας επέτρεπε η δύναμή μας – για να έχει ο τόπος κυβέρνηση και μάλιστα με προοδευτικό πρόσημο, δεσμευμένη σε πρόγραμμα που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του λαού όπως εκφράστηκαν από το εκλογικό αποτέλεσμα. Δικαιολογημένα μπορούμε να πούμε στους πολίτες: δώστε μας μεγαλύτερη δύναμη αυτή την φορά για να επιβάλουμε λύση. Εμείς έχουμε την θέληση – και το αποδείξαμε – να είμαστε ο ρυθμιστικός παράγοντας. Δώστε μας εντολή για λύση.
Προχωράμε, λοιπόν, σε εκλογές, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε το κομματικό του συμφέρον πάνω από όλα. Θέλω να επιστήσω την προσοχή σας στο σκηνικό που προσπαθούν διάφορες πολιτικές δυνάμεις να διαμορφώσουν και που ο λαός πρέπει να αποτρέψει. Πρόκειται για μια καρικατούρα δικομματισμού, για ένα επικίνδυνο λαϊκίστικο δίπολο που αποσκοπεί στην παγίδευση των πολιτών. Από την μια οι συσπειρωμένες δυνάμεις της «δεξιάς πολυκατοικίας» που ξαναμπαίνουν στα διαμερίσματα, όχι γιατί συμφωνούν μεταξύ τους αλλά για να διεκδικήσουν την πρώτη θέση, επισείοντας τον κίνδυνο μιας αριστεράς που κινείται σε αντιευρωπαϊκή τροχιά.
Η δεξιά θα κινηθεί με τις γνωστές νεοφιλελεύθερες συνταγές, με τις οποίες κινείται η δεξιά στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να έχει οδηγηθεί η ΕΕ σε αδιέξοδα. Είναι η πολιτική που αρχίζει ακόμα και στην Γερμανία να ηττάται. Αλλά συνεχίζει να απειλεί και απαράδεκτα να παρεμβαίνει σε βάρος της χώρας, όπως συνέβη και χθες με την απαράδεκτη απειλή και εκβιαστική δήλωση του εκπροσώπου του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Μάρτιν Κότχαους, ότι η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή για εξωτερική χρηματοδότηση.
Και θα είναι παράδοξο να επικρατήσει αυτή την στιγμή – έστω και προσωρινά – στη χώρα μας, που τόσο υπέφερε από τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, που εφάρμοσαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Είναι μια αμετανόητη δεξιά του χτες, χωρίς πρόγραμμα και όραμα για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Όμως ο κίνδυνος ενίσχυσης της «δεξιάς πολυκατοικίας» είναι υπαρκτός, αν απέναντι σε αυτή την δεξιά οι πολίτες βλέπουν μόνο τον πόλο μιας λαϊκίστικης και ανεύθυνης αριστεράς, που ανοιχτά ερωτοτροπεί με την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή στην δραχμή. Αυτή η αριστερά δεν έχει οικονομικό πρόγραμμα ή μάλλον έχει όσα προγράμματα έχουν οι συνιστώσες της και κάθε φορά που οι εκπρόσωποι της προσπαθούν να γίνουν συγκεκριμένοι σπέρνουν σύγχυση και πανικό. Αυτή η αριστερά την μια μιλάει για καταγγελία του μνημονίου, την άλλη για επαναδιαπραγμάτευση, ενώ όταν απευθύνεται στον Μπαρόζο περιορίζεται στην επανεξέταση. Τελευταία μας είπε εννοεί «πολιτική» και όχι «νομική καταγγελία» του μνημονίου. Με δυο λόγια, ψαρεύει στα θολά νερά. Αυτή η Αριστερά αναπαράγει τις χειρότερες παραδόσεις της παραδοσιακής αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ και κλείνει το μάτι στον λαϊκισμό. Αυτή η Αριστερά ζητάει ψήφο για να μείνει στην αντιπολίτευση, τρέμει στην ιδέα ότι υπάρχει περίπτωση να κυβερνήσει. Όταν λέει «κυβέρνηση της Αριστεράς» εννοεί «μένουμε στην ασφάλεια της αντιπολίτευσης». Αυτή η Αριστερά δεν είναι η δική μας Αριστερά και ας μην ματαιοπονούν με «επιθέσεις φιλίας».
Αυτό το ψευδεπίγραφο δίπολο, από τη μια η νεοφιλελεύθερη δεξιά που έχει φορέσει φιλοευρωπαϊκό μανδύα και από την άλλη η λαϊκίστικη- αντιευρωπαϊκή στην ουσία της- αριστερά εξυπηρετεί και τους δύο. Η δεξιά θα κακοποιήσει την υπόθεση του ευρωπαϊσμού, αλλά θα εισπράξει από τον φόβο απέναντι στην ανεύθυνη Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θέλει - γιατί δεν μπορεί - να κυβερνήσει, θα περιοριστεί να καθίσει στις δάφνες της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό είναι το σχέδιο που βολεύει και τους δυο.
Η δεξιά θα προβάλλει μόνο το δίλημμα ευρώ η δραχμή και ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο το δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο. Το πραγματικό δίλημμα όμως είναι άλλο: σταδιακή αποδέσμευση-απαγκίστρωση και επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου με ευρώ ή καταγγελία μονομερής και δραχμή;
Θέλω να είμαι κατηγορηματικός : δεν θα πάμε σε εκλογές με μόνο αυτούς τους δυο πόλους. Ο πολίτης θα έχει μπροστά του ένα τρίτο πόλο, αριστερό και ευρωπαϊκό, δημοκρατικό και σοσιαλιστικό, βαθειά μεταρρυθμιστικό. Αλλιώς η χώρα θα μπει σε μεγαλύτερες περιπέτειες.
Η ΔΗΜΑΡ σηκώνει την σημαία αυτού του τρίτου πόλου και δίνει διέξοδο στους πολίτες εκείνους που αρνούνται να παγιδευτούν στην καρικατούρα του δικομματισμού που προσπαθούν να στήσουν.
Καλώ όλους τους πολίτες που εμφορούνται από τις ιδέες του αριστερού ευρωπαϊσμού, που πιστεύουν στην ανάγκη προοδευτικών μεταρρυθμίσεων να έρθουν δίπλα μας, να μας δώσουν δύναμη και να πάρουν δύναμη και θάρρος από την αποφασιστικότητα μας.
Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία: Όχι μόνο θα αντέξουμε στην επιχειρούμενη τεχνητή πόλωση αλλά το εκλογικό αποτέλεσμα θα δώσει το έναυσμα για τη συγκρότηση μιας πανίσχυρης μεταρρυθμιστικής παράταξης του δημοκρατικού σοσιαλισμού, που γύρω της θα συγκεντρωθούν οι πιο ζωντανές, τίμιες και δημιουργικές δυνάμεις της χώρας, μιας παράταξης που πολύ σύντομα θα πάρει τις τύχες της Ελλάδας στα χέρια της. Ναι, είναι φιλόδοξος ο στόχος, αλλά πιστέψτε με είναι στο χέρι μας να τον κάνουμε πραγματικότητα.
Προσπάθησε χτες και ο κ. Βενιζέλος να εμφανιστεί ως λύση απέναντι στην καρικατούρα του δικομματισμού. Πέφτει στο κενό, η προσπάθεια του καθώς δεν πείθει κανένα η όψιμη ρητορική κατά της Νέας Δημοκρατίας. Εγκλωβισμένος και στις προσωπικές δεσμεύσεις του για το μνημόνιο, αμήχανος μετά την εκλογική αποτυχία δεν μπορεί να κινητοποιήσει τον δημοκρατικό κόσμο της ευρύτερης αριστεράς, της «κεντροαριστεράς», όπως την ονομάζει.
Τώρα αναδεικνύεται ο πολιτικός ρόλος της ΔΗΜΑΡ.
Η Δημοκρατικά Αριστερά είναι ο αξιόπιστος αντίπαλος του νεοφιλελευθερισμού, με πολιτικούς και προγραμματικούς όρους. Για αυτό η ανάδειξη της ΔΗΜΑΡ στον τρίτο πόλο της πολιτικής ζωής απελευθερώνει τους πολίτες από φθαρμένα σχήματα και αφερέγγυα πρόσωπα.
Προχωρώντας προς τις εκλογές ο πολίτης θέλει αυτή την φορά καθαρές εξηγήσεις και δεσμεύσεις. Αυτή την φορά θα ακούσει περισσότερο τα προγράμματα και λιγότερο τα συνθήματα. Γιατί και από την εξαιρετικά χρήσιμη εμπειρία των διερευνητικών εντολών έγινε σοφότερος, γνώρισε την κραυγαλέα απόσταση λόγων και έργων.
Εμείς λοιπόν δεσμευόμαστε να κινηθούμε σταθερά στις δύο αλληλοσυμπληρούμενες κατευθύνσεις: Μέσα στην Ευρώπη και το ευρώ και σταδιακή αποδέσμευση από το μνημόνιο. Θα αξιοποιήσουμε το ευνοϊκότερο πολιτικό κλίμα που υπάρχει στην Ευρώπη μετά το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γαλλία και την υποχώρηση των συντηρητικών δυνάμεων στην Γερμανία, θα διαπραγματευτούμε σκληρά για τα συμφέροντα των εργαζομένων και δεν θα θέσουμε σε κίνδυνο την θέση της χώρας μέσα στην ευρωζώνη.
Σε άμεση προτεραιότητα θα διαπραγματευτούμε για την επιμήκυνση μέχρι το 2017 του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής για να πάρει ο τόπος μια βαθειά ανάσα. Θα προτάξουμε την κατάργηση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου για την μείωση των κατώτατων μισθών που συμπαρέσυρε όλες τις αμοιβές προς τα κάτω και θα επαναφέρουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τη μετενέργεια.
Οι δεσμεύσεις για νέα μέτρα τον Ιούνιο του 2012 με στόχευση τις συντάξεις και το κοινωνικό κράτος , θα παλέψουμε για να υποκατασταθούν από :
Περικοπές των δημοσίων δαπανών με στόχο μείωση 4 δις που αφορούν σε αμυντικές δαπάνες, νοσοκομειακή και φαρμακευτική δαπάνη που βρίσκεται σε μαύρη τρύπα και δεν αφορά στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ασφαλισμένων που δεινοπαθούν, και ό,τι αφορά στη δημόσια διοίκηση μόνο κατά το σημαντικό σκέλος της καταπολέμησης της σπατάλης και της ανορθολογικής διαχείρισης πόρων και όχι με περικοπές μισθών και δαπανών στο κοινωνικό κράτος.
Καταπολέμηση της διαφθοράς μέσω των νέων συστημάτων ελέγχου των δημοσίων δαπανών και των διαγωνισμών, με στόχο μείωση κατά 2 δις του ποσού των δημόσιων προμηθειών.
Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής που υπολογίζεται στο 30% του ΑΕΠ με στόχο να συλληφθεί το 1/3 και να προστεθούν στα έσοδα 6 δις.
Αυτά θα είναι τα άμεσα μέτρα και η επαναδιαπραγμάτευση θα συνεχίζεται. Και θέλω να το επαναλάβω και να δεσμευτώ : η χώρα για να διαπραγματευτεί και να προχωρήσει στην σταδιακή αποδέσμευση από το μνημόνιο και τους επαχθείς όρους του πρέπει να έχει κυβέρνηση. Και όσο ισχυρότερη βγει η ΔΗΜΑΡ και ο τρίτος πόλος που συγκροτεί από την κάλπη, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να σχηματιστεί προοδευτική κυβέρνηση ικανή να κρατήσει τη χώρα μέσα στην Ευρώπη και να προχωρήσει στη σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο.
Και θέλω επίσης να το ξεκαθαρίσω προς πάσα κατεύθυνση ώστε να ξέρουν οι πολίτες τι ψηφίζουν. Σε ό,τι μας αφορά δεν θα επιτρέψουμε να μπει η χώρα σε περιπέτειες με τρίτες κατά σειρά εκλογές. Η χώρα πρέπει να έχει κυβέρνηση και εμείς θα συμβάλουμε προς αυτή την κατεύθυνση με όποιον τρόπο κρίνουμε προσφορότερο .
Το κλειδί το κρατάνε οι πολίτες στα χέρια τους στις 17 Ιουνίου. Όσο πιο ισχυρή είναι η ΔΗΜΑΡ τόσο πιο προοδευτική, αποτελεσματική και σταθερή θα είναι η κυβέρνηση. Απευθύνομαι στους πολίτες που μας παρακολούθησαν όλο αυτό το διάστημα και είδαν τη συνέπεια λόγων και έργων που επιδείξαμε και τους λέω: αυτή την φορά μην διστάσετε, τώρα πια ξέρετε ότι η ψήφος σας στην ΔΗΜΑΡ σίγουρα θα πιάσει τόπο. Δώστε την χωρίς δισταγμό, είναι ψήφος ευθύνης για τον τόπο, για τους εργαζόμενους , για τους πολίτες. Είναι δύναμη για να πορευτεί η χώρα και η κοινωνία μπροστά, αφήνοντας πίσω τα συντρίμμια της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Είναι δύναμη για την Ελλάδα στην Ευρώπη, με την κοινωνία όρθια και ζωντανή.
Είδε και έμαθε πολλά ο λαός μας αυτές τις πυκνές σε εξελίξεις ημέρες. Είδε τα δυο βασικά συνθήματα με τα οποία έφτασαν στις κάλπες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ από την μια και ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, να καταρρέουν μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα. Η πιστή, μέχρι κεραίας, εφαρμογή του μνημονίου οδήγησε σε συρρίκνωση τη ΝΔ και σε συντριβή το ΠΑΣΟΚ, τους υπαίτιους και ένοχους της κατάστασης της χώρας. Η μονομερής καταγγελία του μνημονίου και η προσδοκία επαναφοράς των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ σε εκλογική επιτυχία αλλά τώρα – όπως συμβαίνει πάντα με τα ψεύτικα λόγια – οδηγεί την ηγεσία του από την μια αντίφαση στην άλλη και από την μια υπαναχώρηση στην άλλη.
Ουσιαστικά όλη η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τους ρεαλιστικούς στόχους που θέσαμε προεκλογικά και το δίπολο που με συνέπεια υποστηρίξαμε: δηλαδή παραμονή της χώρας στο ευρώ και σταδιακή απαγκίστρωση από τις δυσμενείς επιπτώσεις του μνημονίου. Θυμίζουμε στους Έλληνες πολίτες ότι τότε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μας έλεγαν ότι αυτά τα πράγματα – δηλαδή η σταδιακή αποδέσμευση – δεν γίνονται ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε την θέση μας μειωμένης ριζοσπαστικότητας. Τώρα όλοι έρχονται στα λόγια μας. Και οι πολίτες μας εμπιστεύονται, όλο και περισσότερο, γιατί εμείς ούτε τους οδηγήσαμε σε παθητική στάση ούτε τους καλλιεργήσαμε ψευδαισθήσεις. Τους είπαμε την αλήθεια .
Το δεύτερο ζήτημα - που απασχόλησε τους πολίτες και με ακόμα πιο εκρηκτικό τρόπο θα είναι στο τραπέζι μετά τις 17 Ιουνίου - είναι αν η χώρα θα έχει κυβέρνηση. Και θέλω να το πω πολύ καθαρά : όση ευθύνη έχουν όσοι οδήγησαν την χώρα και την κοινωνία στα αδιέξοδα του μνημονίου και τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της φτώχειας, άλλη τόση έχουν πλέον και εκείνοι που αρνήθηκαν στην χώρα και τους εργαζόμενους το δικαίωμα να έχουν μια κυβέρνηση και την έριξαν στην περιπέτεια των επαναληπτικών εκλογών.
Και τα αποτελέσματα της παρατεινόμενης ακυβερνησίας συμπληρώνουν την μνημονιακή καταστροφή: άδεια ταμεία, ουσιαστικά στάση πληρωμών του δημοσίου, νέες περικοπές στις συντάξεις, μετενέργεια, πλήγμα στη διεθνή εικόνα της χώρας, ενίσχυση των σεναρίων για επιστροφή στη δραχμή. Κινδυνολογία αλλά και πραγματικοί κίνδυνοι συνυπάρχουν και ο πολίτης νοιώθει την πίεση των πραγμάτων στο πετσί του.
Θα το πω για μια ακόμα φορά : Εμείς κάναμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας για να μην πάμε σε εκλογές και να έχει η χώρα κυβέρνηση η οποία θα ενσωμάτωνε το σύνθετο μήνυμα των εκλογών. Ουσιαστικά, χωρίς να έχουμε τυπικά το δικαίωμα, σηκώσαμε από κάτω τη διερευνητική εντολή και γύρω από την πρόταση μας για οικουμενική κυβέρνηση κινήθηκε όλη η συζήτηση.
Προηγουμένως, όταν η διερευνητική εντολή ήταν στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ δώσαμε τη στήριξή μας σε μια κυβέρνηση με ισχυρή την παρουσία της Αριστεράς, η οποία βεβαίως θα έπρεπε να έχει ευρεία λαϊκή και κοινοβουλευτική νομιμοποίηση. Αποδείχθηκε ότι το τελευταίο πράγμα που είχε στο μυαλό του ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η συγκρότηση κυβέρνησης, Από την πρώτη στιγμή είχε αποφασίσει να σύρει τη χώρα σε εκλογές και πάλι όχι για να κυβερνήσει, αλλά για να παραμείνει στην αντιπολίτευση.
Σε αυτό το σημείο θέλω να απευθυνθώ σε εκείνους τους πολίτες που ενώ επικροτούν την υπεύθυνη στάση της ΔΗΜ.ΑΡ, προχώρησαν ένα βήμα παραπάνω και μας ζήτησαν - μετά την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε οποιαδήποτε λύση - να σηκώσουμε την εντολή και να σχηματίσουμε κυβέρνηση με όσους συμφωνούσαν στο δίπολο : παραμονή στο ευρώ και σταδιακή αποδέσμευση-απαγκίστρωση από το μνημόνιο.
Καταλαβαίνω την αγωνία τους για τον πολύτιμο χρόνο που χάνεται , για την ανάγκη να σχηματιστεί αμέσως κυβέρνηση και θέλω να τους πω ότι η άρνησή μας δεν οφείλεται σε ευθυνοφοβία. Κάθε άλλο. Οφείλεται στην εκτίμηση μας ότι αυτή η κυβέρνηση που εκ των πραγμάτων θα στηριζόταν στις δυνάμεις που ηττήθηκαν, λόγω της προσήλωσής τους στο μνημόνιο, δεν θα είχε ευρεία λαϊκή νομιμοποίηση, δεν θα μπορούσε να σταθεί, σύντομα θα κατέρρεε ενώ θα άφηνε παράλληλα χώρο για ανέξοδη και ανεύθυνη δημαγωγία.
Εμείς με το 6,11% κάναμε ό,τι μπορούσαμε – και περισσότερο από ό,τι μας επέτρεπε η δύναμή μας – για να έχει ο τόπος κυβέρνηση και μάλιστα με προοδευτικό πρόσημο, δεσμευμένη σε πρόγραμμα που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του λαού όπως εκφράστηκαν από το εκλογικό αποτέλεσμα. Δικαιολογημένα μπορούμε να πούμε στους πολίτες: δώστε μας μεγαλύτερη δύναμη αυτή την φορά για να επιβάλουμε λύση. Εμείς έχουμε την θέληση – και το αποδείξαμε – να είμαστε ο ρυθμιστικός παράγοντας. Δώστε μας εντολή για λύση.
Προχωράμε, λοιπόν, σε εκλογές, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε το κομματικό του συμφέρον πάνω από όλα. Θέλω να επιστήσω την προσοχή σας στο σκηνικό που προσπαθούν διάφορες πολιτικές δυνάμεις να διαμορφώσουν και που ο λαός πρέπει να αποτρέψει. Πρόκειται για μια καρικατούρα δικομματισμού, για ένα επικίνδυνο λαϊκίστικο δίπολο που αποσκοπεί στην παγίδευση των πολιτών. Από την μια οι συσπειρωμένες δυνάμεις της «δεξιάς πολυκατοικίας» που ξαναμπαίνουν στα διαμερίσματα, όχι γιατί συμφωνούν μεταξύ τους αλλά για να διεκδικήσουν την πρώτη θέση, επισείοντας τον κίνδυνο μιας αριστεράς που κινείται σε αντιευρωπαϊκή τροχιά.
Η δεξιά θα κινηθεί με τις γνωστές νεοφιλελεύθερες συνταγές, με τις οποίες κινείται η δεξιά στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να έχει οδηγηθεί η ΕΕ σε αδιέξοδα. Είναι η πολιτική που αρχίζει ακόμα και στην Γερμανία να ηττάται. Αλλά συνεχίζει να απειλεί και απαράδεκτα να παρεμβαίνει σε βάρος της χώρας, όπως συνέβη και χθες με την απαράδεκτη απειλή και εκβιαστική δήλωση του εκπροσώπου του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Μάρτιν Κότχαους, ότι η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή για εξωτερική χρηματοδότηση.
Και θα είναι παράδοξο να επικρατήσει αυτή την στιγμή – έστω και προσωρινά – στη χώρα μας, που τόσο υπέφερε από τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, που εφάρμοσαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Είναι μια αμετανόητη δεξιά του χτες, χωρίς πρόγραμμα και όραμα για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Όμως ο κίνδυνος ενίσχυσης της «δεξιάς πολυκατοικίας» είναι υπαρκτός, αν απέναντι σε αυτή την δεξιά οι πολίτες βλέπουν μόνο τον πόλο μιας λαϊκίστικης και ανεύθυνης αριστεράς, που ανοιχτά ερωτοτροπεί με την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή στην δραχμή. Αυτή η αριστερά δεν έχει οικονομικό πρόγραμμα ή μάλλον έχει όσα προγράμματα έχουν οι συνιστώσες της και κάθε φορά που οι εκπρόσωποι της προσπαθούν να γίνουν συγκεκριμένοι σπέρνουν σύγχυση και πανικό. Αυτή η αριστερά την μια μιλάει για καταγγελία του μνημονίου, την άλλη για επαναδιαπραγμάτευση, ενώ όταν απευθύνεται στον Μπαρόζο περιορίζεται στην επανεξέταση. Τελευταία μας είπε εννοεί «πολιτική» και όχι «νομική καταγγελία» του μνημονίου. Με δυο λόγια, ψαρεύει στα θολά νερά. Αυτή η Αριστερά αναπαράγει τις χειρότερες παραδόσεις της παραδοσιακής αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ και κλείνει το μάτι στον λαϊκισμό. Αυτή η Αριστερά ζητάει ψήφο για να μείνει στην αντιπολίτευση, τρέμει στην ιδέα ότι υπάρχει περίπτωση να κυβερνήσει. Όταν λέει «κυβέρνηση της Αριστεράς» εννοεί «μένουμε στην ασφάλεια της αντιπολίτευσης». Αυτή η Αριστερά δεν είναι η δική μας Αριστερά και ας μην ματαιοπονούν με «επιθέσεις φιλίας».
Αυτό το ψευδεπίγραφο δίπολο, από τη μια η νεοφιλελεύθερη δεξιά που έχει φορέσει φιλοευρωπαϊκό μανδύα και από την άλλη η λαϊκίστικη- αντιευρωπαϊκή στην ουσία της- αριστερά εξυπηρετεί και τους δύο. Η δεξιά θα κακοποιήσει την υπόθεση του ευρωπαϊσμού, αλλά θα εισπράξει από τον φόβο απέναντι στην ανεύθυνη Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θέλει - γιατί δεν μπορεί - να κυβερνήσει, θα περιοριστεί να καθίσει στις δάφνες της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό είναι το σχέδιο που βολεύει και τους δυο.
Η δεξιά θα προβάλλει μόνο το δίλημμα ευρώ η δραχμή και ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο το δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο. Το πραγματικό δίλημμα όμως είναι άλλο: σταδιακή αποδέσμευση-απαγκίστρωση και επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου με ευρώ ή καταγγελία μονομερής και δραχμή;
Θέλω να είμαι κατηγορηματικός : δεν θα πάμε σε εκλογές με μόνο αυτούς τους δυο πόλους. Ο πολίτης θα έχει μπροστά του ένα τρίτο πόλο, αριστερό και ευρωπαϊκό, δημοκρατικό και σοσιαλιστικό, βαθειά μεταρρυθμιστικό. Αλλιώς η χώρα θα μπει σε μεγαλύτερες περιπέτειες.
Η ΔΗΜΑΡ σηκώνει την σημαία αυτού του τρίτου πόλου και δίνει διέξοδο στους πολίτες εκείνους που αρνούνται να παγιδευτούν στην καρικατούρα του δικομματισμού που προσπαθούν να στήσουν.
Καλώ όλους τους πολίτες που εμφορούνται από τις ιδέες του αριστερού ευρωπαϊσμού, που πιστεύουν στην ανάγκη προοδευτικών μεταρρυθμίσεων να έρθουν δίπλα μας, να μας δώσουν δύναμη και να πάρουν δύναμη και θάρρος από την αποφασιστικότητα μας.
Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία: Όχι μόνο θα αντέξουμε στην επιχειρούμενη τεχνητή πόλωση αλλά το εκλογικό αποτέλεσμα θα δώσει το έναυσμα για τη συγκρότηση μιας πανίσχυρης μεταρρυθμιστικής παράταξης του δημοκρατικού σοσιαλισμού, που γύρω της θα συγκεντρωθούν οι πιο ζωντανές, τίμιες και δημιουργικές δυνάμεις της χώρας, μιας παράταξης που πολύ σύντομα θα πάρει τις τύχες της Ελλάδας στα χέρια της. Ναι, είναι φιλόδοξος ο στόχος, αλλά πιστέψτε με είναι στο χέρι μας να τον κάνουμε πραγματικότητα.
Προσπάθησε χτες και ο κ. Βενιζέλος να εμφανιστεί ως λύση απέναντι στην καρικατούρα του δικομματισμού. Πέφτει στο κενό, η προσπάθεια του καθώς δεν πείθει κανένα η όψιμη ρητορική κατά της Νέας Δημοκρατίας. Εγκλωβισμένος και στις προσωπικές δεσμεύσεις του για το μνημόνιο, αμήχανος μετά την εκλογική αποτυχία δεν μπορεί να κινητοποιήσει τον δημοκρατικό κόσμο της ευρύτερης αριστεράς, της «κεντροαριστεράς», όπως την ονομάζει.
Τώρα αναδεικνύεται ο πολιτικός ρόλος της ΔΗΜΑΡ.
Η Δημοκρατικά Αριστερά είναι ο αξιόπιστος αντίπαλος του νεοφιλελευθερισμού, με πολιτικούς και προγραμματικούς όρους. Για αυτό η ανάδειξη της ΔΗΜΑΡ στον τρίτο πόλο της πολιτικής ζωής απελευθερώνει τους πολίτες από φθαρμένα σχήματα και αφερέγγυα πρόσωπα.
Προχωρώντας προς τις εκλογές ο πολίτης θέλει αυτή την φορά καθαρές εξηγήσεις και δεσμεύσεις. Αυτή την φορά θα ακούσει περισσότερο τα προγράμματα και λιγότερο τα συνθήματα. Γιατί και από την εξαιρετικά χρήσιμη εμπειρία των διερευνητικών εντολών έγινε σοφότερος, γνώρισε την κραυγαλέα απόσταση λόγων και έργων.
Εμείς λοιπόν δεσμευόμαστε να κινηθούμε σταθερά στις δύο αλληλοσυμπληρούμενες κατευθύνσεις: Μέσα στην Ευρώπη και το ευρώ και σταδιακή αποδέσμευση από το μνημόνιο. Θα αξιοποιήσουμε το ευνοϊκότερο πολιτικό κλίμα που υπάρχει στην Ευρώπη μετά το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γαλλία και την υποχώρηση των συντηρητικών δυνάμεων στην Γερμανία, θα διαπραγματευτούμε σκληρά για τα συμφέροντα των εργαζομένων και δεν θα θέσουμε σε κίνδυνο την θέση της χώρας μέσα στην ευρωζώνη.
Σε άμεση προτεραιότητα θα διαπραγματευτούμε για την επιμήκυνση μέχρι το 2017 του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής για να πάρει ο τόπος μια βαθειά ανάσα. Θα προτάξουμε την κατάργηση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου για την μείωση των κατώτατων μισθών που συμπαρέσυρε όλες τις αμοιβές προς τα κάτω και θα επαναφέρουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τη μετενέργεια.
Οι δεσμεύσεις για νέα μέτρα τον Ιούνιο του 2012 με στόχευση τις συντάξεις και το κοινωνικό κράτος , θα παλέψουμε για να υποκατασταθούν από :
Περικοπές των δημοσίων δαπανών με στόχο μείωση 4 δις που αφορούν σε αμυντικές δαπάνες, νοσοκομειακή και φαρμακευτική δαπάνη που βρίσκεται σε μαύρη τρύπα και δεν αφορά στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ασφαλισμένων που δεινοπαθούν, και ό,τι αφορά στη δημόσια διοίκηση μόνο κατά το σημαντικό σκέλος της καταπολέμησης της σπατάλης και της ανορθολογικής διαχείρισης πόρων και όχι με περικοπές μισθών και δαπανών στο κοινωνικό κράτος.
Καταπολέμηση της διαφθοράς μέσω των νέων συστημάτων ελέγχου των δημοσίων δαπανών και των διαγωνισμών, με στόχο μείωση κατά 2 δις του ποσού των δημόσιων προμηθειών.
Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής που υπολογίζεται στο 30% του ΑΕΠ με στόχο να συλληφθεί το 1/3 και να προστεθούν στα έσοδα 6 δις.
Αυτά θα είναι τα άμεσα μέτρα και η επαναδιαπραγμάτευση θα συνεχίζεται. Και θέλω να το επαναλάβω και να δεσμευτώ : η χώρα για να διαπραγματευτεί και να προχωρήσει στην σταδιακή αποδέσμευση από το μνημόνιο και τους επαχθείς όρους του πρέπει να έχει κυβέρνηση. Και όσο ισχυρότερη βγει η ΔΗΜΑΡ και ο τρίτος πόλος που συγκροτεί από την κάλπη, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να σχηματιστεί προοδευτική κυβέρνηση ικανή να κρατήσει τη χώρα μέσα στην Ευρώπη και να προχωρήσει στη σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο.
Και θέλω επίσης να το ξεκαθαρίσω προς πάσα κατεύθυνση ώστε να ξέρουν οι πολίτες τι ψηφίζουν. Σε ό,τι μας αφορά δεν θα επιτρέψουμε να μπει η χώρα σε περιπέτειες με τρίτες κατά σειρά εκλογές. Η χώρα πρέπει να έχει κυβέρνηση και εμείς θα συμβάλουμε προς αυτή την κατεύθυνση με όποιον τρόπο κρίνουμε προσφορότερο .
Το κλειδί το κρατάνε οι πολίτες στα χέρια τους στις 17 Ιουνίου. Όσο πιο ισχυρή είναι η ΔΗΜΑΡ τόσο πιο προοδευτική, αποτελεσματική και σταθερή θα είναι η κυβέρνηση. Απευθύνομαι στους πολίτες που μας παρακολούθησαν όλο αυτό το διάστημα και είδαν τη συνέπεια λόγων και έργων που επιδείξαμε και τους λέω: αυτή την φορά μην διστάσετε, τώρα πια ξέρετε ότι η ψήφος σας στην ΔΗΜΑΡ σίγουρα θα πιάσει τόπο. Δώστε την χωρίς δισταγμό, είναι ψήφος ευθύνης για τον τόπο, για τους εργαζόμενους , για τους πολίτες. Είναι δύναμη για να πορευτεί η χώρα και η κοινωνία μπροστά, αφήνοντας πίσω τα συντρίμμια της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Είναι δύναμη για την Ελλάδα στην Ευρώπη, με την κοινωνία όρθια και ζωντανή.
